Όσο σοβαρές κι αν είναι οι διαφωνίες που μπορεί να έχει κάποιος με τις πολιτικές που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ως αντιπολίτευση, δεν μπορεί να παραβλέπει το γεγονός ότι από τους ψηφοφόρους των τελευταίων εθνικών εκλογών το ένα τρίτο περίπου επέλεξε να τον ψηφίσει. Να συνειδητοποιεί δηλαδή ότι η κριτική που ασκεί στο πρώην κυβερνητικό κόμμα, ως πολίτης ή ως πολιτική δύναμη, δεν στοχεύει μόνο στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά, κυρίως, στον προβληματισμό των ψηφοφόρων του.

Το εκλογικό αποτέλεσμα πρέπει βέβαια να το πάρει υπ’ όψη της, πρώτη απ’ όλους, η ίδια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η μέχρι σήμερα αντιπολιτευτική συμπεριφορά της οποίας δεν δείχνει τέτοια σημεία. Αντίθετα, η στάση της δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι δεν είναι διατεθειμένη να συμβιβαστεί στην ιδέα και τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Αμφισβητεί στην ουσία τον σεβασμό κανόνων της δημοκρατικής κοινοβουλευτικής – και όχι μόνον – λειτουργίας.

Η προκλητική στάση στην υπόθεση Παπαγγελόπουλου, η επίσημη υπεράσπιση του «δικαιώματος» των πολιτών να κυκλοφορούν με μολότοφ και η επιστροφή στους αραχνιασμένους για μια πενταετία δρόμους, φανερώνουν ότι ούτε η εξουσία ούτε οι «προοδευτικές γέφυρες» βοήθησαν τον ΣΥΡΙΖΑ να διευρύνει τους δημοκρατικούς του ορίζοντες. Κι αυτό ασφαλώς δεν μπορεί παρά να προβληματίσει τους ψηφοφόρους του, σε μια στιγμή μάλιστα που καλούνται να πυκνώσουν τις γραμμές του.