Είκοσι έξι χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα επίλυσης του Μακεδονικού, η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι μπροστά στον καθρέφτη της εθνικής της συνείδησης…
Ωστόσο, αν και πολλοί ήλπιζαν πως αυτά τα χρόνια που πέρασαν θα μας έκαναν σοφότερους ως έθνος, τα σημερινά συλλαλητήρια, αλλά και η στάση κάποιων πολιτικών κομμάτων, αποδεικνύει πως τα χρόνια που πέρασαν από την εμπειρία του 1992 και τις πραγματικά υπεύθυνες προσπάθειες του Κων. Μητσοτάκη, δεν μας βοήθησαν να κατανοήσουμε ότι θυμίζουμε περισσότερο τον Δον Κιχώτη, παρά ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος…
Το 1897, μετά το τέλος του καταστροφικού ελληνοτουρκικού πολέμου, η εφημερίδα «Σάλπιγξ» κατηγόρησε την Ευρώπη ότι δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την Ελλάδα από το να πάει στον πόλεμο, «ενώ άριστα εγνώριζε πού θα έφερεν το Ελληνικόν Εθνος η ευγενής του τύφλωσις» (βλέπε Γ.Ν. Γιανουλόπουλος, «Η ευγενής μας τύφλωσις…»).
Μόνο που τώρα, δεν δικαιούμεθα να κατηγορήσουμε την Ευρώπη, η οποία στα χρόνια που πέρασαν έδειξε αλληλεγγύη και κατανόηση στην παράλογη αξίωσή μας να αποφασίσουμε εμείς για το όνομα και την ταυτότητα ενός γειτονικού λαού… Ωστόσο, το πρόβλημα βρίσκεται μπροστά μας 26 χρόνια τώρα…
Πέρασε μια δεκαετία όπου στα Σκόπια ένα αυταρχικό και βαθιά διεφθαρμένο καθεστώς χρησιμοποιούσε το κιτς του ακραίου «μακεδονικού» εθνικισμού ως οχύρωση της εξουσίας του.
Σήμερα μια άλλη κυβέρνηση, περισσότερο συνετή και υπό την πίεση της ένταξής της σε διεθνείς θεσμούς που είναι απαραίτητος όρος επιβίωσης της, διαπραγματεύεται μαζί μας , ώστε να εξευρεθεί μία λύση.
Τι κάνουμε εμείς; Έχουμε την ατυχία να έχει αναλάβει την διαπραγμάτευση αυτή μία κυβέρνηση, η οποία όχι μόνον δεν επεδίωξε από την πρώτη στιγμή να έρθει σε συνεννόηση με τα πολιτικά κόμματα, επιδιώκοντας μια στοιχειώδη μίνιμουμ συναίνεση, αλλά αντιθέτως επιχείρησε να το ρίξει στην σκακιέρα την εγχώριας πολιτικής αντιπαράθεσης με πρόθεση να προκαλέσει πρόβλημα στον κύριο αντίπαλό της, τη ΝΔ.
Πως απάντησε η ΝΔ; Μετακινήθηκε ακόμη πιο δεξιά, σε πιο εθνικιστικές θέσεις. Έτσι και οι δύο έσκαψαν τους λάκκους στους οποίους θα πέσουν και οι ίδιοι μέσα. Διότι αυτό που πέτυχαν είναι ότι άφησαν ελεύθερο το πεδίο σε κάθε λογής εθνικούς αγύρτες να «αλωνίζουν» τη χώρα, ρίχνοντας λάδι στα εθνικιστικά αντανακλαστικά που ούτως ή άλλως, βρίσκονταν εν υπνώσει… Και ο παραλογισμός κυριαρχεί… Οι κραυγές και οι απειλές που ακούγονται σε σχέση με το Μακεδονικό, είναι η επιτομή του σωβινισμού, την ώρα που κατηγορούμε τους ακραίους της άλλης πλευράς για αλυτρωτισμούς!!! Και ξεχνούμε πως οι δικές μας εθνικιστικές ακρότητες του ’92 φούντωσαν τους ακραίους εθνικιστές του Γκρούεφσκι…
Έτσι, επανέρχεται η «εθνική μας τύφλωσις»…
Μπορεί, λοιπόν, να μην τολμούμε να το παραδεχτούμε, αλλά τα 26 χρόνια που πέρασαν, έδειξαν ότι υποστήκαμε μια δεινή διπλωματική ήττα στο «Μακεδονικό», καθώς ήδη οι 140 από τις 193 χώρες- μέλη του ΟΗΕ, έχουν αναγνωρίσει την γειτονική μας χώρα με το συνταγματικό της όνομα «Μακεδονία», νέτα- σκέτα…
Τώρα, έχουμε άλλη μία ευκαιρία να βρούμε λύση… Μόνο που τόσο η κυβέρνηση Τσίπρα, όσο και από την άλλη πλευρά η ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη, κάνουν ό,τι μπορούν για να «σπάσουμε» τα μούτρα μας. Η κυβέρνηση Τσίπρα εξακολουθεί το ανεύθυνο παιχνίδι της επιχειρώντας να προκαλέσει ρήγμα στη ΝΔ και να συγκαλύψει το δικό της ρήγμα με τον ακραίο λαϊκιστή συνεταίρο της, ο οποίος μάλιστα χθες «ανακάλυψε» πως «η Ελλάδα μεγαλώνει»…
Η ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη αντεπιτίθεται με εθνικιστική έξαρση καλύπτοντας ουσιαστικά τα συλλαλητήρια, κρύβοντας με επιμέλεια τόσο τις προσπάθειες του Κων. Μητσοτάκη με το πακέτο Πινέϊρο, όσο και τις διαπραγματεύσεις του 2008, όπου και στις δύο περιπτώσεις συζητούσε – και είχε αποδεχτεί- την σύνθετη ονομασία, την οποία είχε απορρίψει ο ακραίος Γκρούεφσκι.
Και αναρωτιέται κανείς, γιατί το επιτελείο του αρχηγού της ΝΔ, δεν αντιλαμβάνεται πως εάν δεν λυθεί σήμερα το Μακεδονικό και μάλιστα με κόστος για τον ΣΥΡΙΖΑ, θα βρίσκεται ακόμη πιο επιτακτικά και με μεγαλύτερη πίεση από τους διεθνείς μας εταίρους στην ατζέντα της δικής του κυβέρνησης…
Προφανώς, όμως η «εθνική μας τύφλωσις», δεν μας επιτρέπει να δούμε λίγο παραπέρα. Και κανείς ξένος δεν μπορεί να μας «ξεστραβώσει»… Διότι εάν δε θες να «ξεστραβωθείς»… δε σου φταίει κανείς!