Η πολιτική είναι αγώνας της μνήμης εναντίον της λήθης, όπως έλεγε ο Τσέχος συγγραφέας Μίλαν Κούντερα. Η μνήμη δεν παραπέμπει στο παρελθόν. Είναι αναγκαία και χρήσιμη προϋπόθεση εναρμόνισης με το μέλλον, γι’ αυτό και έχει διαχρονική ισχύ ότι «όποιος δεν έχει μνήμη δεν έχει μέλλον».
Η Δημοκρατική παράταξη καλείται να επανέλθει στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής του τόπου. Για να πετύχει ένα νικηφόρο αποτέλεσμα είναι απαραίτητο να θυμίσει και να θυμηθεί την ιστορία της και την προσφορά της στον τόπο και την κοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο πρέπει να πορευτεί στον παρόντα και μέλλοντα χρόνο και βεβαίως να καταστήσει τις ιδέες, τις αρχές και τις αξίες της ξανά επίκαιρες. Άλλωστε πάντα κέρδιζε όταν τις υπηρετούσε με πίστη και συνέπεια.
Στον τόπο μας υπάρχει ανάγκη αποκατάστασης της αλήθειας των πραγμάτων. Διότι ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει κοινή παραδοχή στα αίτια της κρίσης, γιατί το 2010 αναγκαστήκαμε να προσφύγουμε στο μνημόνιο και γιατί ενώ το 2014 λίγο πριν η χώρα βγει από το μνημόνιο, έπεσε στη δίνη μιας δευτερογενούς κρίσης που κόστισε 4 χαμένα χρόνια ύφεσης, φτώχιας και οπισθοδρόμησης.
Για να αποκατασταθεί η αλήθεια είναι αναγκαία η αντίσταση στη λήθη και στα ψεύδη που επιβάλλει στη χώρα ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του. Ο υποτιθέμενος αριστερός ακολουθεί με πρωτοφανή επιμονή, ακραία συντηρητική πρακτική αντιμετωπίζοντας τους πολίτες ως λωτοφάγους. Βλέποντας την κοινωνική και εκλογική του καταβύθιση να είναι αναπόφευκτη, επιχειρεί να υποδυθεί έναν άλλο πολιτικό εαυτό, Χωρίς καμιά αναστολή, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Χωρίς καθόλου «τσίπα», ο κ. Τσίπρας αυτοσυστήνεται ως «Ευρωπαίος κεντροαριστερός». Πρόκειται για κάλπικο έρωτα με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Επιδιώκει με αυτόν τον τρόπο να καλύψει τις δραματικές συνέπειες της κυβερνητικής του θητείας με νέα πελώρια ψέματα. Το πάθος του για την εξουσία τον καθιστά ικανό για όλα. Όσοι τον θεωρούν χαρισματικό ή ότι πιάνει πουλιά στον αέρα καλόν είναι να θυμηθούν τον πρόεδρο της ιταλικής Δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, ο οποίος είχε πει για τον περιβόητο Αντρεότι: Είναι εξαιρετικά ικανός γιατί είναι ικανός για όλα.
Προκειμένου να εξυπηρετήσει τις αχαλίνωτες φιλοδοξίες του έχει κάνει τα πάντα. Επένδυσε στην κρίση και στη χρεοκοπία. Καταφέρεται συλλήβδην ενάντια στο παλιό πολιτικό σύστημα παρέχοντας όμως προκλητική προστασία στους πρωταγωνιστές της περιόδου 2004-2009, αναθέτοντας μάλιστα καθήκοντα Υπουργού Δικαιοσύνης και υπεύθυνο για την σπίλωση των πολιτικών του αντιπάλων, τον πρώην αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών, της περιόδου Καραμανλή. Ακόμα και σήμερα η κυβέρνηση του «κεντροαριστερού» κ. Τσίπρα στηρίζεται στην κυρία Παπακώστα και στους βουλευτές των ΑΝΕΛ με τους οποίους έχει πλήρη πολιτικο-ιδεολογική ταύτιση. Συνεκτική τους ύλη είναι ο λαϊκισμός και βέβαια οι υπουργικοί θώκοι και τα αξιώματα.
Και ενώ συμβαίνουν όλ’ αυτά, βλέποντας το πολιτικό και εκλογικό του ναυάγιο να έρχεται ανακάλυψε τη θεωρία του προοδευτικού μετώπου. Χρησιμοποιώντας τα θέλγητρα της εξουσίας βγήκε στο παζάρι προσπαθώντας να συλλέξει πρόθυμους. Επικαιροποιείται έτσι η ιστορική φράση για «χρήσιμους ηλίθιους». Αλλά ακόμα και αν προσήλθαν οι γνωστοί επαγγελματίες της κεντροαριστεράς, η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να αλιεύσει δυνάμεις στον προοδευτικό χώρο αποδεικνύεται μάταιη και ατελέσφορη.
Ο κ. Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι «γέφυρες» είναι γονιδιακά αντίθετοι με τη Δημοκρατία, τον Σοσιαλισμό, την Κεντροαριστερά. Η Δημοκρατική παράταξη είναι επιλογή ζωής για τις πατριωτικές και προοδευτικές δυνάμεις του τόπου. Η δύναμη, η απήχηση και η επιρροή της ξεπερνούν τον παρόντα χρόνο. Η ενδυνάμωσή της σήμερα συναρτάται με την αξιοπιστία, τη φερεγγυότητα και κυρίως την ικανότητα του Κινήματος Αλλαγής να πείσει ότι αποτελεί την πολιτική της έκφραση.