Ότι και να γίνει από δω και μπρος στην Ελλάδα, όποιο και να ’ναι το μέλλον της Δημοκρατικής Αριστεράς στο πολιτικό σκηνικό, το σίγουρο είναι ότι το πιο νέο κόμμα της αριστεράς έβαλε με αποφασιστικό τρόπο τη σφραγίδα του στις πολιτικές εξελίξεις.
Ένα μεγάλο βήμα -αυτό της συμμετοχής στη διακυβέρνηση του τόπου και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο- από ένα μικρό αριστερό κόμμα!
Η ιστορία θα φανεί ασφαλώς γενναιόδωρη στην τολμηρή απόφαση του Κουβέλη και των άλλων ηγετικών στελεχών, αλλά και στην αποφασιστική στάση χιλιάδων αριστερών, που, μέσα σε συνθήκες κοινωνικής πόλωσης και άκρατου λαϊκισμού, στάθηκαν όρθιοι και στήριξαν τη δύσκολη επιλογή. Μια μικρή ικανοποίηση και για όσους μεταρρυθμιστές συμμετείχαμε στη μεγάλη αυτή προσπάθεια, βάζοντας ακόμα μια φορά… πλάτη -όπως κάναμε τότε, με την ίδρυση του… κανονικού Συνασπισμού και αργότερα, με το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του Κώστα Σημίτη- στην προσπάθεια για το ξεπέρασμα της κρίσης και την ολόπλευρη ανάπτυξη της Ελλάδας σε προοδευτική κατεύθυνση.
Στο βαθμό που θα λύνεται το άμεσο πρόβλημα της αποφυγής της πτώχευσης και της παραμονής της χώρας στο ευρώ, ένα νέο ζήτημα θα κάνει, όλο και πιο έντονα την εμφάνισή του στην πολιτική σκηνή του τόπου. Το ζήτημα των δυνάμεων που θα ηγηθούν στη νέα, εξ ίσου κρίσιμη, φάση και που θα πάρουν στα χέρια τους τα ηνία της οικονομικής και κοινωνικής ανάκαμψης, θα βάλουν τις βάσεις για το χτίσιμο μιας σύγχρονης, ευνομούμενης, προοδευτικής Ελλάδας!
Η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να αναλάβει μια τέτοια αποστολή. Παράλληλα με την -ειλικρινή- προσπάθειά της να πετύχει αυτή η κυβέρνηση, της οποίας άλλωστε είναι και η κύρια δύναμη, έδειξε και τα όρια της… προοδευτικότητάς της. Κύριο μέλημά της, η διατήρηση της εξουσίας, με την ίδια νοοτροπία, τις ίδιες αντιλήψεις για το κράτος, τη στελέχωση και τη λειτουργία του, τις ίδιες συντηρητικές πολιτικές! Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει εναλλακτική πρόταση… μη διακυβέρνησης! Ένα σύνολο αποσπασματικών προτάσεων, οι περισσότερες των οποίων διακρίνονται από προχειρότητα, αντιφατικότητα, επικίνδυνους -και ανεφάρμοστους- πειραματισμούς και τυχοδιωκτική διάθεση. Ο χώρος ανάμεσα στις δύο αυτές δυνάμεις εμφανίζεται σήμερα κατακερματισμένος, χωρίς σαφή προσανατολισμό, πρόγραμμα και σχέδιο διεξόδου.
Το ισχυρό σοκ που έχει υποστεί το ΠΑΣΟΚ, επιδρά διαλυτικά στις γραμμές του, δεν επιτρέπει, μέχρι στιγμής, μια νηφάλια και εποικοδομητική συζήτηση για το μέλλον, ενώ οι προσωπικές φιλοδοξίες εμφανίζονται… ακάθεκτες!
Ο πολιτικός αυτός χώρος, όμως, ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, με την σημερινή φυσιολογική ποικιλία στην έκφραση κομμάτων, κινήσεων κ.λπ., υπάρχει. Και η παρουσία του στην πολιτική σκηνή της χώρας, δεν εξαρτάται από την επιβίωση του ενός ή του άλλου κόμματος. Κινδυνεύει, ωστόσο, αν δεν υπάρξει σοβαρή και υπεύθυνη εκπροσώπησή του, να συμπιεστεί μπροστά στα επερχόμενα αμείλικτα διλήμματα.
Ο διάλογος, ο συντονισμός και η συνεργασία σε μια κοινή προγραμματική βάση, δεν μπορεί παρά να αποτελεί το ελάχιστο κοινό μας καθήκον. Απ’ αυτήν την άποψη, η προσπάθεια που άρχισε για τη δημιουργία του φόρουμ συνάντησης και διαλόγου αυτών των δυνάμεων, είναι πολύ θετικό γεγονός και πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλους με ιδιαίτερη υπευθυνότητα. Ιδιαίτερα όμως, δίνει μεγάλη δυνατότητα στη ΔΗΜΑΡ -τη μόνη πολιτική δύναμη του χώρου που εμφανίζει δυναμισμό, αποδοχή και αντοχή στον προοδευτικό χώρο- να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα της! Να συμμετάσχει αποφασιστικά σ’ αυτήν την κοινή προσπάθεια, παίρνοντας τις αναγκαίες πρωτοβουλίες διαλόγου και κοινής δράσης, που θα φέρνουν όλο και πιο κοντά τις δυνάμεις που εμπνέονται από τις αρχές της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού, τις δυνάμεις που θέλουν να γυρίσουν οριστικά μια νέα, προοδευτική σελίδα στη ζωή της Ελλάδας.
Μεγάλη και φιλόδοξη η πρόκληση, δύσκολο και αποφασιστικό το επόμενο βήμα της ΔΗΜΑΡ. Ας τολμήσει να το κάνει!