Τα δίπολα «προοδευτικό – συντηρητικό» και «Αριστερά – Δεξιά» έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για ιδιοτελείς σκοπούς. Πώς θα αποκαλέσεις την κατάργηση της αξιολόγησης από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Τι επιθετικό προσδιορισμό θα θέσεις προ της κατάργησης των Προτύπων Σχολείων; Πώς θα χαρακτηρίσεις τη ρήση του Αριστείδη Μπαλτά «Η Αριστείας είναι ρετσινιά»; Πού κατατάσσεις την εργώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει τα ΜΜΕ, εκβιάζοντας τους τηλεοπτικούς σταθμούς; Πώς θα χαρακτηρίσεις την απαξίωση των Ανεξάρτητων Αρχών, την προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και τη διάλυση των Πανεπιστημίων; Εντάσσονται όλες αυτές οι ενέργειες στη χωρία των προοδευτικών ενεργειών; Τέλος, για να θυμηθούμε αυτό που είπε μόλις χθες σε συνέντευξή του ο Π. Σκουρλέτης, πρωτοκλασάτος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ: «πολλές φορές η κυβέρνηση πήγαινε να νομοθετήσει και σκόνταφτε πάνω στο Σύνταγμα». Αυτή η δήλωση υποδηλώνει δημοκρατικό κόμμα ή μήπως ένα κόμμα με σταλινικά κατάλοιπα, που προσπαθεί να ελέγξει τα πάντα και να καθυποτάξει κάθε εξουσία; (ας θυμηθούμε το σχετικό σχόλιο της συζύγου του Α. Τσίπρα «η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη όλη την εξουσία»). Βέβαια, την απαξίωση των θεσμών στην Μεταπολίτευση εισήγαγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος μας είπε ότι ο μόνος θεσμός είναι ο Λαός, αλλά το 1981 απέχει πολιτικούς αιώνες από το 2018.
Και επειδή οι Έλληνες χαρακτηρίζονται τόσο για την αφέλειά τους όσο και για την βραχεία μνήμη, οφείλουμε να υπενθυμίζουμε συχνά όλες τις ενέργειες του Α. Τσίπρα και της παρέας του από το 2012 έως σήμερα. Διότι η οικονομική καταστροφή, που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία μας (200 δις ευρώ κατά τον πρώην πρόεδρο του Euroworking Group) είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα. Μία εξ ίσου, αν όχι μεγαλύτερη, καταστροφή, όμως, είναι η διάλυση του Εκπαιδευτικού Συστήματος, που διασφαλίζει το μέλλον μιας κοινωνίας, και η απαξίωση των Θεσμών. Κατήργησαν τα Πρότυπα Σχολεία και το Ολοήμερο Σχολείο, κατήργησαν την αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, επανέφεραν τις 176.000 αιώνιους φοιτητές, κατήργησαν τις διατάξεις του ν. 4009/2011, που περιόριζε το διάστημα σπουδών και αποτελούσε ένα ισχυρό κίνητρο παρακολούθησης των μαθημάτων, κατήργησαν τα Συμβούλια Ιδρυμάτων, που είχαν προσελκύσει αμισθί δεκάδες διεθνώς αναγνωρισμένων ακαδημαϊκών από όλο τον κόσμο, επανέφεραν το άσυλο της ανομίας στα ΑΕΙ, εμποδίζουν την συνέχιση διεθνώς αναγνωρισμένων Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών με δίδακτρα, που προσήλκυαν εκατοντάδες φοιτητών από την αλλοδαπή, ενώ απαγόρευσαν ξενόγλωσσα Προγράμματα Σπουδών, τα οποία θα παρακολουθούσαν χιλιάδες ξένων φοιτητών. Ο κατάλογος της καταστροφής είναι τόσο μεγάλος, που δεν μπορεί να εξαντληθεί σε ένα άρθρο.
Ποιος θα τολμούσε να τεκμηριώσει την άποψη ότι η ψήφιση της απλής αναλογικής, ως του επόμενου εκλογικού νόμου, δεν είναι μία πράξη άκρως καταστροφική για την κυβερνησιμότητα της χώρας και υστερόβουλη, δεδομένου ότι από τις επόμενες εκλογές θα επιβληθεί η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, εφ’ όσον βέβαια διατηρηθούν τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων; Πώς θα χαρακτηρίζαμε άραγε την εμμονή της Φ. Γεννηματά στην συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη κυβέρνηση, προκειμένου να συμμετάσχει και το Κίνημα Αλλαγής; Προοδευτική ή Συντηρητική; Ή πώς θα χαρακτηρίζατε την εμμονή των Γ. Παπανδρέου, Θ. Θεοχαρόπουλου, Γ. Ραγκούση, Ν. Μπίστη, Δ. Χατζησωκράτη, Θ. Μαργαρίτη και άλλων στελεχών του ΚΙΝ.ΑΛΛ. για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι «στρατηγικός μας αντίπαλος είναι η Δεξιά», όπως μονολογεί καθημερινά η νεοεκλεγείσα πρόεδρος της ομοσπονδίας; Τέλος, πώς θα χαρακτηριστεί ο παραγκωνισμός των Β. Βενιζέλου και Α. Λοβέρδου από την Φ, Γεννηματά στο μείζον θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος; Προοδευτικές ενέργειες ή συντηρητικές; Αριστερές ή Δεξιές; Δημοκρατικές ή Αντιδημοκρατικές; Η τελευταία δεν πρέπει να θεωρείται άσχετη με την άρνηση των δύο αυτών να συμπράξει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προς επίρρωση αυτού ήρθε μόλις χθες η δήλωση του Π. Σκουρλέτη ότι η κίνηση του ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι ευπρόσδεκτη και είναι δυνατή η συνεργασία των δύο, εφ’ όσον απομακρυνθούν από αυτό οι Βενιζέλος και Λοβέρδος.
Προ δεκαοκτώ μηνών, σε μία συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Μακεδονία ο εξ απορρήτων του πρωθυπουργού Νίκος Παππάς είπε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένος να μείνει στην εξουσία για πολλά χρόνια, όχι προς όφελος του ιδίου, αλλά προς όφελος του Λαού». Ποια ή διαφορά από τις προθέσεις και τους λόγους των ηγετών όλων των ολοκληρωτικών καθεστώτων του 20ου αιώνα;
Επαναφέρω απόσπασμα από άρθρο της 11ης/10/2016: Ας επικαλεστούμε το διάλογο δύο εκ των σημαντικότερων Γάλλων φιλοσόφων, του Alain Badiou και του Marcel Gauchet (Τι να κάνουμε; ΔΙΑΛΟΓΟΣ για τον καπιταλισμό, τον κομμουνισμό και το μέλλον της Δημοκρατίας, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ 2016). Στις σελίδες 72 και 73 συμφωνούν ότι «στον εθνικοσοσιαλισμό και τον φασισμό το πρόταγμα της απόλυτης κυριαρχίας επί της κοινωνίας υλοποιείται με την έμφαση στο έθνος – κράτος (θυμόμαστε ότι κατ’ επανάληψη στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και υπουργοί έχουν δηλώσει ότι οι αντιρρήσεις της αντιπολίτευσης επί προτάσεων της Κυβέρνησης στρέφονται κατά του έθνους και του κράτους) και στη δημοψηφισματικού τύπου επικύρωση της παντοδυναμίας του ηγέτη». Αντίστοιχα, «στον σοβιετικό κομμουνισμό, το πρόταγμα της αυτονομίας υλοποιείται με την απόλυτη κυριαρχία του Κράτους επί της κοινωνίας». Και αν αυτά αναφέρονται κατ’ αρχάς από τον Marcel Gauchet, ο οποίος πρεσβεύει τη σοσιαλδημοκρατία, έρχεται στη συνέχεια ο Alain Badiou, ο οποίος πρεσβεύει την παλιννόστηση του κομμουνισμού, λέγοντας ότι «δεν αρνούμαι τα κοινά στοιχεία μεταξύ φασισμού, ναζισμού και κομμουνισμού, που είναι η δεσποτική εξουσία του Κόμματος και η καταστολή κάθε αντιπολιτευτικής φωνής».
Μετά από αυτά που προηγήθηκαν, υπάρχει κάποιος που θα ισχυρισθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στο Δημοκρατικό Τόξο ή ακόμη και στο Προοδευτικό Τόξο; Ελπίζω πως όχι. Εκτός εάν το πράξει από υστεροβουλία και μόνον, θεωρώντας μας σανοφάγους. Όχι λοιπόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ή για να είμαι επιεικής η πολυμελής ηγετική ομάδα του, εντάσσεται στα σταλινικά κατάλοιπα και σε εκείνες τις ομάδες, που προσπαθούν να απαλλαγούν από το παρόν Σύνταγμα, ώστε να καθιερώσουν ένα αυταρχικό και ολοκληρωτικό καθεστώς, που θα προβλέπει δημοψηφίσματα, ώστε να εκφράζεται η βούληση του Ηγέτη και δεν θα σέβεται το διαχωρισμό των εξουσιών και τις αξίες του αστικού πολιτισμού.
Για όλους τους παραπάνω λόγους το Κίνημα Αλλαγής έχει δύο επιλογές: Η πρώτη είναι να αλλάξει αμέσως κατεύθυνση και στοχεύσεις. Να αποκηρύξει κάθε σκέψη συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, να καταστρώσει σχέδιο εκσυγχρονισμού της χώρας, να αποκηρύξει τον λαϊκισμό και τον κρατισμό, να διαβεβαιώσει ότι θα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να υπάρξει κυβέρνηση μετά τις εκλογές, να διασφαλίσει την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την εκλογή ΠτΔ και να διοργανώσει ιδρυτικό συνέδριο ενός νέου και ενιαίου κόμματος, εντός του οποίου θα διαλυθούν τα υπάρχοντα. Η δεύτερη επιλογή είναι να εμμείνει στις θέσεις του (αναφέρονται ανωτέρω) και να καταλήξει σε μία ασήμαντη ολιγομελή ομάδα στην επόμενη Βουλή.