Πρωί - πρωί μου τηλεφώνησε ο αθεόφοβος, για να κακολογήσουμε τον κοινό μας φίλο Γ.Λ., αφού μας εγκατέλειψε και βρίσκεται στην Πάρο, όπου ετοιμάζει το λάδι που θα μας φέρει, στέλνοντάς μας για πρόκληση φωτογραφίες από το ελαιουργείο.
Και αφού τον στολίσαμε όσο πρέπει – μέχρι και τους πρώτους στίχους από το «Ο Ιωάννης Καντακουζηνός υπερισχύει» του Καβάφη απαγγείλαμε για χάρη του («Τους κάμπους βλέπει που ακόμη ορίζει με το σιτάρι, με τα ζώα, με τα καρποφόρα δένδρα. Και πιο μακριά το σπίτι του το πατρικό, γεμάτο ρούχα κι έπιπλα πολύτιμα, κι ασημικό») - το γυρίσαμε στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ.
Διότι η παρέα, όλοι παλιοί αριστεροί, δεν ησυχάζουν!
Γι’ αυτό και τάχθηκαν σταθερά με όλες τις εκσυγχρονιστικές απόπειρες της χώρας.
Οι οποίες επιχειρήθηκαν όχι βεβαίως από κάποια κόμματα – τα κόμματα ήταν πάντα αντίθετα στον εκσυγχρονισμό - αλλά από κάποιους ηγέτες τους, κόντρα στο «πνεύμα» των κομμάτων τους. Γι’ αυτό άλλωστε έμειναν πάντοτε ημιτελείς.
Είναι ο λόγος για τον οποίο η παρέα, όπως και ολόκληρο αυτό το ρεύμα, δεν βολεύεται σε κανένα κόμμα, στηρίζοντας, χωρίς μικρόψυχες προλήψεις, κάθε εκσυγχρονιστικό εγχείρημα. (Θυμίζω το περίφημο «πρόσταγμα» του Διονύση Σαββόπουλου: «Ψηφίζουμε Σημίτη για να μην έρθει το ΠΑΣΟΚ»).
Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο αυτό το ρεύμα βρίσκεται επίσης σταθερά, απέναντι σε κάθε απόπειρα «να γυρίσει προς τα πίσω ο τροχός της ιστορίας».
Γι’ αυτό την περίοδο του «μεγάλου τρόμου», όταν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σε συμμαχία με τον ναζιστικό υπόκοσμο, επιχείρησαν να εξορίσουν τη χώρα από την Ευρώπη και τον Δυτικό πολιτισμό, ήταν αυτοί που δημιούργησαν το «αντισύριζα μέτωπο», ως «κίνημα σωτηρίας» κατά του θανατικού που μας απειλούσε, αναλαμβάνοντας τον ρόλο που επωμίστηκαν τα παλιά «αντιφασιστικά μέτωπα».
Και επειδή επιμένουν και σήμερα εκσυγχρονιστικά, στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ στήριξαν την Άννα Διαμαντοπούλου.
Μετά την πρώτη απογοήτευση για «το θαύμα που δεν έγινε», άρχισε ο αναστοχασμός, με αντικείμενο τι θα κάνει αυτό το ρεύμα στις επαναληπτικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ.
Αυτός ακριβώς ο αναστοχασμός αποτυπώθηκε στα όσα μου είπε ο φίλος μου Θ.Κ.
- Οι εκλογές, ξεκίνησε, είναι σαν το πολυκατάστημα που πουλάει κουστούμια. Όπου ποτέ δεν στέλνεις άλλον να ψωνίσει για σένα. Θα πας ο ίδιος. Πλην όμως, παρ’ ότι θα το προβάρεις, ποτέ δεν θα σου πέφτει, όπως αυτό που θα σου ράψει ο ράφτης ειδικά για σένα.
Σκέψου λοιπόν τι σε περιμένει, αν αφήσεις κάποιον άλλον να διαλέξει κουστούμι για σένα….
Είναι αλήθεια ότι αυτό με τρομοκράτησε και μ’ έπιασαν «μαύρες σκέψεις».
Διότι άρχισα να σκέφτομαι ότι η μία από τις δύο επιλογές που έχουμε στις επαναληπτικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, είναι η ρητή επιστροφή στο συριζαϊκό παρελθόν.
Το οποίο, με την μορφή «μιας μοίρας που μας καταδιώκει, ενός δαιμονικού χαρακτήρα των βιωμάτων μας» - σύμφωνα με μία συναρπαστική φροϋδική έκφραση – παλινδρομεί απειλητικά στην παράσταση ενός από τους δύο υποψηφίους.
Ο οποίος, σε συμμαχία με διάφορους υπερήλικες του ΠΑΣΟΚ της εποχής Κουτσόγιωργα - δηλαδή ανθρώπους που "ανεπαισθήτως" έμειναν "από τον ΣΥΡΙΖΑ έξω", διότι όταν το όλον ΠΑΣΟΚ έφευγε νύχτα για να αποτελέσει τη "λαϊκή βάση" του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί "δεν άκουσαν κρότον κτιστών ή ήχον" για να ακολουθήσουν την πελατεία τους - επιχειρεί τώρα «να γυρίσει προς τα πίσω τον τροχό της ιστορίας».
Έτσι, σε κάθε ερώτηση «πού θα βρούμε τα λεφτά», βρυκολακιάζει η τρομακτική απάντηση: "Θα τα πάρουμε από τις τράπεζες"…..
Επειδή δε την πονηρή αυτή απλοϊκότητα συνοδεύει ακόμη και ο τεχνολογικός «λουδιτισμός», τότε η απειλή του αναχρονισμού παίρνει μορφή. Είναι η ρητή επιστροφή στο παρελθόν, που θα μεταμφιέζεται στο αντίθετό της με την πονηρία των λέξεων: Η οπισθοδρόμηση θα καλείται, κατ’ ευφημισμόν, «προοδευτική». Αυτό δηλαδή που έχει αναγάγει σε τέχνη και δημόσιο ήθος όλη η αυτόχθων σταλινογενής αριστερά.
Και προς «άρσιν πάσης αμφιβολίας», για τον αναχρονισμό, προσφέρεται και «πραγματοπαγής» απόδειξη :
Το κορυφαίο «προοδευτικό» μέτρο είναι η αντίθεση ακόμη και σε σταθμούς του ΜΕΤΡΟ!
Στο ερώτημα λοιπόν "Τι να κάνουμε;", μπροστά στον νέο αναχρονισμό, υπάρχει απάντηση:
Πηγαίνουμε οι ίδιοι στο πολυκατάστημα και επιλέγουμε κουστούμι.
Στη λογική δύο βήματα πίσω, για ένα μπρός!
Δηλαδή καταψηφίζουμε την επιστροφή στο συριζαϊκό παρελθόν.
Αναμένοντας και πάλι τις συνθήκες που θα επιτρέψουν το θαύμα.
Με την συνείδηση ότι θαύματα γίνονται και τα κάνουν μόνον οι άνθρωποι!
Δημοσιεύεται και στο https://booksjournal.gr/