Η κυβέρνηση παραδέχεται πλέον ανοιχτά ότι επίκεινται μειώσεις συντάξεων. Αν αυτό είχε συμβεί τον Νοέμβριο, όταν, κανονικά, θα γινόταν η πρώτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, η χώρα δεν θα βρισκόταν σήμερα σε τόσο δραματική κατάσταση γιατί, τουλάχιστον, θα είχε σταθεροποιηθεί η οικονομία, έστω προσωρινά, και θα υπήρχαν καλύτερες δυνατότητες για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης.
Αλλά στο Μέγαρο Μαξίμου επέλεξαν τη γνωστή μέθοδο της καθυστέρησης στο όνομα μιας δήθεν διαπραγμάτευσης και της προβολής κόκκινων γραμμών που τελικά ξεθωριάζουν. Ολα αυτά έχουν κόστος. Γιατί, στο μεταξύ και όσο παρατείνεται το πολιτικό θέατρο του παραλόγου, ο λογαριασμός των μέτρων μεγαλώνει και η πραγματική οικονομία βυθίζεται. Ετσι, πληρώνουμε ακόμη πιο βαρύ τίμημα για να μπορεί ο πρωθυπουργός να ισχυρίζεται δημόσια ότι τουλάχιστον αυτός το πάλεψε. Αυτός το πάλεψε και εμείς δεν το παλεύουμε άλλο…