Oι πολιτικές πιά διαδραματίζονται – εννοώ οι κατά βάση αντικειμενικές – στον χώρο του Κέντρου …Κέντρο είναι η αριστοτελική » ΜΕΣΟΤΗΣ » , δηλαδή η πολιτική ευδαιμονία …εφόσον υπάρχουν δημοκρατικές ορθοφρονούσες και συγκροτημένες ηγεσίες ελάχιστη σημασία στο κυβερνάν έχουν οι ονοματοδοσίες – σήμερα πιά – των κομμάτων ….Ο Κόστα ανήκει στους Σοσιαλιστές , η Μέρκελ στους Συντηρητικούς , ο Μακρόν στους Κεντρώους ….η πολιτική τους είναι κατά κανόνα στον χώρο της μεσότητος …άλλαξαν πιά οι καιροί και η ακαμψία δεν είναι της μόδας παρά μόνον ως αναγκαίος ιμάντας παροχής θεωρίας κι όχι ιδεολογήματος στα κόμματα….Να ο Σόλτς ως κυβερνητικός ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας είναι εξίσου απαιτητικός τηρουμένων των αναλογιών με τον Σόιμπλε ….Άλλωστε οι ιδεολογικές ομαδοποιήσεις του Μπερνστάιν , του Κάουτσκι ή του Ζορές που ανταπαντούσαν στους Λενινιστές ,πάνε πολύ πίσω και καμμιά σχέση δεν έχουν με τα ζητήματα των Θεσμών , της 4ης Βιομηχανικής και του περιβάλλοντος της σήμερον ….τροφή μόνον …ρομαντική …για τα αμιγώς κομματικά FORA….;άλλωστε και το εν πολλοίς ευλογημένο Σκανδιναβικό μοντέλο , έπαψε προ πολλού να γοητεύει και να εφαρμόζεται ακριβώς λόγω της εξελίξεως των κοινωνιών προς άλλες ….μη προβλέψιμες κάποτε …..λεωφόρους …..αυτό γίνεται – ή πάει να γίνει και στην Ελλάδα τώρα ….όχι αναπάντεχα
Ένα μείγμα ορθολογισμού , κανονικής ανάγνωσης και σμιξίματος παλιών και νέων ιδεών , προβλέψεων ….είτε λέ γεσαι Κόστα είτε Μητσοτάκης είτε Μέρκελ ή Σόλτς , το ζητούμενο είναι ένα ….η καλύτερη δυνατή πλοήγηση του καραβιού της χώρας σου …..κι ο μόνος αντίπαλος σ΄αυτή την ορθοφροσύνη δεν είναι παρά ο συγκροτημένος λαϊκισμός είτε ως Σαλβίνι , είτε ως Τσίπρας είτε ως Μελανσόν ή Λεπέν είτε ασφαλώς ως Τζόνσον…Κι εδώ βέβαια έχουμε διαφορές , όμως το μείζον είναι ο ηθελημένος ή αθέλητος αντιευρωπαϊσμός ….καθώς Δύση σημαίνει εξέλιξη , φεντεραλισμός , οργανωμένη και συνήθως ικανοποιημένη Ανοιχτή Κοινωνία…
Τούλαχιστον στην Πολιτική το τρίπολο του Χέγκελ : θέση – αντίθεση – σύνθεση , μιάς και το πρώτο έρεισμα της πολιτικής δράσης είναι πρωτίστως σκέψη …ιδέα μετακινούμενη , είναι αποκαλυπτικό της ουσίας της …και επιπλέον επιτρέπει να εξελίσσονται προς την ορθότητα ακόμα και ήπια λαϊκιστικά μορφώματα , όπως οι Πέντε Αστέρες στην Ιταλία με την συνεργασία τους με το Δημοκρατικό Κόμμα ή η διαφαίνομενη οπισθοχώρηση του πιό ακραίου Ιγκλεσιας στην Ισπανία .
Στην Γαλλία άλλωστε ο προοδευτικός δημοκρατικός πόλος συγκροτείται υπό τον Μακρόν και ο αντίπαλος είναι η Λεπέν…
Αλλάξανε κι αλλάζουνε με βήμα ταχύ μεσ΄στην κοινωνική διαχρονία τα πράγματα και προκύπτουν νέες εγχαράξεις .
Η παλαιά Δεξιά είναι άλλη , η παλαιά Αριστερά το ίδιο ….εδώ κι αλλού .., τα κριτήρια κατάταξης είναι άλλα κι αν πάρουμε την γαλλική version των ορισμών Δεξιά Αριστερά , τότε η αυτοπροσδιορίζόμενη ως πολιτική Αριστερά με ριζοσπαστικό ακτιβισμό είναι κοντά στην παλαιά πελατειακή Δεξιά και οι μετριοπαθείς περί το Κέντρο δυνάμεις της σήμερον – απ ΄όποια μήτρα κι αν βγήκαν – είναι η δρώσα Αριστερά του παρόντος .Τελικά η προκοπή κι ο κανονικός ορθολογισμός χαρακτηρίζουν την σύσταση , την ποιότητα , την αντίληψη και την αποτελεσματικότητα μιας δρώσας κυβερνητικής πολιτικής οντότητας ….κατά το μείζον , τουλάχιστον .