Όταν τα φώτα της δημοσιότητας αποσυρθούν από το ΚΙΝΑΛ , τότε θα δούμε με ηρεμία τι άλλαξε και τι όχι.Υπάρχει νέα ηγεσία που αναδείχθηκε μέσα από μια διαδικασία δημοκρατική και μαζική. Από μόνη της αυτή η διαδικασία αποτελεί θετικό γεγονός το οποίο δεν είναι σοφό να υποτιμήσουν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις . Από μόνη της επίσης δεν μπορεί να προκαλέσει σεισμικές ανακατατάξεις. Όλα θα κριθούν από την πολιτική που θα ακολουθήσει το ΚΙΝΑΛ από εδώ και εμπρός σε συνάρτηση πάντα με ~την πολιτική που θα ακολουθήσουν απέναντι του τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία όσο και η ΝΔ.
Στην διάρκεια της διαδικασίας ανάδειξης νέου αρχηγού δεν γίναμε σοφότεροι. Ίσως δεν ήταν και δυνατόν γιατί δυο απο τους τρεις κύριους υποψηφίους επέλεξαν στο θέμα των πολιτικών συνεργασιών να μην ανοίξουν τα χαρτιά τους και να επαναλαμβάνουν το προσωρινά βολικό μότο ότι προηγείται η αλλαγή συσχετισμών και ότι δεν θα κάνουν επιλογή . Σημειολογικά ο Νικος Ανδρουλακης απέφευγε να χρησιμοποιήσει τον όρο της προοδευτικής διακυβέρνησης - κόκκινο πανί για το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο - ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου τον ενέταξε στην επιχειρηματολογία του παράλληλα με την κριτική του στον ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως απέφυγαν να την αποκλείσουν. Ο Ανδρέας Λοβερδος αντιθέτως, πολύ καθαρά υποσχόταν την μαχητική συμμετοχή του κόμματος στο αντίΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Και οι τρεις με πρώτο τον Ανδρέα Λοβέρδο -που τάχθηκε υπέρ της ολικής επαναφοράς του με ανάσταση τίτλου και συμβόλου- μιλούσαν πολύ για το ΠΑΣΟΚ και ελάχιστα για το ΚΙΝΑΛ. Τι σημαίνει αυτό για την υπόσταση του ΚΙΝΑΛ θα φανεί. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην κληρονομείται - και αυτό απεδείχθη πανηγυρικά σε αυτή την εσωκομματική διαδικασία- όμως πολιτικά έχει για τα καλά τεμαχιστεί χρόνια τώρα και η νοσταλγία ως συγκολλητικό υλικό δεν θα το ανασυγκροτήσει.
Η συντηρητική παράταξη σε όλη την διάρκεια της διαδικασίας αυτής πήρε θέση και παρενέβη μέσω των πολλών ΜΜΕ που ελέγχει. Βασική της επιδίωξη που δεν την έκρυψε ούτε στιγμή ήταν και παραμένει ο ενταφιασμός της προοπτικής μετεκλογικής συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων. Πρακτικά ο ενταφιασμός της απλής αναλογικής και η προσφυγή σε δεύτερη κάλπη με την ενισχυμένη. Λογικά από μέρους της υποστήριξε με κάθε τρόπο τον Ανδρέα Λοβέρδο και με κάθε μέσο πολέμησε την υποψηφιότητα Παπανδρέου. Άφησε στο απυρόβλητο τον Ανδρουλάκη ώστε ανάλογα με το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου να του συμπεριφερθεί. Ήδη από την προηγούμενη Κυριακή με ένα συνδυασμό φανερής κολακείας, υποκριτικής νοσταλγίας - σε βαθμό νεκροφιλίας- για το ΠΑΣΟΚ και συγκαλυμμένων πιέσεων μεταφράζει την νίκη Ανδρουλάκη ως ήττα του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, ενίσχυση του αντιΣΥΡΙΖΑ Μετώπου και ενταφιασμό της προοδευτικής διακυβέρνησης. Ότι δηλαδή θα έλεγε αν είχε εκλεγεί ο Ανδρέας Λοβέρδος αλλά η ήττα του δεν την πτόησε. Και έτσι θα συνεχίσει αξιοποιώντας και πολιτικό προσωπικό που έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με αξίες της Προοδευτικής παράταξης, της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, είτε αυτό το προσωπικό βρίσκεται εντός ΚΙΝΑΛ είτε εκτός.
Αυτές βέβαια είναι οι επιθυμίες της συντηρητικής παράταξης. Αντιλήφθηκε προφανώς από το αποτέλεσμα οτι δεν θα βρει εύκολα εύφορο έδαφος για απευθείας συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ. Της αρκεί όμως να ακυρώσει ένα προοδευτικό αναπροσανατολισμό του. Το τι θα κάνει η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ θα το δούμε στην πράξη . Όπως σημασία έχει και ο τρόπος αντίδρασης του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία. Θα υπάρξουν κρίσιμα crash tests με πρώτο τον προϋπολογισμό . Αλλά και η διαμόρφωση ή μη ενός νέου κλίματος στις σχέσεις ανάμεσα στους δύο χώρους.
Δεν συμμερίζομαι υπεροπτικές και ανιστόρητες αντιδράσεις , ότι οι εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ πρέπει να μας αφήνουν αδιάφορους στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία ή ότι δεν επηρεάζονται από δικές μας επιλογές. Μας ενδιαφέρουν τα μέγιστα , δεν είναι μόνο συνάρτηση της απλής αναλογικής, δεν είναι μόνο θέμα απλής αριθμητικής. Χωρίς την προγραμματική όσμωση και την δημιουργία νέου κλίματος ανάμεσα στις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερές ή κεντροαριστερές δεν θα ενεργοποιηθούν κινήματα, δεν θα σηκωθούν να παλέψουν στον δρόμο και να πάνε στην κάλπη λαϊκά και μεσαία στρώματα που χειμάζονται. Χωρίς ρεαλιστική προοδευτική κυβερνητική πρόταση, δηλαδή χωρίς ελπίδα αλλαγής, δεν υπάρχει δυναμική και όλα τα άλλα θυμίζουν ποδήλατο που η ρόδα του γυρίζει στον αέρα. Σωστές επιλογές μας θα διευκολύνουν την όσμωση των δυο χώρων , κακές θα «σπρώχνουν»το ΚΙΝΑΛ στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Αυτοαναφορικότητα, αριστερή υπεροψία και υπερβολικές δόσεις απροσδιόριστου ριζοσπαστισμού δεν ελκύουν τον κόσμο της κεντροαριστεράς .
Η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ , ακριβώς όπως και η παλιά , βρίσκεται μπροστά στο σταυρικό ζήτημα - όπως εύστοχα το είχε χαρακτηρίσει ο Ηλίας Ηλιού- στο οποίο βρισκόταν προδικτατορικά η ΕΔΑ στην σχέση της με την Ένωση Κέντρου. Μόνο που τώρα, σε τελείως διαφορετικές βέβαια συνθήκες, είναι και με αντίστροφους συσχετισμούς.Η σύγχρονη Αριστερά είναι ισχυρή και το κεντροαριστερό ΚΙΝΑΛ βρίσκεται χαμηλότερα. Είναι απολύτως λογικό να θέλει το ΚΙΝΑΛ και την αυτονομία του και την αλλαγή των συσχετισμών . Αρκεί η αυτονομία να μην μεταφράζεται σε άρνηση συνεργασιών. Ο ανταγωνισμός είναι θεμιτός αρκεί να μην δυναμιτίζει την προοπτική συνεργασίας και να μην δίνει ανάσες στην δεξιά . Να μην θέτει ως μοναδική επιδίωξη την ανακατανομή δυνάμεων αλλά να συμβάλει στο μεγάλωμα της συνολικής προοδευτικής εκλογικής πίτας. Το ερώτημα « με ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις» θα επανέρχεται πιεστικά και για την νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Όσο και να το ξορκίζει , δεν θα το αποφύγει.