«Η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους» είπε στην ομιλία της στη δεξίωση για την 48η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας η Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Η φράση αυτή δεν ήταν απόρροια μόνο της ιδιότητας με την οποία η Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει υπηρετήσει στο δικαστικό σώμα αλλά και θεσμικό της καθήκον καθώς εξέφραζε την ανησυχία της για την επίθεση που δέχεται η Δικαιοσύνη το τελευταίο χρονικό διάστημα με τη μορφή του «κοινού περί δικαίου» αισθήματος. Πρόκειται, επί της ουσίας, για ευθεία αμφισβήτηση του δικαιώματος των αρμοδίων δικαστικών οργάνων να αποφασίζουν ανεπηρέαστα.
Ο θόρυβος που ξεσηκώθηκε από μερίδα του πολιτικού κόσμου για τη φράση αυτή και οι καταγγελίες για δήθεν ανοιχτή παρέμβαση της ΠτΔ στη Δικαιοσύνη πέρασε σε δεύτερη μοίρα μια και στο επίκεντρο των συζητήσεων βρέθηκαν δυστυχώςτα θέματα της ένδυσης και της υπόδησης ορισμένων, προσκεκλημένων και μη, στη δεξίωση. Ωστόσο, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι οι καταγγέλλοντες την ΠτΔ είναι οι ίδιοι που πανηγύρισαν για την απόφαση της Δικαιοσύνης σχετικά με το «σκάνδαλο Novartis». Τόσο η εξαντλητική κριτική που ασκήθηκε στην απόφαση από νομική και συνταγματική σκοπιά όσο και η αρχειοθέτηση των κατηγοριών σε βάρος των παραπεμφθέντων πολιτικών αποδεικνύουν ότι «το κοινό περί δικαίου αίσθημα» δεν είναι παρά η προσπάθεια επιβολής στη Δικαιοσύνη βολικών για κάποιους αποφάσεων.
Η υποκρισία των «αγανακτισμένων» με ορισμένες δικαστικές αποφάσεις αποδείχτηκε και από την αντιφατικότητα των αντιδράσεών τους σε δύο υποθέσεις που απασχόλησαν πρόσφατα τη δημοσιότητα. Στην περίπτωση Λιγνάδη ο οποίος καταδικάστηκε για βιασμούς ανηλίκων, το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» προβάλλεται για να εκφράσει την αγανάκτηση για την απόφαση του δικαστηρίου να μείνει ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση της έφεσής του. Την ίδια στιγμή, στην περίπτωση Μιχαηλίδη, το «κοινό αίσθημα» εμφανίζεται να απαιτεί την απελευθέρωση ενός καταδικασμένου ο οποίος εκβιάζει με τη ζωή του, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι «δεν θα αφήσει τον αγώνα του ανολοκλήρωτο», ότι δηλαδή θα συνεχίσει την παράνομη δράση για την οποία καταδικάστηκε.
Δημιουργείται όλο και περισσότερο η βεβαιότητα, ότι το «κοινό αίσθημα» δεν απειλεί μόνο τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης που δεν του είναι αρεστές αλλά στοχεύει και την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Η πρόσφατη ανάρτηση ακαδημαϊκού δασκάλου που προσδίδει «πολιτικά κίνητρα» στη δράση του Μιχαηλίδη, επιχειρεί επικίνδυνες συγκρίσεις της Δημοκρατίας με τη Δικτατορία αλλά και βέβηλες ταυτίσεις αγωνιστών της Δημοκρατίας με ποινικούς καταδίκους. Η τελική του πρόταση για μια «γενναία ιστορική εκκαθάριση εκκρεμοτήτων του παρελθόντος» δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης των προθέσεών του, πολύ περισσότερο που στον πολιτικό του χώρο έχει ήδη εκφραστεί η άποψη ότι «η 17Ν είχε ένα ιδεώδες υπέρ του ανθρώπου».
Το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» φαίνεται να έχει επιλεγεί από ορισμένες πλευρές ως η αιχμή του δόρατος του λαϊκισμού εν όψει της προεκλογικής εφόδου. Το «εξαγριωμένο πλήθος» είναι έτοιμο να αθωώσει τον κάθε Βαραββά προκειμένου να οδηγήσει στον σταυρό τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία, αδιαφορώντας για τις τραγικές συνέπειες που θα υπάρξουν για τη χώρα. Οι διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις που μάχονται τον λαϊκισμό δεν θα πρέπει να υποτιμήσουν τον μεγάλο αυτό κίνδυνο.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΑ ΝΕΑ" 05/08/2022
Πηγή: www.tanea.gr