Σε ένα τόσο δύσκολο εθνικό θέμα όπως το «Μακεδονικό» όπου μοιάζει όλοι να έχουν δίκιο, χρειάζεται πιστεύουμε μεγάλη ψυχραιμία για να μη γίνουμε σαν χώρα περισσότερο μαλλιά κουβάρια.
Τα στοιχεία που μπλέκονται μεταξύ τους είναι τα εξής:
- Ο χειρισμός του ΣΥΡΙΖΑ στο δώρο των διαπραγματεύσεων που έφερε η κυβέρνηση Ζαεφ και προσδιορίστηκε από την ανάγκη της ΠΓΔΜ, να ενταχθεί σε Ευρώπη και ΝΑΤΟ, ήταν αναμενόμενος. Υστερόβουλος, διχαστικός, τυχοδιωχτικός και ανιστόρητος.
- Αυτά που ακριβώς υπήρξαν τα μόνα διαπραγματευτικά ατού της Ελλάδας, Ευρώπη και ΝΑΤΟ, μοιάζει να τα ξόδεψε πετυχαίνοντας τα λιγότερα και όχι τα περισσότερα.
- Ακόμη χειρότερα, ο Τσίπρας και η παρέα του, με γνώμονα πάντα το κομματικό και προσωπικό τους συμφέρον, έκαψαν τα χαρτιά μας σε μια σειρά δεσμεύσεων και μεθοδεύσεων κάνοντας την πορεία προς την δεδομένη συμφωνία μη αναστρέψιμη από τη βουλή. Θα κληθεί να αποφασίσει όταν θα έχουν αναλωθεί τα διαπραγματευτικά όπλα της χώρας.
- Επί της ουσίας, αν η συμφωνία για όνομα της χώρας Βόρεια Μακεδονία, περιλάμβανε και γλώσσα, εθνικότητα, ΒορειοΜακεδονική, που ακούγεται αυτονόητο, θα ήταν μια καλή συμφωνία που θα ξέμπλεκε οριστικά τη χώρα από μελλοντικές περιπέτειες.
- Αν πρέπει να συγκρίνουμε αυτή τη συμφωνία με την τωρινή πραγματικότητα που είναι η ντε φάκτο αναγνώριση της γείτονος από 140 χώρες με το όνομα Μακεδονία, παρ όλες τις επικινδυνότητες και τα «αλλά» που εμπεριέχει, είναι σαφώς καλύτερη.
Το μέγα ερώτημα που κρέμεται στο τέλος αυτής της πραγματικότητας είναι αν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία στην Ελλάδα να ξανά διαπραγματευτεί, ώστε να φτάσει στο επιθυμητό πού είναι, γλώσσα και εθνικότητα Βορειομακεδονική.
Δείχνει εξαιρετικά δύσκολο.
Από τη μια, έχει στήσει έτσι τη πορεία της συμφωνίας η κυβέρνηση ώστε να ακυρωθούν όλα τα ατού που έχουμε, άρα χωρίς αυτά δεν δείχνει να υπάρχει άλλη ευκαιρία.
Από την άλλη, η συγκυρία που επείγει την ΠΓΔΜ αλλά και τα συμφέροντα Ευρώπης και ΝΑΤΟ δεν ενθαρρύνουν αναβολές.
Στο δια ταύτα:
Κανείς δεν θα διαφωνήσει για τον επιδιωκόμενο εξευτελισμό του Καμένου που εξαπατάει τους πάντες λέγοντας ότι δεν θέλει τέτοια συμφωνία ενώ δεν την εμποδίζει με την δυνατότητα που έχει να αποχωρήσει από την κυβέρνηση.
Κανείς επίσης δεν θα διαφωνήσει με την άποψη ότι τα συνεχιζόμενα κανιβαλικά ευτράπελα του ΣΥΡΙΖΑ απλώς επεκτείνονται και στα εθνικά θέματα.
Οπότε.
Αν υπάρχει ένα σαφές σχέδιο και μια εγγυημένη πρόβλεψη ότι μπορεί να ακυρωθεί αυτή η συμφωνία χωρίς να χάσουμε τα δύο διαπραγματευτικά ατού, της ΜΗ ένταξης της ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και Ευρώπη, τότε ας εξαντλήσουμε την μάχη για την τωρινή αποφυγή της. Αυτό οφείλει να περιέχει την βεβαιότητα της άμεσης επαναδιαπραγμάτευσης ώστε να μην παραμείνουμε στο σημερινό ντε φάκτο στάτους που είναι χειρότερο.
Αν όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα εφικτό κάτι τέτοιο, τότε ας την παρακολουθήσουμε. Δεν έχουμε λόγο να επιλέξουμε το χειρότερο της σκέτης Μακεδονίας, μαζί με τα παρελκόμενα αλυτρωτικά που τρέχουν μαζί της ανά τον κόσμο και εις βάρος μας.