Η χώρα μας δεν διακρίθηκε ποτέ στην εφαρμογή των διεθνών κανόνων χορήγησης πολιτικού ασύλου. Τις σχετικές αιτήσεις τις αντιμετώπισε συχνά υπό την πίεση διεθνών σκοπιμοτήτων και την διάθεση αποφυγής «αχρείαστων» μπλεξιμάτων. Και μιλάμε για μια χώρα της οποίας οι πολίτες κατέφυγαν επανειλημμένα στο καθεστώς αυτό, στη διάρκεια της πολυτάραχης ιστορίας της.
Η εξ ουρανού έλευση των 8 τούρκων αξιωματικών ξύπνησε αυτόματα τις μνήμες της υπόθεσης Οτσαλάν και των ιλαροτραγικών χειρισμών Ναξάκη, συνεπικουρούμενου από κυβερνητικά στελέχη της εποχής. Οι πρώτες αντιδράσεις αντίστοιχων σημερινών στελεχών δεν είναι καθόλου καθησυχαστικές για την τύχη της αίτησής των τούρκων αξιωματούχων.
Ας ελπίσουμε ότι θα πρυτανεύσει η αδιαπραγμάτευτη ανάγκη εφαρμογής των κανόνων του διεθνούς δικαίου και ότι οι αιτούντες πολιτικό άσυλο δεν θα παραδοθούν ως νέες Ιφιγένειες στο υποδαυλιζόμενο μίσος των φανατικών ισλαμιστών της γείτονος και τον επαπειλούμενο κίνδυνο επαναφοράς της θανατικής ποινής-εκτέλεσης.
Ας συνειδητοποιήσει επιτέλους η επονομαζόμενη «αριστερά» ότι δεν εξουσιοδοτήθηκε από κανέναν να κάνει εκπτώσεις και στα ανθρώπινα δικαιώματα!