Φαίνεται ότι στη χώρα μας εξακολουθεί να ισχύει, για κάποιους πολιτικούς τουλάχιστον, ένας άτυπος νόμος περί ευθύνης των κομμάτων σύμφωνα με τον οποίο με τη λήξη της κυβερνητικής τους θητείας και από τη στιγμή που αποδοκιμάζονται εκλογικά από τους πολίτες παραγράφονται αυτομάτως, ακόμα και από τη συλλογική μνήμη, οι συνέπειες των πολιτικών που εφάρμοσαν.

Θεωρούν ότι έτσι ανέλαβαν πλήρως «τις ευθύνες που τους αναλογούν» και ότι εξόφλησαν το κόστος που προκάλεσαν στη χώρα όσο βαρύ και αν είναι. Γι αυτό και πιστεύουν ότι δικαιούνται να συμπεριφέρονται στο μέλλον σαν να μην κυβέρνησαν ποτέ.

Κάτι τέτοιο πιστεύει μάλλον και ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος απευθύνθηκε, εδώ και καιρό, στις «άλλες προοδευτικές δυνάμεις» για να συγκυβερνήσουν μετεκλογικά τη χώρα εφ’ όσον, όπως λέει, κερδίσει τις εκλογές. Και μια και οι απαντήσεις που εισέπραξε από όλη ανεξαιρέτως την αντιπολίτευση ήταν αρνητικές, επιχειρεί το τελευταίο διάστημα να προσαρμόσει το κεντρικό του σύνθημα στις νέες συνθήκες δηλώνοντας γενικά και αόριστα ότι «θα κυβερνήσουμε με τον ελληνικό λαό». Παράλληλα επιχειρεί να αλλάξει το ηγετικό του προφίλ απευθυνόμενος ανοιχτά στους κεντρώους ψηφοφόρους τους οποίους, μέχρι πρότινος, αποκαλούσε ειρωνικά «ακροκεντρώους»

Οι πολίτες που ανήκουν στον χώρο του Πολιτικού Κέντρου δεν έπεσαν ξαφνικά από τον ουρανό. Είναι οι πολίτες που υπερασπίζονται επί δεκαετίες τη δημοκρατική σταθερότητα, την ορθολογική διακυβέρνηση και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ήταν παρόντες και τότε που ο Αλέξης Τσίπρας αγκαλιαζόταν στις πλατείες με τον Πάνο Καμμένο αποκαλώντας τους «γερμανοτσολιάδες». Ήταν παρόντες ως «μενουμευρωπαίοι» και τότε που ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προκήρυσσε το κάλπικο δημοψήφισμα θέτοντας σε αμφισβήτηση την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Πώς να ξεχάσουν οι κεντρώοι πολίτες το «πάμε να τους τελειώσουμε» με το οποίο τους απειλούσε ανοιχτά ο τότε πρωθυπουργός; Πόσο θράσος κρύβει η τωρινή του δήλωση ότι «ήρθαμε να ενώσουμε και όχι να διχάσουμε»;

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: liberal.gr