Τελικά οι Ευρωεκλογές του 2024 αποδείχθηκαν πολύ ενδιαφέρουσες. Για πρώτη φορά εδώ και πενήντα χρόνια, κανένα από τα κόμματα με κυβερνητική προοπτική δεν αναδείχθηκε νικητής από κάποια Εθνική κάλπη! Το κυβερνητικό μάλιστα κόμμα, συγκέντρωσε τις λιγότερες ψήφους από όσο στις τριάντα εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις που έχουν μεσολαβήσει από τον Νοέμβριο του 1974! Το δώρο του Κυριάκου Μητσοτάκη στα πεντηκοστά γενέθλια της ΝΔ ήταν τελικά πολύ πικρό. Το αποτέλεσμα άνοιξε έξαφνα μια απύθμενη καταβόθρα, ακριβώς εμπρός στα μάτια των Νεοδημοκρατών. Δεν σημαίνει μεν πως θα πέσουν μέσα, αλλά σε κάθε περίπτωση τους ήρθε ξαφνικό να εμφανίζεται έξαφνα η πολιτική ανυπαρξία σαν ενδεχόμενο, σε αυτούς, που μέχρι χτες λογίζονταν οι ακλόνητοι ηγεμόνες της χώρας.
Kατά τα άλλα, το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ντροπιαστικό και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για το ΠΑΣΟΚ. Λιγότερες ψήφοι ακόμα κι από τις βαριές ήττες του 2023 και -κυρίως- καμία πολιτική προοπτική. Αν οι εκλογικές διακυμάνσεις συνεχιστούν όπως στο εκλογικό έτος 2023/24, η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα για πολλές πολλές τετραετίες ακόμα.
Οι συζητήσεις περί διαλόγου, «Επινέ» σύγκλισης κ.λπ μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν κανένα νόημα. Και στα δύο κόμματα, οι «ενωτικοί» εξουδετερώνονται από τους «ανθενωτικούς» και η κομματική ισορροπία μπορεί να βρεθεί μόνο στη στασιμότητα. Κανείς νουνεχής παίκτης δεν αποτολμάει πια άλματα στο κενό. Δείτε τι έπαθαν ο Βαρουφάκης, η Νέα Αριστερά, ο Κόκκαλης, ο Λοβέρδος κ.λπ. Το πολιτικό παιχνίδι είναι πια μια κλειστή λέσχη για επαγγελματίες (κομματικά στελέχη και αξιωματούχους, κοινωνικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς, δημοσιογράφους και καναλάρχες, οικονομικά συμφέροντα, συνδικαλιστές κ.λπ). Η ζήτηση για νέα προϊόντα είναι εξ ορισμού αναιμική.
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπουν πια μόνο στο νέο «1977». Μόνη εκκρεμότητα είναι να ξεκαθαρίσει σε ποιον από τους δύο θα «λάχει» «ο κλήρος της αλλαγής». Άπαξ και συμβεί αυτό, τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η μηχανική της «χρήσιμης ψήφου» και της «εναλλαγής» των κομμάτων στην εξουσία. Θεωρητικά η άκρα δεξιά απειλεί τους προοδευτικούς, πως ίσως από εκεί θα αναπηδήσει η «Εναλλακτική για την Ελλάδα». Αλλά εκείνος ο χώρος είναι πολύ πιο άσχετος, διαιρεμένος, μειοψηφικός, ηττοπαθής από την κεντροαριστερά. Το συντριπτικά πιθανότερο σενάριο είναι να πέσει ο Μητσοτάκης κάποια στιγμή πριν λήξει η τρέχουσα δεκαετία, αφού ηττηθεί από το ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ, από τον Ανδρουλάκη ή τον Κασσελάκη.
Ξέρω, αυτή τη στιγμή το συγκεκριμένο ενδεχόμενο δεν μοιάζει πολύ ρεαλιστικό, ούτε προκαλεί κύματα ενθουσιασμού. Αλλά αυτή είναι η μόνη διέξοδος για κάτι διαφορετικό από τον Μητσοτάκη. Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου -που οι πρόσφατες κάλπες έδειξαν πως μπορεί να είναι πολύ πιο κοντά από όσο υπολογίζουμε- τα αδύνατα θα γίνουν δυνατά και τα αστεία σοβαρά. «Η φύση απεχθάνεται το κενό», «όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η ώρα», all that jazz.