Το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ, το 1986, προξένησε σοβαρή ρωγμή στο σοβιετικό οικοδόμημα από πολλές πλευρές. Η σοβαρότερη ήταν στην αξιοπιστία ενός συστήματος που επιχείρησε να αποκρύψει από τον υπόλοιπο πλανήτη ένα τραγικό συμβάν, κάτι που στοίχισε πολύ ακριβά σε ανθρώπινες απώλειες αλλά και σε αρνητικές μακροχρόνιες συνέπειες στην οικονομία, την κοινωνία και το κλίμα.

Η ηγεσία του ΚΚΕ προσαρμόστηκε αυτόματα στις ανάγκες στήριξης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» με την απόκρυψη της πραγματικότητας. Με κεντρικό πρωτοσέλιδο άρθρο του στον Ριζοσπάστη και τίτλο «Ψέματα» ο τότε διευθυντής της εφημερίδας Θανάσης Καρτερός κατήγγειλε τα περί πυρηνικού ατυχήματος ως αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, επιστρέφοντας από πασχαλινές εκδρομές στο Κίεβο καθώς το ατύχημα έγινε τη Μεγάλη Εβδομάδα, πέρασαν υποχρεωτικά από ραδιενεργό έλεγχο. Η κύρια έγνοια τους δεν ήταν τόσο αν έχουν προσβληθεί από ραδιενέργεια, όσο να μην γίνει γνωστό στον Τύπο και δυσφημιστεί ο σοσιαλισμός.