Παρά τις προβλέψεις από τις «κασσάνδρες», η Δημοκρατική παράταξη με κορμό το ΠΑΣΟΚ άντεξε… Η Ελιά συγκέντρωσε, δεδομένων των συνθηκών, ένα αξιόλογο ποσοστό, που την ανάδειξε ως την ισχυρότερη δύναμη στο χώρο της κεντροαριστεράς και ταυτόχρονα ισχυρό προοδευτικό πόλο στην κυβερνητική πλειοψηφία…
Άνοιξε έτσι ο δρόμος για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς σε έναν ενιαίο ισχυρό πόλο, παρά την ακραία πολεμική εναντίον αυτής της αναγκαίας όσο ποτέ προοπτικής, από ξεπερασμένες δυνάμεις του χθες. Με κάτι «παλικάρια» που έσπευσαν να φύγουν από το ΠΑΣΟΚ, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, για να πάνε στη ΔΗΜΑΡ, μαζί με κάτι άλλους μικρόψυχους που έσπευσαν να τους υποστηρίξουν, για να υπονομεύσουν με πρωτοφανές μίσος το κόμμα τους, σήμερα να μη βρίσκουν «ούτε μαντήλι να κλάψουν»!…Tο πλήρωσαν και αυτοί και δυστυχώς και το κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς με τις καιροσκοπικές και απολύτως ανεδαφικές επιλογές του Φ. Κουβέλη!
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε βέβαια πρώτο κόμμα, χωρίς ωστόσο να αυξήσει τις δυνάμεις του, εξ΄αιτίας της μείωσης του ποσοστού της ΝΔ. Ο Αλέξης Tσίπρας μια μόνο μέρα μετά τις εκλογές, επισκεπτόμενος τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ζήτησε εκλογές, φυσικά μόνο και μόνο για λόγους εντυπώσεων μια και καμιά τέτοια αρμοδιότητα δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα της χώρας για σχετική πρωτοβουλία εκ μέρους του Προέδρου. Προειδοποίησε δε, με το γνωστό απρεπές και αντικοινοβουλευτικό του ύφος, να μη διανοηθεί η κυβέρνηση να προχωρήσει μόνη της χωρίς να τον ρωτήσει(!) σε διορισμό νέου διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και Κοινοτικού Επιτρόπου και σε μια σειρά άλλες πρωτοβουλίες που μόνο αυτή έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να εκτιμά και να αποφασίζει για το πώς, το πότε και αν πρέπει ή όχι να ληφθούν ! Κατάλαβε μάλλον o ΣΥΡΙΖΑ πως «στις 26 δεν φεύγουν» και κατά πως φαίνεται ούτε στις 27 στις 28 ή στις 31 αλλά κατά πάσα πιθανότητα στο τέλος της κυβερνητικής θητείας των τεσσάρων ετών!
Η επιχείρηση «διά της εφόδου» κατάληψης της εξουσίας απέτυχε και παρά την πρωτιά του Τσίπρα η κοινοβουλευτική κυβερνητική πλειοψηφία δεν αποκλείεται το επόμενο χρονικό διάστημα να διευρυνθεί. Φαίνεται λοιπόν πως αποφάσισε έτσι, να αρχίσει να ασχολείται τώρα και με την τρέχουσα κυβερνητική διαχείριση, με μια τακτική υποδείξεων και απειλών, μήπως και καταφέρει να αντέξει στον μαραθώνιο που έχει να διανύσει ενδεχομένως και για δυο ακόμη ολόκληρα χρόνια. Πάντως αν θέλει να συναποφασίζει, μόνον ένας θεσμικός συνταγματικός τρόπος υπάρχει και αυτός είναι να συμμετέχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αλλιώς… τζάμπα οι αντιθεσμικές του απειλές!
Είναι όμως και γεγονός αδιαμφισβήτητο πως εκφράστηκε διά της ψήφου στον ΣΥΡΙΖΑ και δυστυχώς και στην Χ.Α, ένα μήνυμα έντονης διαμαρτυρίας από την ελληνική κοινωνία. Μια διαμαρτυρία δικαιολογημένη μετά από τα τέσσερα χρόνια της άγριας λιτότητας, θηριώδους ανεργίας και σκληρής αβάσταχτης φορολογίας… Μήνυμα που πρέπει σε κάθε περίπτωση να ληφθεί άμεσα υπόψη από τα κόμματα της κυβερνητικής πλειοψηφίας και να γίνουν οι αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις.
Η ενότητα όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού – σοσιαλιστικού χώρου, μέσα από ένα ιδρυτικό συνέδριο της παράταξης και η άμεση ανασυγκρότησή και ανανέωσή της σε όλα τα επίπεδα, με κύριο μέλημα την αποκατάσταση των δεσμών της με την ελληνική κοινωνία, είναι σήμερα μια προοπτική απολύτως ρεαλιστική και εφικτή. Είναι ο κρίσιμος εκείνος παράγοντας που με καταλυτικό τρόπο μπορεί να επιδράσει θετικά και με προοδευτικό πρόσημο στις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις της χώρας.