Χρειάστηκε κάποιος χρόνος στον πρωθυπουργό για να πεισθεί ότι η συμμόρφωση με τα μέτρα για τον περιορισμό της διάδοσης της πανδημίας δεν είναι θέμα φιλότιμου αλλά θέμα ατομικής ευθύνης και αυτοσεβασμού, θέμα κοινής λογικής. Όταν σε μια χώρα που οι θάνατοι, τα κρούσματα και οι διασωληνομένοι αυξάνονται συνεχώς, ένα σημαντικό μέρος των πολιτών ισχυρίζεται ότι ο κορωνοϊός είναι προϊόν συνωμοσίας και αρνείται να φορέσει μάσκα, ενώ μαθητές κάνουν καταλήψεις στα σχολεία τους, κάτι δεν πάει καλά. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους συγκεκριμένους πολίτες. Αφορά την πολιτεία.

Το δίλημμα που έθεσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης - «αυτοπροστασία ή καραντίνα» - μπορεί να ταρακούνησε τους εφησυχασμένους και τους χαλαρούς αλλά δεν φτάνει για να γλυτώσουμε τη δεύτερη καραντίνα που μπορεί να αποδειχθεί πολύ χειρότερη για την οικονομία και την κοινωνική συνοχή. Ολόκληρη η κυβέρνηση πρέπει να δείξει, με τις αποφάσεις της αλλά και τα προσωπικά παραδείγματα των υπουργών της, ότι συμμερίζεται το δίλημμα. 

Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την αντιπολίτευση και για όλους τους παράγοντες της δημόσιας ζωής. Η αναγκαία κριτική προς την κυβερνητική πολιτική αυτοακυρώνεται όταν συνοδεύεται από την στήριξη των καταλήψεων στα σχολεία ή την επιδεικτική παρουσία σε χώρους συνωστισμού με διάφορα προσχήματα. Η εφαρμογή των μέτρων και η προστασία της δημόσιας υγείας είναι τελικά υπόθεση όλων των πολιτών που σέβονται τον εαυτό τους, την κοινωνία και τους κανόνες της κοινής λογικής.