—του Γιάννη Παπαθεοδώρου για τη στήλη Ανώμαλα Ρήματα—

Στο δημοκρατικό πολίτευμα, όσο σοβαρός είναι ο ρόλος της κυβέρνησης, άλλο τόσο σοβαρός είναι και ο ρόλος της αντιπολίτευσης? όχι μόνο επειδή εξασφαλίζει τον θεσμικό έλεγχο της κυβέρνησης αλλά επειδή ταυτόχρονα συντηρεί την ελπίδα μιας εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης. Το χτεσινό φιάσκο των εκλογών στη ΝΔ αποτελεί τη γραφική εξαίρεση αυτής της διαδικασίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση πάσχει πλέον, επισήμως, από αυτοκτονικό ιδεασμό —δίνοντας παράλληλα «το φιλί της ζωής» στη φυλλορροούσα κυβέρνηση του κ. Τσίπρα—, επειδή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στη μείζονα δημοκρατική διαδικασία των εσωτερικών κομματικών διαδικασιών για την εκλογή νέου αρχηγού.

Εδώ και αρκετό καιρό, άλλωστε, η εσωκομματική διαμάχη της ΝΔ έδειχνε ότι είναι αναντίστοιχη με την περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα. Η κομματική εσωστρέφεια, οι ατροφικοί αρχηγισμοί καθώς και το κενό στρατηγικής διαμόρφωναν σταδιακά ένα σκηνικό πολιτικής παρακμής, που επισφραγίστηκε συμβολικά χτες με τις «εκλογές που δεν έγιναν». Σε κάθε άλλη περίπτωση, η καζούρα θα τοποθετούσε το γεγονός στην ίδια συνομοταξία με το ματαιωμένο ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Στη σημερινή συγκυρία όμως φάνηκε ότι ακόμη και το ντέρμπι απασχολεί πολύ περισσότερο τον κόσμο απ’ ό,τι τα εσωτερικά της ΝΔ. Ας το έχουν κατά νου αυτό οι κεντροαριστεροί φωστήρες του «ενιαίου ευρωπαϊκού μετώπου», που πριν από λίγο καιρό δελεάστηκαν προσωρινά από την ψευδή αναγωγή του δημοψηφισματικού «Ναι»  στην ευκαιριακή γοητεία της ΝΔ ως πρωταγωνιστικής δύναμης για το φιλευρωπαϊκό τόξο…

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art