Βρισκόμαστε μόλις δυο περίπου μήνες μετά τις εθνικές εκλογές στις οποίες οι πολίτες τοποθετήθηκαν για δεύτερη φορά μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος σχετικά με τη διακυβέρνηση της χώρας. Και πληθαίνουν πολύ γρήγορα θα έλεγε κάποιος, οι φωνές εκείνων που διαμαρτύρονται για την εφαρμογή της πολιτικής της Κυβέρνησης, την οποία ψήφισε το 40% περίπου των πολιτών.
Σαν να μη μεσολάβησαν οι εκλογές, σαν να μην γνώριζαν τι πρότεινε ο Πρωθυπουργός της χώρας στους πολίτες όταν προκήρυξε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, οι πολίτες όλο και περισσότεροι, πολύ γρήγορα σε σχέση με την αναβάπτιση στην λαϊκή ετυμηγορία, αντιδρούν με πορείες, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, επεισόδια, αποκλεισμούς και άλλους τρόπους. Και γίνονται όλο και περισσότεροι αυτοί που ψήφισαν τη Κυβερνητική πρόταση και τώρα κατεβαίνουν στους δρόμους. Δυο μήνες μόλις μετά.
Φαίνεται ότι σταδιακά και γεωμετρικά μπαίνουμε στη φάση της απογοήτευσης των ελπίδων που οι πολίτες πίστεψαν ότι έρχονται με τη Κυβερνητική πρόταση. Ελπίδες που μοιράστηκαν απλόχερα, σε κάθε κοινωνική τάξη, σε κάθε συντεχνία, σε κάθε οικονομικό στρώμα της ελληνικής κοινωνίας, διαψεύδονται ταχύτατα. Και η διάψευση αυτή εκκίνησε τη διαμαρτυρία.
Ελπίδες που αυτοί που τις μοίραζαν είτε γνώριζαν ότι δεν μπορούν να τις πραγματοποιήσουν, οπότε το έκαναν ψηφοθηρικά, είτε αν νόμιζαν ότι μπορούσαν να τις πραγματοποιήσουν, τους κάνει ακόμα επικινδυνότερους, καθώς φαίνεται ότι δεν είχαν πλήρη αίσθηση της πραγματικότητας για τη χώρα.
Και τώρα οι πολίτες βρίσκονται μπροστά στο αδιέξοδο της ελπίδας. Ακολούθησαν ένα δρόμο που κάποιοι λέγαμε ότι είναι αδιέξοδο, και τώρα βρίσκονται εκεί, στο αδιέξοδο. Και το κοιτούν. Και αυτό που είναι το επικίνδυνο, είναι η διαχείριση του συναισθήματος της απογοήτευσης των ελπίδων από τους πολίτες.
Σε σχέση με τη πραγματικότητα και την αντιμετώπισή της, είναι ακόμα δυσκολότερο να αντιμετωπίσει ο πολίτης την εξαΰλωση της ελπίδας. Γιατί η ελπίδα, η προσδοκία, είναι μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη ακόμα και από τη καθημερινότητα. Το βλέμμα στο μέλλον είναι ο τρόπος να προχωράς. Και αυτό που οι Κυβερνητικοί πούλησαν στους πολίτες ήταν ένα καθαρό και ηλιόλουστο ορίζοντα. Και ξαφνικά, ο δρόμος γίνεται αδιέξοδο.
Η αντίδραση των πολιτών σε αυτό το σημείο είναι πολύ κρίσιμη για το άμεσο διάστημα στη χώρα μας. Πως θα αντιδράσουν αυτοί οι οποίοι προδόθηκαν από προεκλογικές αίολες δεσμεύσεις; Πως θα αντιδράσουν αυτοί που αισθάνονται ότι χρησιμοποιήθηκαν δύο φορές για να αντιμετωπίσουν τελικά δυσκολότερες συνθήκες από αυτές που έτρεχαν να αποφύγουν;
Οι επιλογές τους αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σκηνικό είναι περιορισμένες. Και είναι πολύ επικίνδυνο, η απογοήτευση, ο θυμός, η οργή και η αγανάκτηση προς το πολιτικό σύστημα συνολικότερα, να τους οδηγήσουν σε επιλογές που θα οδηγήσουν τη χώρα σε θολά, δηλητηριώδη νερά. Όλοι καταλαβαίνουμε ποια είναι αυτή η επικίνδυνη για τη χώρα και το πολιτικό σύστημα, επιλογή.
Απέναντι σε αυτή την επιλογή θα πρέπει οι Προοδευτικοί πολίτες να αντιδράσουμε. Και να παρουσιάσουμε το συντομότερο δυνατό μια πρόταση ρεαλιστική και ειλικρινή. Μια πρόταση συγκεκριμένη και απτή. Χωρίς αίολες υποσχέσεις και καθαρούς ορίζοντες όπου αυτοί δεν υπάρχουν. Έναν ειλικρινή οδικό χάρτη. Είναι καθήκον των Προοδευτικών πολιτών να αντιπαραθέσουν μια ψύχραιμη και ολοκληρωμένη πρόταση στο κύμα των πολιτικά απογοητευμένων που σύντομα θα βρεθεί ξανά άστεγο πολιτικά.
Δεν έχουμε πολύ χρόνο, καθώς οι κυβερνώντες καθημερινά εκτελούν μία προς μία τις ελπίδες που πούλησαν στους πολίτες. Πρέπει σύντομα να φτιάξουμε το ιδεολογικό και προτασιακό εκείνο δίχτυ ασφαλείας στο οποίο θα πέσουν οι πολιτικά και σε επίπεδο ελπίδας απογοητευμένοι πολίτες.
Έχουμε καθήκον να το πράξουμε σύντομα. Κάθε καθυστέρηση ρίχνει νερό στο μύλο της πολιτικής απαξίωσης και ανθρώπους στη παγίδα των αρνητών της δημοκρατίας. Κάθε χαμένη ευκαιρία είναι κερδισμένη στο πολλαπλάσιο από αυτούς που τρίβουν τα χέρια τους βλέποντας τη Δημοκρατία να αποτυγχάνει.