Το ολοκληρωτικό τέλος της κρίσης που ξεκίνησε το 2009 θα ερθει όταν πάψουν να φοβούνται να μιλήσουν όσοι διαπομπεύονταν τόσα χρόνια απλώς επειδή ήταν λογικοί. Ή απλώς διαφορετικοί.

Αφήσαμε χώρο στο λαϊκισμό των Ζαππείων, των "με ένα νόμο και ένα άρθρο" και των "γερμανοτσολιάδων", στον ολοκληρωτισμό απέναντι στην παραμικρή άχνα διαφορετικής άποψης, στη βία απέναντι σε "ό,τι δεν μάς βολεύει", στην αυτολογοκρισία και τον φόβο για να αποφύγουμε καμιά ξανάστροφη ή καμιά κανονική δολοφονία προσωπικότητας. Χάσαμε την τόλμη και άρα την ελευθερία μας, στη σκέψη και τη δημόσια τοποθέτηση. Ζαρώσαμε μπροστά στη βία του ανορθολογισμού και της απλοϊκής πρόσληψης της πραγματικότητας. Μουδιάσαμε απέναντι στη διαστρέβλωση, τη συκοφαντία, τις ύβρεις, τις θεωρίες συνωμοσίας. Συντριβήκαμε από το βάρος της εχθροπάθειας. Και εγκαταλείψαμε. Μόνο και μόνο για να περισώσουμε την ψυχική υγεία μας ή ακόμα και τη δουλίτσα μας.

Νομίζαμε ότι όλα αυτά αποτελούν κρίσιμο κομμάτι της κοινωνίας.

Αποδεικνύεται πλέον ότι δεν είναι. Ίσως και να μην ήταν ποτέ. Χωρίς φόβο πλέον λοιπόν και πάντα με σεβασμό προς κάθε αντίθετη άποψη ήρθε η ώρα της λογικής. Απέναντι στο μίσος αντιτάσσουμε το χαμόγελο της σιγουριάς που αιώνες τώρα προχωράει την ανθρωπότητα: το μυαλό και την απλή λογική.