Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την αυτοδυναμία για να έχει λυμένα τα χέρια στη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές και για να εφαρμόσει απρόσκοπτα το πρόγραμμά του, όπως λένε η ηγεσία και τα στελέχη.
Με όρους μικροπολιτικής, όλα τα άλλα κόμματα του δημοκρατικού τόξου έχουν κάθε λόγο να αφήσουν το ΣΥΡΙΖΑ βγάλει άκρη μόνος του, εφόσον πετύχει εκλογική νίκη και να του δώσουν ψήφο ανοχής, αν του λείπουν λίγες έδρες για να φτάσει στο 151. Η οικονομική κατάσταση είναι τόσο δύσκολη και περίπλοκη που δεν έχει να κερδίσει μια πολιτική δύναμη από τη διαχείρισή της, ενώ το έδαφος για άσκηση αντιπολίτευσης θα είναι εξαιρετικά πρόσφορα.
Ομως, τα προβλήματα είναι τόσο μεγάλα που ένα κόμμα μόνο του δεν μπορεί να τα λύσει, ενώ για να γίνουν οι επείγουσες μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να υπάρξει ευρύτατη κοινωνική συναίνεση. Το 35% είναι εντυπωσιακό «σκορ» για τη νύχτα των εκλογών, αλλά δεν αρκεί την επόμενη μέρα για να γίνουν τα αναγκαία, τα σημαντικά και τα δύσκολα.
Η κοινή γνώμη θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας, σύμφωνα με το δημοσκοπικό αποτύπωμα της συλλογικής βούλησης, και μάλλον αποδεικνύεται πιο ώριμη από τους πρωταγωνιστές του πολιτικού παιχνιδιού.