Κυριακή πρωί γράφονται αυτές οι γραμμές και όλα είναι ακόμα στον αέρα και εξαιτίας της στάσης των Φινλανδών, που δεν μπορούν μεν να καθορίσουν το αποτέλεσμα, αλλά έδωσαν τον τόνο… Πιo συγκεκριμένα των Αληθινών Φινλανδών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση.
Τα επιχειρήματά τους: έχουν νωπή λαϊκή εντολή, πιο νωπή από τη δική μας. Ενισχύθηκαν στις εκλογές με βασικό σύνθημα «Οχι άλλα χρήματα στην Ελλάδα» και οφείλουν να τιμήσουν την εντολή των ψηφοφόρων τους. Και τέλος θέλουν και αυτοί μια άλλη Ευρώπη σε διαφορετική κατεύθυνση από τη σημερινή φιλελεύθερη.
Η ομοιότητα των επιχειρημάτων είναι χαρακτηριστική και αποδεικνύει αυτό που με δραματικό τρόπο πρέπει να συνειδητοποιεί ο κ. Τσίπρας. Οτι ο λαϊκισμός δεν είναι αποκλειστικό του προνόμιο. Επίσης ότι αυτή η Ευρώπη που απαξίωσε συστηματικά πέντε χρόνια στα μάτια των Ελλήνων αποτελεί τη μοναδική χειρολαβή από την οποία προσπαθεί τώρα απεγνωσμένα να πιαστεί.
Ας ελπίσουμε ότι τελικά όλα θα πάνε καλά και θα αποφύγουμε τον ξαφνικό θάνατο. Αν θέλουμε όμως η χώρα να πάψει να σέρνεται από τον θάλαμο στην εντατική και να αφήσουμε πίσω μας τον εφιάλτη που ζούμε πρέπει να αναμετρηθούμε και να νικήσουμε τον καρκίνο του λαϊκισμού που έχει διαποτίσει τον λαό μας. Θα ήταν άδικο να θεωρήσουμε αποκλειστικά υπαίτιο αυτής της διήθησης τον ΣΥΡΙΖΑ. Ομως μόνο αυτός τον μετέτρεψε σε εφαλτήριο για το άλμα στο κενό που οδήγησε σήμερα τη χώρα.
Η απεξάρτηση από τον λαϊκισμό δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Ενα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης έχει εθιστεί στο δηλητήριο σε βαθμό που να αποθεώνει στο Ηρώδειο τον Βαρουφάκη, να επικροτεί την Κωνσταντοπούλου, να ψηφίζει ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή. Ενα εκρηκτικό μείγμα ακροαριστεράς, ακροδεξιάς και ασυναρτησίας έχει διαμορφωθεί με συνεκτική ύλη την απόλυτη απαξίωση της Μεταπολίτευσης.
Σε αυτήν την εξέλιξη η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα είναι δεδομένη και δεν παραγράφεται από την αναγκαστική στροφή της τελευταίας στιγμής. Εκ των πραγμάτων και λόγω συσχετισμών στη Βουλή θα έχει μία δεύτερη ευκαιρία να επανορθώσει μερικώς.
Προσωπικά ουδέποτε πίστεψα ότι έχει τα εφόδια ώστε από ψευδοπροφήτης να μετατραπεί σε μεταρρυθμιστή. Ούτε τώρα το πιστεύω. Μακάρι να με διαψεύσει για το καλό της χώρας. Σε κάθε περίπτωση, αφού αποφύγουμε τον ξαφνικό θάνατο, πρέπει να ασχοληθούμε αμέσως και σοβαρά με τη συγκρότηση του πολιτικού υποκειμένου που θα υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις. Αλλιώς η χώρα δύσκολα θα αποφύγει τον αργό θάνατο.