Εκατομμύρια Ελληνες βασανίζονται με το ερώτημα: θα υπογράψουν τη συμφωνία; Οι περισσότεροι ελπίζοντας ότι θα υπογράψουν, οι λιγότεροι φοβούμενοι μήπως και ενδώσουν. Το πραγματικό όμως ερώτημα είναι αν μπορούν να εφαρμόσουν την οποιαδήποτε συμφωνία ή αν η χώρα θα σέρνεται χωρίς έμπνευση, χωρίς ηθικό. Αυτοί οι πέντε μήνες ήσαν από κάθε άποψη διδακτικοί και τα αποτελέσματα αποτυπώνονται στις μετρήσεις με την κατάρρευση όλων των ποιοτικών δεικτών. Ο φόβος έχει συντρίψει την ελπίδα. Αν δε υπήρχε εύηχο ουσιαστικό που να αντιστοιχεί στο ρήμα «μπούχτισα» θα άφηνε πίσω του και τον φόβο. Ενας λαός που έχει μπουχτίσει, που λέει «άντε να τελειώνουμε», είναι ό,τι χειρότερο. Ακουσα πριν από χρόνια από έναν μυαλωμένο αριστερό την πολιτική περιγραφή του «μπούχτισα». «Το ’65 ήμασταν κάθε μέρα στους δρόμους και αισθανόμασταν πανίσχυροι. Το ’66 είχαμε μπουχτίσει και ψυχανεμιζόμασταν το αδιέξοδο, ενώ οι πολιτικές δυνάμεις δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν για να προστατέψουν τη δημοκρατία. Το ’67 δεν υπήρχε κόσμος στους δρόμους να σταματήσει τη χούντα».
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ούτε η κυβέρνηση μπορεί να κατεβάσει τους πρώην αγανακτισμένους να την υποστηρίξουν ούτε η αντιπολίτευση τους φιλοευρωπαϊστές να πιέσουν. Ολοι παρακολουθούν από την κλειδαρότρυπα ανήμποροι το θέαμα που αυτές τις μέρες, ίσως και ώρες, φτάνει σε ένα πρώτο τέλος. Δεν έχει νόημα τώρα να διεκτραγωδήσουμε την πορεία της ανύπαρκτης διαπραγμάτευσης, τα λάθη, τις αντιφάσεις, την έλλειψη σχεδίου, τα κωμικοτραγικά και ανεπαρκή πρόσωπα. Μπουχτίσαμε . Αν σκεφτούμε ότι το μόνο προοδευτικό νομοθέτημα για την Ιθαγένεια και το Σύμφωνο Συμβίωσης περνάει με την ψήφο του ΠΑΣΟΚ καταλαβαίνουμε πολλά για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τις προοπτικές της.
Το βαθύτερο πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό και ακολούθως οικονομικό. Εχουμε μια Αριστερά παλαιάς κοπής που δεν θέλει ούτε μπορεί να μετατοπιστεί προς τη σοσιαλδημοκρατία. Μια Δεξιά που ύστερα από παλινωδίες δείχνει να αναζητά τους χαμένους οπαδούς της στους Λουράντους. Ενα ΠΑΣΟΚ που ως τέτοιο έχει κλείσει τον κύκλο του και ένα Ποτάμι που δεν μπορεί να αποτελέσει τον δυναμικό εκφραστή του ενδιάμεσου χώρου.
Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα έναν νέο σχηματισμό της σοσιαλδημοκρατίας και του μεταρρυθμιστικού κέντρου. Ο τόπος δεν χρειάζεται άλλο ένα κόμμα ή αναπαλαίωση υπαρχόντων για να διεκδικήσουν ένα μονοψήφιο νούμερο στις εκλογές. Χρειάζεται ένα κόμμα-παράταξη που θα ανασυγκροτήσει σε υγιείς βάσεις προγραμματικές και ηθικές ένα πλειοψηφικό ρεύμα που θα ανατάξει τη χώρα. Αλλιώς η πορεία παρακμής της χώρας θα συνεχιστεί. Οι πολίτες θα μπουχτίζουν όλο και περισσότερο, η Ευρώπη θα απομακρύνεται ακόμα και αν μείνουμε στο ευρώ, ακόμα και αν υπογράψουμε τη συμφωνία.