Δεν ξέρω άλλοι, αλλά εγώ την κίνηση αυτή του Αλ. Τσίπρα δεν την περίμενα. Κι αυτό γιατί άσχετα από τα όσα προβάλλει ή σχεδιάζει να υποστηρίξει ο κυβερνητικός επικοινωνιακός μηχανισμός, το συμπέρασμα που αβίαστα συνάγεται από το έγγραφο αίτημα προς τη Γερμανίδα καγκελάριο να παρέμβει ώστε ν’ αποτραπούν ανεπανόρθωτες ζημιές σε βάρος της χώρας και της οικονομίας είναι ότι κάπως άγαρμπα και σίγουρα πρόωρα προσγειώθηκε η νέα κυβέρνηση στην πραγματικότητα.
Ηδη κάποιοι από την αντιπολίτευση έσπευσαν χαιρέκακα να το επισημάνουν. Κι ακόμη περισσότεροι θα πρέπει να είναι οι Ευρωπαίοι που το καλοδέχτηκαν. Αλλωστε η δημοσιοποίηση της επιστολής την ίδια μέρα που διαψεύδονταν οι εκλογικές προσδοκίες της Λεπέν στη Γαλλία και των Podemos στην Ισπανία επιτρέπει στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις να προβάλουν βάσιμα την άποψη ότι η δίμηνη κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά δικαίωσε τις προσδοκίες των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων για ανατροπή των διαμορφωμένων ισορροπιών.
Προσωπικά, όμως, επιλέγω τη θετική πλευρά του γεγονότος. Την έμμεση ομολογία του πρωθυπουργού πως ο δρόμος για την αντιμετώπιση της κρίσης και την παραμονή στο ευρώ είναι αυτός που περνάει μέσα από τη συνεργασία και τη συνεννόηση με τους εταίρους και δανειστές και κανέναν άλλον. Και την προσδοκία πως, αφού έκανε το πρώτο και σοβαρότερο βήμα, ίσως αποφασίσει να κάνει και το επόμενο και να ζητήσει ειλικρινά και χωρίς μικροκομματικές υστεροβουλίες τη συνεργασία και τη συμπαράσταση των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων.
Επιχειρήθηκε, αλλά δεν επιτεύχθηκε έως τώρα. Και ο βασικός υπεύθυνος για την αδυναμία συμπαράταξης ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα δίνεται στον Τσίπρα η μοναδική ευκαιρία να εκπροσωπεί αυτός ως κυβέρνηση όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις και να μεταφέρει στις Βρυξέλλες την εικόνα της πολιτικής σταθερότητας, που αποτέλεσε το κύριο όπλο το οποίο επέτρεψε στους Πορτογάλους και τους Ιρλανδούς ν’ απαλλαγούν νωρίτερα από τα δικά τους μνημόνια και τις δικές τους τρόικες. Και φυσικά ν’ απαλλαγούν κανονικά και όχι μέσω λεκτικών ακροβασιών.
Η ευκαιρία για τον Αλ. Τσίπρα είναι μοναδική. Αν την αξιοποιήσει, βγαίνει όχι μόνο αλώβητος αλλά και κερδισμένος. Αν όχι θα θερίσει τις θύελλες των ανέμων που έσπειρε. Για «μερκελιστές» και «ξενόδουλους» δεν μιλούσε; Ηδη κάποιοι έσπευσαν να τον εντάξουν στο κλαμπ.