Το μηδέν και το Άπειρο» του Άρθουρ Κέσλερ ή κατά τη συνεπέστερη μεταγλώττιση «Σκοτάδι το απομεσήμερο» είναι το δραστικότερο σχόλιο για την οντολογική θέση της πολιτικής. Ακόμη δραστικότερη η διήγηση του Χάιμ Ρουμκόφσκι όπως δις μεταφέρει ο Άνθρωπος του 20ού και των επόμενων αιώνων, ο «ΠΡΙΜΟ ΛΕΒΙ.
Έτσι: με τους γόνους καταστροφίσκους κουτσαβακσυμπεριφερομένους που ηγούνται μιας πάλαι ποτέ παράταξης θ’ ασχολούμαστε τώρα;
Δυστυχώς, τούτη είναι η μοίρα ημών αυτών που αδρανούμε και στοιχηθήκαμε μαζί τους σε εκλογές και σκιαμαχίες ελπίζοντας στην ωφέλιμη νέα μέρα για την καθημαγμένη δημοκρατία μας, την τύχη των αδύναμων και φτωχών, ελπίζοντας στην ενωμένη Ευρώπη (που κάπως τελικά αντιστάθηκε), στον ορθό λόγο και στην ήττα της βίας. Φυσικά οι απερχόμενοι δήμαρχοι ?που παραθέτουν γεύματα σε Κατωχωρίτες πολιτικάντες παρουσία του ντουέτου της καταστροφής και απουσία τού άθελά του ήρωα των ημερών μας? μας προειδοποίησαν. Κι εμείς τρέχαμε για τις εκλογές.
Να δίναμε άραγε συγχώρεση και ψήφο πάλι; Αφού το ντουέτο της καταστροφής οδηγεί το ΚινΑλ(:ίκης στη Χώρα των Θαυμάτων) στα όρια του εκλογικού πλαφόν, όπως και οι λοιποί Μίνιον παραιτημένοι αρχηγοί Κινημάτων τών ίσων αποστάσεων τα κατάφεραν.
Κι ας είναι οι μη δεξιοί πολίτες, ψηφοφόροι και μη, αυτής της χώρας στην προσμονή για προγραμματική επίθεση φιλίας στον Κ(υ). Μητσοτάκη, για συνεννόηση ώστε να αποφευχθεί το τρομερό (πιθανότατο) ενδεχόμενο της δραχμής, για προκαταρκτική συμφωνία στο πρόσωπο ενός ενωτικού και έγκυρου Προέδρου της Δημοκρατίας, για ανταγωνισμό ιδεών και φιλελευθεροποίηση με ανοικτά, μη σημαδεμένα χαρτιά.
Κι ας περιμένουμε μια λέξη αναζωογονητική για την Ευρώπη μας, μια λέξη για έναν/μία Πρόεδρο της Κομισιόν δημιουργό και εισηγητή της ενοποίησης (ενεργοί πολιτικοί ευτυχώς ακόμη υπάρχουν: Βεστάγκερ, ΣΗΜΙΤΗΣ, Φερχόφσταντ, Σταϊνμάγερ και το κουαρτέτο(;) των Μπ: Μπαϊρού, Μπλερ, Μπερσάνι… Μπένι [ο αποπεμθείς]).
Ώρα για άλλη ενότητα. Αυτήν που θα φέρει μαζί τον πολυποίκιλο πλούτο των ανθρώπων της Ελλάδας, που αρνούνται τη ΝΔ όμως την ψηφίζουν σποραδικά ή μόνιμα από το 2012, τους υποστηρικτές της Ελιάς, ΠαΣόΚ, ΚινΆλ, Ποταμιού, τα μέλη της Ώρας Αποφάσεων, των Φιλελευθέρων, των μη απολιτίκ Πρασίνων, τους αποδεδειγμένα αντιναζιστές, τους αγωνιστές των ατομικών, διαφυλετικών και μειονοτικών δικαιωμάτων, τους νέους (όσων στα αυτιά ο Ανδρέας ηχεί ως Σοφούλης, Πλαστήρας), τους δημιουργικούς, τους μειονεκτούντες και τις οικογένειές τους (εκείνη τη μεγάλη πλειονότητα μη εχόντων αλλά και εχόντων πολιτών που δεν κλείνει μάτι τη νύκτα απ’ το μαράζι για τα ανάπηρα, εθισμένα, οροθετικά, ανιάτως ασθενή και ανυποστήρικτα παιδιά, αδέλφια΄ή γονείς). Μια η προϋπόθεση: η παραμονή στο Ευρώ!
Το ντουέτο των γόνων και ο απελθών δήμαρχος άνοιξαν το δρόμο. Τοποθετήθηκαν με σαφήνεια και χάρη. Άξιοι αιώνιας ευγνωμοσύνης. Θα μνημονεύονται εσαεί από κοινού με τα ονόματα των γεννητόρων. Κοντά τους η Ιεραρχία των Διδύμων της γραφειοκρατίας Ευρωβουλευτών μας
ΕΜΕΙΣ χωρίς Γκαουλάιτερ αρχηγούς και ιστορικίστικες χειροπέδες, με θράσσος για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ετοιμάζουμε: τη φιλελεύθερη, την ευρωπαϊστική, αριστερή, κεντρώα, ορθολογιστική Απόπειρα. Το ρεύμα αυτό πριν δυναμώσει ή χωρίσει ένα έχει χρέος: ΑΛΗΘΕΙΑ και ΕΥΡΩ.