Στο δημόσιο λόγο συχνά πολλοί σχολιαστές επιδίδονται σε ένα θλιβερότακτικισμό. Αναφέρομαι στη λογική του μην λες κάτι που μπορεί να βλάψει αυτούς που συμπαθείς ή υποστηρίζεις. Αυτό όμως είναι λάθος. Γιατίσημαίνει ότι υποχωρείς στην συνήθεια των ακροατών ή των αναγνωστών σου να σκέφτονται με όρουςμαύρουάσπρου. Κάνοντας έτσι δεν τους παρακινείς να σκεφτούνσφαιρικά.
Αν κάτιπροσπαθούμε σε αυτή την εκπομπή είναι να αποφύγουμε την μονομερή σκέψη και να δημιουργούμεσυνθήκες σφαιρικής εποπτείας.
Έτσι παρά την συμπάθεια που έχω στον νυν υπουργόΠαιδείας με βρήκε σύμφωνο η κριτική που έκανε ο σχολιαστήςΘάνοςΚαψάλης στο σχόλιο της περασμένης Πέμπτης θίγοντας το ζήτημα της ανάκτησης του του κύρους του σχολείου μέσω της θέσπισηςΕθνικού απολυτηρίου.
Είπε χαρακτηριστικά : «Λυπάμαι να πω, ότι το σχολείο αυτό δεν έχει ούτε μια στις χίλιες, πιθανότητες να γίνει καλύτερο επειδή οι μαυροπίνακες αντικαταστάθηκαν από διαδικτυακούς, ή επειδή εκπονήθηκαν νέα προγράμματα σπουδών και συντάχθηκαν νέα βιβλία. Καλές και ευφρόσυνες είναι αυτές οι αλλαγές, αλλά σε εκπαιδευτικά συστήματα με στέρεα δομή, στιβαρή διοίκηση και αρχές λειτουργίας που είναι σεβαστές από διδάσκοντες και διδασκόμενους».
Στην παραπάνωκριτική θα προσέθετα και την έκπληξή μου για την ευρηματική λύση των εξ αποστάσεως εξετάσεων στις σχολές που τελούν υπό κατάληψη. Υπάρχουν δυο τρόποι να διαβάσεικανείς την είδηση αυτή.
Ο πρώτος είναι ότι πρέπει να βρεθεί μια λύση,γιατί οι φοιτητές πουθέλουν να δώσουν εξετάσεις ιδίως οι επίπτυχίω δεν γίνεται να είναι όμηροι του ρωμαλέου κατά Γαβρόγλουφοιτητικούκινήματος, ούτε αυτών που με ευκολίαδέχονται τις παράπλευρεςσυνέπειες της αγωνιστικής τους δράσης, ιδίως όταν αυτές δεν τους αγγίζουν.
Η δεύτερη ανάγνωση είναι η αποφυγή της σύγκρουσης από την κυβέρνηση και η μετάθεση της σε μεταγενέστερο χρόνο όταν οι συνθήκες θα είναι πιο ευνοϊκές.
Βλέπετε το πολιτικό μας προσωπικό έχει ταλέντο στο να αποφεύγει τις δυσάρεστες συγκρούσεις. Κι έτσι κάθε φοράβάζοντας το πρόβλημα κάτω από χαλίπροχωράμεπαρακάτω.
Αυτή είναι η κατάρα της χωράς. Οι λύσεις στο τέλος δεν έρχονται από ώριμηεπιλογή αλλά επειδή με τα χρόνια αλλάζουν οι συνθήκες και δεν υπάρχει η κρίσιμημάζα για να υποστηρίξει τα παράλογααιτήματα και τις ακραίες αντιδράσεις.
Έτσι λοιπόν αφούπεράσουνμερικές εξεταστικές που θα γίνουν εξ αποστασεως οι εξετάσεις, κάποιαστιγμή οι κινητοποιήσεις θα ξεθυμάνουν και σιγά σιγά η κοινωνία θα αναμετρηθεί με τα πραγματικάδεδομένα.
Κι όταν καταλάβουν οι πολίτες ότι το δημόσιοπανεπιστήμιο δεν έχει να τίποτε να φοβηθείαφούυπάρχουνλαμπροίακαδημαϊκοίδάσκαλοι και εξαιρετικάτμήματασπουδώνλογικά το ταμπού των ιδιωτικών λεγόμενων πανεπιστημίων θα φυγει από τη δημόσια συζήτηση. Χωρίς καν να αγγίξουμε το «ιερό»άρθρο 16 του Συντάγματος.
Στην πραγματικότητα όμως οι δυνάμεις εκείνες που αρνούνται να αλλάξει κάτι στην παιδεία, δεν θα έχουνυποστεί μια ήτταμε παράλληλη επικράτηση της κοινής λογικής. Οι δυνάμεις αυτές απλά θα λουφάξουν και θα περιμένουν να επανεμφανιστούν με κάποια άλληαφορμή κραυγάζοντας ξανά το σύνθημα « 1,2,3 εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία».
Μιλάμε για όσους είναι κατά της αξιολόγησης.Όσους είναι κατά των εξετάσεων προκειμένου να γνωρίζουμε ότι το σχολείο κάνει τη δουλειά του. Όσους είναι κατά της δραστικής λύσης στο ζήτημα των αδικαιολόγητων απουσιών και σε πολλά άλλα.
Λύσεις υπάρχουν. Βούληση δεν υπάρχει.
Λυπάμαι αν έγινα δυσάρεστος.
Ήταν το σχόλιο στην εκπομπή «Καθρέφτης» του Χρήστου Μιχαηλίδη στο Α΄Πρόγραμμα της ΕΡΤ