Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο της πορείας του Κινήματος Αλλαγής. Μιλάμε συχνά για την ανάγκη εξωστρέφειας. Αυτό όμως συμβαίνει γιατί υπάρχει πρόβλημα που εκφράζεται με τις οργανώσεις μας που υπολειτουργούν, με την κατήφεια των χιλιάδων ανθρώπων που μας έδωσαν με την ψήφο τους άλλη μια ευκαιρία να προχωρήσουμε μπροστά παρά τις απογοητεύσεις και τους προβληματισμούς τους.
Εκφράζεται όμως και από την στάση της κοινωνίας που δεν δείχνει ιδιαίτερα πρόθυμη να ακούσει καν τις προτάσεις μας. Σ΄όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται μια πτώση των ποσοστών μας κατά 2% -2.5%. Αυτό το στοιχείο δε, παντρεύεται με το κλίμα που συναντάμε στις περιοδείες μας, στην συζήτηση με στελέχη της παράταξης που ανοίγουν την καρδιά τους. Αυτά πρέπει να μας απασχολήσουν, να διερευνήσουμε τα αίτια, να δούμε πως πορευόμαστε. Δεν έχουμε το δικαίωμα να δηλώνουμε γενικά ικανοποιημένοι.
Ορισμένες καθαρές κουβέντες που είναι ανάγκη να αναδειχτούν:
- Ο κόσμος της παράταξης είναι κουρασμένος, έχει ζήσει τα πάντα.Ας σκεφτούμε πως ξεκίνησε η συζήτηση για ένα νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς, πως συγκροτήθηκε το ΚΙΝΑΛ μέσα από εύθραυστες ισορροπίες, αντίρροπες δυνάμεις και διορισμένα όργανα, τι συνέβη στην συνέχεια και που καταλήξαμε. Τα αναφέρω, γιατί η ψήφος στις εκλογές του Ιουλίου δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση και δεν είχε κανένα χαρακτήρα λευκής επιταγής. Επίσης, γιατί κάθε καθυστέρηση, κάθε λάθος συσσωρεύεται στην προηγούμενη πορεία και κουράζει, αποστασιοποιεί δυνάμεις μας.
- Στις εκλογές του Ιουλίου είχαμε μια αξιοπρεπή παρουσία, καταγραφήκαμε με το 8.1 % ως η τρίτη πολιτική δύναμη, μέσα σε δύσκολες συνθήκες ασφυκτικής πίεσης.Μπορούμε να προχωρήσουμε με σαφή στρατηγική και δυναμισμό. Ωστόσο, δεν είναι σωστό να εμφανίζουμε αυτό το ποσοστό και ως κάποια τεράστια επιτυχία, ούτε ως δείγμα ανοδικής πορείας. Από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Ιούλιο του 2019 χάσαμε συνολικά κοντά 2.500.000 ψήφους. Αυτή είναι η αλήθεια. Ακούω το επιχείρημα, ότι αφού τον Ιανουάριο του 2015 το ΠΑΣΟΚ πήρε 4.6% και τώρα 8%, βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Πρόκειται για δημιουργική λογιστική.
Τον Ιανουάριο του 2015 το ΠΑΣΟΚ πήρε 289.469 ψήφους (4.68%), με το ΚΙΔΗΣΟ 153.557 ψήφους (2.15%).
ΑΘΡΟΙΣΜΑ: 442.026 ψήφους (7.15%). Σ΄αυτά ας ληφθεί υπόψη ότι το ΠΟΤΑΜΙ είχε πάρει 373.924 ψήφους (6.05%). Άρα το σύνολο πάει 815.950 ψήφους( 15.15%).
Τώρα, το ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ πήρε 457.519 ψήφους(8%). Εν ολίγοις τα ΠΑΣΟΚ μαζί με ολίγον από ΔΗΜΑΡ και ΚΙΔΗΣΟ πήραν τους ίδιους σχεδόν ψήφους με το 2015, ενώ συνέβησαν τόσα στο πολιτικό σκηνικό, μένοντας σε μια κατάσταση τέλματος. Αν ληφθούν υπόψη και οι ψήφοι του ΠΟΤΑΜΙΟΥ το 2015, υπάρχει και ένα μείον 373.924 ψήφων.
Ας μην ωραιοποιούμε λοιπόν τις καταστάσεις, γιατί αυτό αποτελεί την καλύτερη συνταγή μαρασμού και περιθωριοποίησης. Και από την άλλη ας μην καταστραφολογούμε, γιατί αντέξαμε σε κάθε περίπτωση.
- Οι εκλογές αποτελούσαν μια μεγάλη ευκαιρία για ένα come back. Αυτό όμως δεν έγινε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απομονωμένος, το 65% ήταν οργισμένο μαζί του. Το κυρίαρχο λαϊκό αίτημα ήταν «Φυγέτε». Το ΚΙΝΑΛ έπρεπε να τολμήσει να κολυμπήσει σ΄αυτό το λαϊκό ποτάμι, να διεκδικήσει το μερτικό του τουλάχιστον σε διψήφιο επίπεδο και τον ρόλο του στην επιστροφή στην κανονικότητα, στην οριστική στην συνέχεια ήττα του λαϊκισμού και στην ανάταξη της χώρας.
Δεν το κάναμε. Εμφανιστήκαμε χωρίς γραμμή που να πείθει, με συνεχείς «διορθώσεις» της τακτικής που θόλωναν την πρότασή μας. Ο λαός ήθελε αλλαγή με το ΚΙΝΑΛ να παίζει ενεργό ρόλο. Στο τέλος έδωσε αυτοδυναμία στην Ν.Δ για να σιγουρέψει ότι δεν θα επιτραπούν «παιχνίδια» με τον ΣΥΡΙΖΑ από κάποιους που έγιναν εσχάτως αντιδεξιοί αλά δεκαετία του ΄80. Στο ΚΙΝΑΛ έδωσε 457.519 ψήφους. Ήταν μια συγκομιδή που οφείλεται αποκλειστικά στον πατριωτισμό, στην ψυχή μιας ταλαιπωρημένης παράταξης, χιλιάδων ανθρώπων που οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα για να τους εκπροσωπούμε επάξια.
Εν ολίγοις, αποτύχαμε στον βασικό εκλογικό μας στόχο που ήταν η αλλαγή συσχετισμών ανάμεσα στο ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ που θα επέτρεπε να επανέλθουμε ως η ηγεμονική δύναμη στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
- Και τώρα; Πώς προχωράμε;
Α. Υπάρχει χώρος για να αναπτυχθούμε, για να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας, για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος. Ας αφήσουμε όμως καταρχήν τις λογικές ότι όλοι μας χτυπάνε. Εμείς οφείλουμε να ασχοληθούμε με το τι κάνουμε εμείς.
Κατ΄αρχήν υπάρχει ένας ΣΥΡΙΖΑ που παρά την φλυαρία του για μετάλλαξη συνεχίζει να είναι ένα κόμμα βαθιά λαϊκίστικο, χωρίς να έχει καταλάβει ότι έχασε συντριπτικά σε τρεις εκλογικές μάχες, με εμφανή αδυναμία να αρθρώσει ένα νέο, σύγχρονο λόγο. Είναι αμήχανος και υπόλογος απέναντι στον λαό για επικίνδυνα παιχνίδια με τους θεσμούς.
Υπάρχει μια Κυβέρνηση που παρά τα ανοίγματά της και την προσπάθεια να εμφανιστεί έτοιμη και με σίγουρη επιτυχία δεν μπορεί να κρύψει τον συντηρητισμό του κορμού της Ν.Δ και την ανετοιμότητα να αντιμετωπίσει κορυφαία προβλήματα όπως την εξασφάλιση μιας σταθερής Ανάπτυξης, το Μεταναστευτικό. Μια Κυβέρνηση που δεν δείχνει να επιδιώκει τον διάλογο για σειρά θεμάτων που θα έπρεπε να διεκδικεί συναινέσεις.
Αυτά τα δύο κόμματα έχουν πείσει δυνάμεις του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Αυτή είναι η πρόκληση για εμάς. Να πείσουμε ότι εμείς είμαστε ο πόλος, η δύναμη που έχει και προωθεί χρήσιμες λύσεις για την κοινωνία.
Β. Αυτό δεν μπορούμε να το επιτύχουμε με μια στάση ετεροπροσδιορισμού ή ίσων αποστάσεων που δεν πείθουν κανένα. Αναπτύσσονται οι δυνάμεις που έχουν σύγχρονη ατζέντα, θέσεις για τα προβλήματα που αγγίζουν την κοινωνία, αφήγημα για το μέλλον της χώρας. Που ορίζουν τα πεδία της αντιπαράθεσης και των διαχωριστικών γραμμών που επαναπροσδιορίζονται στην εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. Οι δυνάμεις που απλά ασκούν ανέξοδη κριτική, που θέλουν να εμφανίσουν μια ανούσια αριστεροσύνη, απλά περιθωριοποιούνται.
Εδώ πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας. Στην διαμόρφωση μίας σύγχρονης ταυτότητας και θέσεων που να αντιστοιχούν στην ανάγκη μίας σύγχρονης Κεντροαριστεράς και να ανταποκρίνεται στην εξυπηρέτηση των αναγκών της μεσαίας τάξης και της νεολαίας. Το να κάνεις κριτική για το Μεταναστευτικό δεν λέει τίποτα. Το να πεις τι θα έκανες αν ήσουν Κυβέρνηση μετράει. Το ίδιο ισχύει για όλα τα θέματα. Το ΚΙΝΑΛ πρέπει να τολμά να παίρνει καθαρές, σαφείς θέσεις. Γι΄ αυτό και στην Κ.Ε είπα ότι: «Εγώ παρών δεν ξαναψηφίζω».
Γ. Πρέπει να δούμε το άνοιγμα της λειτουργίας μας σε δυνάμεις που σήμερα αισθάνονται ότι δεν έχει νόημα να απευθυνθούν στην ηγεσία του κόμματος, ότι δεν εισακούγονται. Υπάρχει ένα ανεξάντλητο στελεχιακό δυναμικό από τους χώρους της Αυτοδιοίκησης, των Επιμελητηρίων, των Κινημάτων, των Γραμμάτων και των Τεχνών, της Διανόησης. Η αξιοποίηση, η αφύπνιση, η ενεργοποίησή όλου αυτού του δυναμικού θα ήταν μια ωστική δύναμη. Αυτό πρέπει να κοιταχθεί ξεχωριστά.
Δυστυχώς, καλώς ή κακώς υπάρχει η αίσθηση ότι όλα γίνονται από ένα ολιγομελές επιτελείο, πέραν του οποίου δεν υπάρχουν περιθώρια ουσιαστικής συμμετοχής. Αυτό περιορίζει τις δυνατότητές μας. Η συλλογική, δημοκρατική λειτουργία μας θα συμβάλει στην ενεργοποίηση δυνάμεών μας.
Το ΚΙΝΑΛ έχει κοινωνικό, ιδεολογικό, πολιτικό χώρο για να διεκδικήσει. Αρκεί να αλλάξουμε αντιλήψεις, τρόπους λειτουργίας και να κάνουμε σαφείς την ταυτότητά μας και τις θέσεις μας.
Διαφορετικά….