Είναι όλα ανυπόφορα: Η άνεση με την οποία βουλευτές της ΧΑ τραμπουκίζουν μέσα στο κοινοβούλιο, η αμηχανία των θεσμών απέναντι στο θράσος και στη χυδαιότητά τους, το γεγονός ότι το φασιστικό κόμμα τους είναι η τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη και δείχει αντοχή σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ενώ πια δεν έχει μείνει τίποτα κρυφό σε σχέση με τη σκέψη και τη δράση τους, οι παράξενες αποχές και οι «κατά λάθος» ψήφοι βουλευτών του δημοκρατικού τόξου όταν κρίνονται άρσεις ασυλίας ΧΑιτών, η ανενδοίαστη υιοθέτηση απόψεών τους (όπως για παράδειγμα ότι η ομοφυλοφιλία είναι κολλητική) από πολιτικούς άλλων κομμάτων.

Κάποια είναι και ακραία προκλητικά/προσβλητικά για όλους τους δημοκράτες πολίτες: Η αποφυλάκιση Ρουπακιά, η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της δίκης και η προβληματική διαδικασία που ακολουθήθηκε μέχρι εδώ, η ελλειμματική ανταπόκριση της πολιτείας στις σπαρακτικές εκκλήσεις της Μάγδας Φύσσα για απόδοση δικαιοσύνης.

Το τελευταίο επεισόδιο (με θύμα της χρυσαυγίτικης βίας τον Νίκο Δένδια) μας θύμισε με τον πιο άμεσο τρόπο ότι όλα έχουν γίνει λάθος σε σχέση με την ΧΑ. Ούτε πολιτικά έχουν ηττηθεί, ούτε κοινωνικά έχουν απομονωθεί, ούτε θεσμικά έχουν περιοριστεί. Κάθε φορά που το φίδι σηκώνει κεφάλι, το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα εκφράζει τον αποτροπιασμό του, γίνονται ηχηρές δηλώσεις καταδίκης, διατυπώνονται αυστηρές προειδοποιήσεις, ανακοινώνονται μέτρα – μέχρι την επόμενη φορά που πάλι θα χυθεί δηλητήριο.

Τι να πρωτοσκεφτεί κανείς… Οτι η έννομη τάξη δεν προβλέπει παύση βουλευτικής ιδιότητας για όποιον διασύρει τον κοινοβουλευτισμό με αντιδημοκρατικές συμπεριφορές; Οτι ούτε καν ο κανονισμός της Βουλής δεν έχει προσαρμοστεί ώστε να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά (δηλαδή γρήγορα και οριστικά) οι χρυσαυγιτισμοί; Οτι η είδηση γίνεται πρώτη όταν σκάει το θέμα και όσο περνά η ώρα κατεβαίνει και κατεβαίνει μέχρι που καταλήγει λεπτομέρεια στην επικαιρότητα;

Αρκεί ίσως να σκεφτούμε ότι ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2013 και από τότε δολοφονείται συνέχεια.