Σύμφωνα με ρεπορτάζ στον ηλ. «Φιλελεύθερο» (3/4) «η Γαλλία έχει το δικαίωμα να αλωνίζει στην Κύπρο, με βάση συμφωνία, η οποία υπεγράφη μεταξύ της και της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο πλαίσιο μεταξύ τους συνεργασίας, η οποία αφορά την απομάκρυνση Γάλλων ή και πολιτών άλλων χωρών από τη Μέση Ανατολή...από τις οποίες είναι δυνατόν να απομακρυνθούν ξένοι πολίτες (με χρήση της Κύπρου ως ενδιάμεσου σταθμού)». Το ρεπορτάζ στον «Φ» δεν φέρει την υπογραφή του συντάκτη του.
Το ζήτημα βέβαια είναι γιατί να «αλωνίζει» η Γαλλία αφού αν είναι «να απομακρυνθούν ξένοι πολίτες», το αεροδρόμιο ή το λιμάνι της Λάρνακας μια χαρά βρίσκονται στη θέση τους-και, με ή χωρίς αμάλθειες-κάνουν καλά τη δουλειά τους, όπως έχει γίνει και άλλες φορές στο παρελθόν. Το «αλώνισμα» πώς προκύπτει;
Η γενικότερη εικόνα:
Ο Ν. Χριστοδουλίδης θεωρεί ότι με την υπέρμετρη προβολή της «αμάλθειας» αποκτά ένα «βολικό» εργαλείο για να διαχειριστεί πράγματα τώρα που η Μαρία Άνχελα Ολγκίν αναζητά φόρμουλες για να σπάσει το αδιέξοδο στο κυπριακό. Ο Ν. Χριστοδουλίδης, καταβάλλοντας ελάχιστης βαρύτητας προσπάθειες για την ουσία του κυπριακού, και γνωρίζοντας ότι η απεσταλμένη θα εκφέρει την τελική της κρίση, επενδύει στη διογκωμένη «αμάλθεια»: 1ον, Για να εμφανίζεται «χρήσιμος» και «υποστηρικτικός» στις ΗΠΑ, 2ον, Για να εμφανίζεται «ωφέλιμος» σε ευρωπαίους αξιωματούχους (κυρίως Μέτσολα και Λάιεν), που αναζητούν άλλοθι για τη μονομερή στήριξής τους στον Β. Νετανιάχου. Και 3ον, καθώς η απεσταλμένη του ΓΓ θα εκφέρει την τελική της κρίση, ο ίδιος να θεωρεί ότι έχει «πλάτες» για το κάθε ενδεχόμενο-«μπορεί το κυπριακό να μην..αλλά η αμάλθεια σάς συμφέρει κλπ...».
2. Το ουσιώδες: Ο Ν. Χριστοδουλίδης ζήτησε (και ορθά έπραξε) μια πρωτοβουλία των ΗΕ και συνάντησε γι’ αυτό τον σκοπό τον Α. Γκουτέρες. Ο ΓΓ αφού πρώτα βολιδοσκόπησε τα μέρη και όλα συμφώνησαν, απέστειλε την Μ. Α. Ολγκίν για να διερευνήσει κατά πόσο υπάρχει κοινό έδαφος για επανάληψη των συνομιλιών. Εκείνος που ζήτησε την επανάληψη των συνομιλιών, έχει επεξεργαστεί κάτι καινούριο, ώστε το κάρο να ξεκολλήσει από τη λάσπη; Το να προτείνεις μιαν ακόμα λωρίδα κυκλοφορίας στο οδόφραγμα Αγίου Δομετίου, δεν σημαίνει ότι κατανοείς το διακύβευμα της αποστολής Όλγκιν. Ακόμα πιο παράξενο, ο Ν. Χριστοδουλίδης ενώ θέλει «συνομιλίες από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντάνα», δεν υιοθετεί ούτε καν το «κεκτημένο» του! Αυτό αφορά κυρίως το πακέτο για την «πολιτική ισότητα», (συμφωνία για το κεφάλαιο διακυβέρνηση). Ο ίδιος έχει μιλήσει δημόσια για αλλαγή της βάσης του με εισαγωγή «πρωθυπουργού» πάνω σε ένα κεφάλαιο που έκλεισε με το προεδρικό σύστημα (πρόεδρος/αντιπρόεδρος) στις 30 Ιουνίου 2017, όπως μάς λέει ο ίδιος ο ΓΓ Α. Γκουτέρες. Γνωρίζει βέβαια ότι χωρίς την αποδοχή αυτού του κεφαλαίου δεν θα πάει η διαδικασία και στα άλλα πέντε κεφάλαια και η αποστολή Όλγκιν θα έχει σύντομη ημερομηνία λήξης.
3. Ο ΠτΔ στις 25/3 δήλωσε ότι «ο ΓΓ έχει κάποιες σκέψεις, κάποιες ιδέες που εμείς στηρίζουμε και αναμένουμε να δούμε και την ανταπόκριση της τουρκικής πλευράς σε αυτές τις σκέψεις του ΓΓ που θεωρώ ότι, ναι, μπορούν να ανοίξουν τον δρόμο για επανέναρξη των συνομιλιών». Αυτό είναι σημαντικό, ο ΓΓ να «έχει κάποιες σκέψεις, κάποιες ιδέες». Αλλά εφόσον τις έχει δεν θα ήταν σκόπιμο να ανοίγει το θέμα κάποιος άλλος πέραν του ιδίου ή του εκπροσώπου του στην Νέα Υόρκη. Ο ΓΓ πιθανόν να θέλει να δώσει χώρο πρώτα στην απεσταλμένη του Μαρία Άνχελα Ολγκίν στην προγραμματισμένη επόμενη κάθοδό της στη νήσο στα μέσα Απριλίου Είναι μια πιθανή εξέλιξη, τα ΗΕ να κάνουν μιαν ύστατη προσπάθεια για να γεφυρώσουν τις αποστάσεις-είτε με ΜΟΕ κάποιου βεληνεκούς, είτε με σκέψεις επί των Έξι Σημείων του Πλαισίου του ΓΓ, είτε για συνάντηση ανάμεσα στους δύο ηγέτες ώστε ο ΓΓ να ζυγίσει τα πράγματα και, υπό το φως των αντιδράσεων τους, να οριστικοποιήσει την πρότασή του στο ΣΑ των ΗΕ. Άλλωστε, αυτό δικαιολογεί και την 6μηνη αποστολή Ολγκίν: τα ΗΕ να επιχειρήσουν να ολοκληρώσουν έναν κύκλο από προσπάθειες που παραμένει τρύπιος (και με δική τους ευθύνη) από το 2017. Αλλά ο ΓΓ φαίνεται ότι έχει πάρει κάποιες αποφάσεις και θα οδηγήσει τα πράγματα σε κάποιο «ξεκαθάρισμα» μέσα στο 6μηνο της Μ. Α. Ολγκίν...