Η Τουρκική οικονομία, βρίσκεται σε μια επικίνδυνη καμπή και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά, η σημερινή νομενκλατούρα της Ερντογανικής πλειοψηφίας, αλλά και η οικονομική αφρόκρεμα της TUSIAD… απλή υπενθύμιση, για τους άλλους της μουσιάντ, σικεμέ, που λέμε και στην τουρκικήν…η πράσινη (μουσουλμανική) οικονομία, να είναι καλά στην απω ανατολή και στον Κόλπο…
Οι τουρκικές κατασκευαστικές, στο σύνολο τους, του κύκλου Ερντογάν, χρωστάνε από δανεισμό, στο τραπεζικό σύστημα της χώρας, περισσότερα από 300δις. δολάρια…
Έχει κτισθεί το σύμπαν σε ολόκληρη τη χωρά…είναι αγνώριστη πλέον η Τουρκία και οι μεγαλουπόλεις της, κυρίως, αλλά και οι μικρότερες, θα έλεγα..
Πέραν αυτών όμως και των φαραωνικών προτροπών, για έργα τύπου, τεχνητό νησί, για να κτίσει επάνω του το στάδιο της Τραμπζόν σπορ, από την ΤΟΚΙ, τον κρατικό εργολάβο, έχουν γίνει και πολλά έργα σημαντικά και απολύτως απαραίτητα…
Το δεύτερο αεροδρόμιο στην Ανατολία, το έχει αναλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου η PEGASUS, αεροπορική εταιρία που ανήκει στον εγγονό Σαμπαντζή, και έχει αποκτήσει μια κίνηση, που κανείς δεν το περίμενε.. Ήδη η ιδιωτική αυτή αεροπορική εταιρία, έχει παραγγέλλει και θα της παραδοθούν μέχρι το 2023, να μην το ξαναλέμε, 100 χρονιά από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, 120 αιρμπας…
Από εκεί υπάρχουν καθημερινά δρομολόγια για όλο τον κόσμο…
Οπότε λόγω κορεσμού του αεροδρομίου Κεμάλ Ατατουρκ, το διεθνές κονσόρτσιο τραπεζών ξεκίνησε να χρηματοδοτεί και να κτίζεται, το νέο μεγαθήριο αεροδρόμιο της Πόλης, πάλι στην ευρωπαϊκή πλευρά…
Τρεις γέφυρες και μια υπόγεια σήραγγα, κάτω από το Βόσπορο κι όμως δεν επαρκούν ακόμη, για να καλύψουν τις ανάγκες του μεταφορικού φόρτου, των τουρκικών αυτοκινητοδρόμων…
Αυτά όλα και οι ευρωπαϊκές επενδύσεις στη χώρα, συγκρατούν την τουρκική οικονομία και δεν κλονίζεται το τραπεζικό της σύστημα… Αλλά θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας, ότι η Τουρκία παράγει τα πάντα.. Κι όταν λέμε τα πάντα το εννοούμε και μάλιστα σε πολύ υψηλές ποιότητες, απολύτως ανταγωνιστικές… Ένα απλό παράδειγμα.. Η τουρκική Ρενώ, αγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο της Ντάτσια, της ρομανικής ρενώ κι άρχισε να μεταφέρει τμήματα της παραγωγή και στην Τουρκία… Το τελευταίο μοντέλο του Ντάτσια, Ντάστερ, που παράγεται στην Τουρκία, έχει κλείσει ήδη παραγγελίες, για περισσότερα από 25000 αυτοκίνητα μέχρι το 2018, για τις χώρες της Ευρασίας…
Μου έλεγε κάποτε φίλος υπουργός, ότι η τουρκική βιομηχανία επίπλων κουζίνας, κάποια στιγμή εκτινάχτηκε σε παραγωγικότητα και εξαγωγές, λόγω του ότι οι παραγγελίες από τις χώρες της Ευρασίας, είχαν φτάσει σε απλησίαστα, για το παρελθόν, νούμερα…Η μοναδική αιτία, το ότι θέλανε να δείξουν ότι κάτι αλλάζει στη ζωή τους με την διάλυση του σοβιετισμού οι πολίτες των χωρών αυτών και το πιο φτηνό πράγμα, ήταν έστω η κουζίνα, που είναι χώρος καθημερινής συναναστροφής, για όλους αυτούς τους λαούς… Την Κίνα τη μισούν, μουσουλμάνοι και τουρκόφωνοι ως επί το πλείστον, εμπιστεύονται το τούρκικο προϊόν…
Και επί την πολιτική γυρνώντας…
Η σχέση με την Ευρώπη, από το 2003 και μετά πέρασε από πολλές διακυμάνσεις…
Τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, που αποδέχτηκε πλήρως, παρά τις φαινομενικές κονξες… Η φανερή αντίθεση με την ευρωπαϊκή προοπτική της παλιάς φρουράς του CHP, όπου οι Μπαϋκάλ, Οϋμέν και λοιπές κεμαλικές δυνάμεις ωθούσαν το κόμμα σε μια καθαρά αντιευρωπαϊκή στάση…
Η φανερή πρόθεση των ισχυρών οικονομικών παραγόντων, που στήριζαν απερίφραστα τις ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες του Ερντογάν και μάλιστα στήριζαν και πολλά μέτρα που έπαιρνε και για το εσωτερικό…
Η Ευρώπη από την άλλη, με μια τελείως κλειστοφοβική αντίληψη, ακλουθώντας κυρίως την άθλια πολιτική διάθεση του σπιθαμιαίου ολετήρα, της Γαλλικής πολιτικής σκηνής και την πλήρως φοβική, συντηρητική πολιτική της Μερκελ, περισσότερο έδιωχναν την Τουρκία, από την ευρωπαϊκή προοπτική και προσέγγιση, παρά προσπαθούσαν να την προσελκύσουν…
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έδιναν περισσότερα χρήματα, στα προγράμματα προβολής και διάδοσης της λογικής του ευρωπαϊκού κεκτημένου, στη Βουλγαρία των 7 εκατομμυρίων, απ ότι στην Τουρκία των 77 εκατομμυρίων κατοίκων…
Ακολουθούσαν και εξακολουθούν να ακολουθούν μέχρι και σήμερα, αν και οι γκιουλενίστες, τους πήρανε τον αέρα, τα τελευταία χρονιά, να δίνουν ένα δις ευρώ τεχνική βοήθεια και να παίρνουν πίσω τα 600 εκατομμύρια, με την επιβολή υποχρεωτικής εργολαβίας, σε μεγάλα σπίτια της Ευρώπης, λες και η Τουρκία δεν είχε συμβούλους και εξειδικευμένο προσωπικό… Και χιλιάδες άλλα μικρά και μεγαλύτερα παραδείγματα της καθημερινής υπονόμευσης του ευρωπαϊκού οράματος για τους τούρκους πολίτες…
Από τη στιγμή της σύγκρουσης με τον Γκιουλέν και την προβολή των οικονομικών σκανδάλων, των περί τον Ερντογάν κύκλων και της ίδιας της οικογένειας, όπως επέμεινε και ο ρώσος δικτάτορας Πούτιν, το κλίμα αρχίζει και γίνεται πολύ βαρύ, για τον ευρωπαϊκό παράγοντα.. Ακόμη και το ρεπουμπλικανικό κόμμα που άλλαξε στο μεταξύ ηγεσία και υποτίθεται προσπαθούσε να εκσυγχρονιστεί, πήγαινε αναφανδόν με τους γκιουλενίστες και υποστήριζε φανερά, τις πρωτοβουλίες τους, πολλές φορές παίζοντας και ρόλο κοινοβουλευτικής τους εκπροσώπησης…
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κιλιτσντάρογλου, προτίμησε να υποστηρίξει τον φανατικό ισλαμιστή υποψήφιο, αντίπαλο του Ερντογάν, που τον είχε προτείνει ο Γκιούλ και το τζεμαάτ, παρά να δείξει τη δική του προσωπική επιλογή, σε μια κορυφαία πολιτική στιγμή, για την χώρα, την πρώτη απ ευθείας εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, από το λαό… Αυτή ίσως να είναι και η αιτία, που μπλέξανε τα ποδαράκια τους οι κεμαλιστές πασάδες, με τους γκιουλενίστες και δεν κατάφεραν να βρουν την άκρια ακόμη…
Από δω και μπρος όμως;;;