Το πολιτικό μας σύστημα φαίνεται πως αγνοεί αυτό που λέγεται πως όσοι δεν διδάσκονται από την Ιστορία τους, την επαναλαμβάνουν με τον πιο τραγικό τρόπο. Δεν διδάχθηκε ούτε από την πρόσφατη Ιστορία της «ΠρώτηΦοραςΑριστεράς», που εκμεταλλεύτηκε την λαϊκή οργή για την οικονομική κρίση, κατέλαβε την εξουσία και τα έκανε ακόμη χειρότερα τα πράγματα…
Το ζούμε πάλι αυτές τις ημέρες.
Με αφορμή τις δικαιολογημένες κινητοποιήσεις των πολιτών για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, τα πολιτικά κόμματα, αντί να προβληματιστούν, επιδόθηκαν σε έναν ανελέητο πόλεμο φθοράς ένας του άλλου, αδιαφορώντας για το τί θα ακολουθήσει…
Φαίνεται ότι δεν παρακολουθούν ή δεν τους ενδιαφέρουν οι δημοσκοπήσεις.
Τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις;
Ο συσχετισμός των συστημικών (εάν σε αυτά συμπεριλάβουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ) και των αντισυστημικών κομμάτων πλησιάζει το 50- 50 με συνεχή άνοδο των δεύτερων…
Όλοι παραδέχονται πως το δυστύχημα των Τεμπών αποτελεί το σύγχρονο εθνικό μας τραύμα. Ωστόσο, τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης, όσο και της συστημικής αντιπολίτευσης, δεν δείχνουν ότι αντιμετωπίζουν αυτή την εθνική τραγωδία με την σοβαρότητα, την αυτοσυγκράτηση και τον σεβασμό που επιβάλλεται.
Όλοι γνωρίζουν πως η δουλειά της Δικαιοσύνης για την εξιχνίαση αυτής της υπόθεσης είναι εξαιρετικά πολύπλοκη και δύσκολη.
Από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας με πρώτο τον Βελόπουλο, οργιάζουν οι θεωρίες συνομωσίας, με στοιχεία και «στοιχεία» που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, με την συμβολή και των μέσων ενημέρωσης, αγγίζοντας τα πιο ευαίσθητα συναισθήματα του κόσμου.
Αυτή η εξάπλωση ψευδών ή παραπλανητικών πληροφοριών αποπροσανατολίζει, προκαλεί σύγχιση και δημιουργεί δυσπιστία και θυμό κατά του πολιτικού συστήματος.
Είναι, επίσης, αλήθεια πως η κυβέρνηση και η ΝΔ έκαναν σειρά λαθών από την πρώτη μέρα στη διαχείριση αυτής της τραγωδίας. Από το «μπάζωμα», χωρίς τη συγκατάθεση του αρμόδιου εισαγγελέα, όπως επιβάλλεται σε τέτοιες περιπτώσεις, έως και την απαράδεχτη συμπεριφορά και διαχείριση της Εξεταστικής Επιτροπής. Το παραδέχτηκε, άλλωστε και ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη συνέντευξή του.
Ακόμη και εάν το «μπάζωμα» έγινε για να ανασυρθούν τα βαγόνια, όπως υποστηρίζει η κυβερνητική πλευρά, απ΄ότι λένε αυτοί που γνωρίζουν νομικά, ήταν απαραίτητη η συναίνεση του αρμόδιου εισαγγελέα, ο οποίος άλλωστε έστειλε στη Βουλή τη δικογραφία για το συγκεκριμένο θέμα.
Δεν ανήκω σε αυτούς που υποστηρίζουν πως όλα έγιναν εσκεμμένα, διότι δεν βρίσκω το κίνητρο, εκτός εάν η Δικαιοσύνη το εντοπίσει στην έρευνά της. Ούτε πείθομαι από το επιχείρημα που διατυπώθηκε και από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ (μεταξύ άλλων), ότι το έκανε επειδή ακολουθούσαν εκλογές ή ακόμη χειρότερα, άλλες παρανοϊκές θεωρίες.
Ωστόσο, τουλάχιστον υπήρξε ανεπάρκεια, προχειρότητα και ανευθυνότητα από τους αρμόδιους διοικητικούς και της κυβέρνησης, ακόμη και του ίδιου του πρωθυπουργού.
Το παράδειγμα του «μπαζώματος», και ο ευτελισμός της εξεταστικής επιτροπής είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ακόμη και η υπόθεση Τριαντόπουλου. Εάν η κυβέρνηση έδειχνε σοβαρότητα και υπευθυνότητα, θα έπρεπε η ίδια να προτείνει προανακριτική επιτροπή, όταν η δικογραφία έφτασε στη Βουλή, τον περασμένο Αύγουστο. Η αντιπαράθεση εάν είχε ή όχι ενημερώσει τη Βουλή, είναι εκ του περισσού.
Από την πλευρά της η αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να εκμεταλλευτούν αυτά τα λάθη και τις ανεπάρκειες, αλλά και την οργισμένη αντίδραση των πολιτών, όχι για να διαλευκανθεί η υπόθεση- αυτή ούτως ή άλλως είναι δουλειά της Δικαιοσύνης-, αλλά για να ρίξουν την κυβέρνηση.
Έτσι, χωρίς σκέψη και σοβαρότητα υιοθετούν οτιδήποτε εμφανίζεται ως «στοιχείο» που εξυπηρετεί το σκοπό τους. Χωρίς ενδελεχή και σοβαρό έλεγχο των στοιχείων αυτών.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση αμυνόμενη ρίχνει στο τραπέζι τα δικά της στοιχεία για να αντικρούσει τα όσα υποστηρίζει η αντιπολίτευση, χωρίς ούτε αυτή να δείχνει την απαραίτητη σοβαρότητά και μετριοπάθεια.
Τελευταία εμφανίζονται βίντεο από τη μια και την άλλη πλευρά, τα οποία αντί να απαντούν στις απορίες, γεννούν και άλλα ερωτήματα. Πρώτα απ’ όλα τη γνησιότητά τους. Και γιατί τώρα, μετά από δύο χρόνια;
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, συζητούν το τελευταίο καιρό την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης.
Όλοι γνωρίζουμε το αποτέλεσμα... Ας υποθέσουμε, όμως, ότι η πρόταση υπερψηφίζεται και πέφτει η κυβέρνηση. Ποια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση προσφέρουν;
Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι καθόλου αισιόδοξες.
Η εναλλακτική κυβερνητική λύση, δεν φαίνεται να έρθει από τα κεντροαριστερά, αλλά από την αντίθετη πλευρά. Από την πιο απεχθή, ψεκασμένη ακροδεξιά, η οποία στη χώρα μας ενισχύεται σταθερά... Και όσοι υποστηρίζουν ότι αυτό δεν γίνεται διότι σε αυτόν τον χώρο δεν υπάρχουν σοβαροί ηγέτες, μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει στις ΗΠΑ με τον Τραμπ, αλλά και στην Ευρώπη, όπως την Γερμανία, την Αυστρία και αλλού...
Ο δημόσιος διάλογος είναι θεμέλιο της δημοκρατίας. Η ποιότητά του καθορίζει την ποιότητα των αποφάσεων που λαμβάνονται και, τελικά, το επίπεδο του πολιτικού και κοινωνικού πολιτισμού μιας χώρας.
Δυστυχώς, το πολιτικό μας σύστημα δεν το αντιλαμβάνεται αυτό και ήδη το απεχθές θηρίο της ακροδεξιάς χτυπάει την πόρτα μας για να την σπάσει….