H κυρία Μέρκελ στη συνάντησή της με τον Ελληνα πρωθυπουργό παρέμεινε πιστή και σταθερή στον τρόπο αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος. Αναγνώρισε και επαίνεσε την Ελλάδα για τα αξιοσημείωτα αποτελέσματα που έχει ήδη επιτύχει. Στήριξε πολιτικά τον κ. Σαμαρά. Επισήμανε την ανάγκη να συνεχιστεί η προσπάθεια με μεγαλύτερη ένταση και να τηρηθούν όλες οι δεσμεύσεις. Δεν παρέκαμψε (όπως ήταν αυτονόητο) τον ρόλο της τρόικας στις διαπραγματεύσεις, αλλά αντίθετα τον υπογράμμισε. Ενώ στις συνομιλίες της με τον κ. Σαμαρά έδωσε ενημερωτικό και όχι διαπραγματευτικό χαρακτήρα.
Ο συνδυασμός «πίεσης και καλών λόγων» είναι η τακτική με την οποία η κ. Μέρκελ, η Γερμανία και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν την Ελλάδα. Η αναγνώριση των ελληνικών επιτυχιών είναι πλέον μέρος της δικής της επιτυχίας για τη σωτηρία της Ευρώπης, όπως και η αυστηρή από την άλλη μεριά τήρηση του «προγράμματος». Ούτε το ένα μπορεί να εγκαταλείψει, ούτε το άλλο.
Τις πολιτικές ανάγκες του κ. Σαμαρά μπορεί να τις αντιληφθεί και να προσπαθήσει να τις ικανοποιήσει μόνο σ? αυτό το πλαίσιο.
Εξ ου κι αν κάτι είπε η κ. Μέρκελ με πρακτικό ενδιαφέρον στην κοινή συνέντευξή της με τον κ. Σαμαρά, ήταν μια διατύπωση που έκανε του τύπου «να επιβεβαιωθούν πρώτα τα στατιστικά στοιχεία και μετά θα ανταποκριθούμε στις δεσμεύσεις μας» χωρίς σαφείς χρονικούς προσδιορισμούς.
Από την άλλη, η συγκυρία δεν προσφέρεται για αμφισβήτηση της τρόικας (πράγμα που επιχειρεί η κυβέρνηση), παρά τις δικαιολογημένες κριτικές που δέχεται, αφού έχουν διαψευστεί πολλές προβλέψεις της, ανεξαρτήτως διαφόρων δικαιολογιών που προβάλλει…
Αν και μετά τη λήξη του μνημονίου θα χρειαστεί οπωσδήποτε κάποιος να «φορτωθεί» τα λάθη και φυσικά δεν θα είναι η Γερμανία…
Εν πάση περιπτώσει και μετά τη συνάντηση Σαμαρά – Μέρκελ, η κυβέρνηση εξακολουθεί να παραμένει στην… αρμοδιότητα της τρόικας και των Βρυξελλών, όσον αφορά της «γκρίζες ζώνες» (κατά τους τροϊκανούς) του προϋπολογισμού, τον προσδιορισμό του δημοσιονομικού κενού με τα αντίστοιχα νέα μέτρα και τις ανάγκες του μεσοπρόθεσμου πλαισίου του 2014-17. Οντως, με την προϋπόθεση να «αφαιρεθούν» από την πραγματική οικονομία επιπλέον 6 δισ., μπορεί να μειωθεί το έλλειμμα και να δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα. Μόνο που δεν μπορεί ταυτόχρονα ο προϋπολογισμός να είναι αναπτυξιακός, να… μειώνει την ανεργία και να είναι κοινωνικά δίκαιος, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση! Η αναμενόμενη αναθεωρητική τροποποίησή του (από την τρόικα) θα τον κάνει ακόμη περισσότερο δυσμενή (υφεσιακό) για την πραγματική οικονομία και την κοινωνία. Γεγονός που επιτείνει τις αποσταθεροποιητικές αβεβαιότητες.
Εξ ου και ο Σαμαράς έσπευσε να ζητήσει από τη Μέρκελ μια ευνοϊκή ρύθμιση ευρωπαϊκών παραμέτρων, όπως η κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού χωρίς νέο μνημόνιο, η ελάφρυνση του χρέους και η μεταφορά αναπτυξιακών πόρων, που μπορούν να δώσουν μία άλλη δυναμική στον υπό διαμόρφωση προϋπολογισμό. Αλλως θα ενισχυθούν τα απορρυθμιστικά χαρακτηριστικά του… Δυστυχώς η Γερμανία δεν «βιάζεται».
Και κάτι ακόμα: Είναι σαφές πλέον ότι το πρωτογενές πλεόνασμα δεν αρκεί για τους δανειστές μας για την ελάφρυνση του χρέους. Απαιτούν επιπλέον μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές και ιδιωτικοποιήσεις. Χωρίς αυτές δεν κάνουν το «επόμενο βήμα»…