Τις Πέμπτες συνήθως κάθομαι σπίτι μου και πάντως δεν πάω θέατρο. Εξ άλλου από μικρό με κέρδισε η μαγεία του κινηματογράφου και όχι η αμεσότητα του θεάτρου. Αλλά αυτή την Πέμπτη πήρα τα πόδια μου, ανέβηκα την Πειραιώς και έφτασα στην Ιερά Οδό. Όχι δεν άλλαξα τις συνήθειες μου και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν – υπό άλλες συνθήκες – θα πήγαινα να δω την παράσταση « Corpus Christi» γιατί και η θεματολογία της δεν μου προκαλούσε ενδιαφέρον. Όμως αυτή την φορά θεώρησα αυτονόητη υποχρέωση μου να είμαι εκεί για τρεις αλληλένδετους λόγους : πρώτον για να μην επιτρέψουμε στους « τρελούς του Θεού» να μας επιβάλλουν τον αισθητικό και πολιτιστικό φονταμενταλισμό τους, δεύτερο για να μην επιτρέψουμε στην Χρυσή Αυγή να επεμβαίνει με βία η απειλή χρήσης βίας σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής διεκδικώντας ρόλο εθνικού λογοκριτή και τρίτο – και σημαντικότερο – για να αναχαιτίσουμε το κύμα του φόβου που απλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον πολιτικό αφοπλισμό της δημοκρατίας μας.

Οι αναγνώστες του Protagon πληροφορήθηκαν χτες με άρθρα και video τι συνέβη έξω από το θέατρο. Εγώ θα προσπαθήσω να μεταφέρω το κλίμα που ακόμα και η τηλεοπτική εικόνα δεν μπορεί με ακρίβεια να αποτυπώσει και να βγάλω κάποια συμπεράσματα.. Να επισημάνω, κατ’ αρχάς, ότι υπάρχει ποιοτική διαφορά ανάμεσα στο προχτεσινό επεισόδιο και αντίστοιχα του παρελθόντος όταν και τότε ο σκοταδισμός είχε κάνει αισθητή την παρουσία του. Η προφανής διαφορά έγκειται στην παρουσία της Χρυσής Αυγής που αξιοποιεί τους φανατικούς κάθε είδους και τους δίνει κάλυψη κάτω από τον κοινοβουλευτικό μανδύα. Και όλοι μαζί στρέφονται κατά της δημοκρατίας, της ελεύθερης έκφρασης και του πολιτισμού δηλαδή κατά συστημάτων, αξιών και συμπεριφορών που οι ναζιστές έχουν μόνιμα και διαχρονικά στο στόχαστρο. Δεν έχουν θεολογικού χαρακτήρα αγωνίες οι φουσκωτοί μπράβοι που έκαναν « πόρτα » απειλώντας τους πάντες, μαζί και τους υπεύθυνους της αστυνομίας. Πριν βγουν από το περιθώριο ήσαν αρχαιόπληκτοι έως και οπαδοί του δωδεκάθεου και η βασική τους έγνοια ήταν να αμφισβητούν τις ποικίλες σεξουαλικές προτιμήσεις των αρχαίων Ελλήνων γιατί ως γνωστόν οι Έλληνες, αρχαίοι και νέοι, δεν μπορεί παρά να είναι άντρακλες, δηλαδή κάτι σαν τον Παναγιώταρο. Τώρα για εκλογικούς λόγους ανακάλυψαν τον Χριστό και υπεραμύνονται του ανδρισμού του μαζί με διάφορους που όπως θα έλεγε η νεολαία μας είναι …« κάπως ».. Ούτε όπως τους είδαμε και ακούσαμε φαίνονται άνθρωποι που σηκώνονται το πρωί για να πάνε στον όρθρο. Μέχρι και εγώ πρέπει να έχω πάει περισσότερες φορές από αυτούς στην εκκλησία. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι και διασκεδαστικά αν δεν συνοδεύονταν από την βία και την απειλή χρήση βίας με αξιοποίηση της βουλευτικής τους ιδιότητας. Ξεπατικώνουν τις μεθόδους των ναζί. Στην δημοκρατία της Βαιμάρης ήσαν στην ημερήσια διάταξη επιθέσεις σε θιάσους, σε βαριετέ, σε διανοούμενους που κατά τους ναζί ήσαν όλοι Εβραίοι, κομμουνιστές , και ομοφυλόφιλοι. Ακούσατε τι φώναζε ο ευσεβής Παναγιώταρος και η συμμορία του. Και ελπίζουν όπως τότε ότι πρώτα θα τρομοκρατήσουν και μετά θα πάρουν με το μέρος τους τις δυνάμεις ασφαλείας όπου έχουν κάνει συστηματική διείσδυση. Και χρησιμοποιούν την βουλευτική τους ιδιότητα κατά τις επιταγές του Γκέμπελς . Η συνταγή είναι απλή και δοκιμασμένη : «Θα μπούμε στο Ράιχσταντ για να εφοδιαστούμε από το οπλοστάσιο της Δημοκρατίας με τα όπλα της. Θα γίνουμε βουλευτές για να εξουδετερώσουμε το πνεύμα της Βαϊμάρης, χρησιμοποιώντας το ίδιο. Εάν η Δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση γι’ αυτά, είναι θέμα δικό της. Κάθε νομικό μέσο, μας είναι ευπρόσδεκτο για την ανατροπή των σημερινών καταστάσεων. Εάν πετύχουμε στις εκλογές να βάλουμε εξήντα έως εβδομήντα αγκιτάτορες του κόμματος στα διάφορα κοινοβούλια, μελλοντικά το ίδιο το κράτος θα εξοπλίσει και θα υποστηρίξει οικονομικά τον αγώνα μας. Και ο Μουσολίνι είχε μπει στο κοινοβούλιο. Κι όμως δεν άργησε να οργανώσει την πορεία προς την Ρώμη. Ερχόμαστε ως εχθροί. Όπως ο λύκος που πέφτει σε κοπάδι προβάτων, έτσι ερχόμαστε.»

Γιόζεφ Γκέμπελς, 30 Απριλίου 1928.

Όσοι νόμιζαν ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι που όπως φούσκωσε έτσι από μόνο του και θα ξεφουσκώσει, ας το ξανασκεφτούν. Δεν χρειαζόμαστε τις τελευταίες μετρήσεις για να καταλάβουμε ότι δεν είναι έτσι και ότι για να μην μας πούνε στο τέλος όλους ηλίθιους πρέπει να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο σε κάθε του βήμα, να απαντάμε αμέσως σε κάθε πρόκληση. Για αυτό δεν συμφωνώ με όσους επιμελώς απέφυγαν να δώσουν το παρόν προχτές το βράδυ με το επιχείρημα ότι είναι μικρής σημασίας το γεγονός . Δεν υπάρχει από εδώ και εμπρός κάτι ασήμαντο, όλα είναι κρίκοι μιας αλυσίδας που έχει όνομα . Και το όνομα είναι « φόβος πάνω από την χώρα » . Και το πρώτο που σπάει τον φόβο είναι η φυσική παρουσία με το κορμί μας και την ψυχή μας. Να το πω απλά : αν την Πέμπτη είμασταν 200 εκεί έξω η παράσταση κατά πάσα πιθανότητα θα γινόταν και ο φασιστικός τσαμπουκάς δεν θα περνούσε. Και αν χτες δόθηκε τελικά η παράσταση αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην πολυπληθή παρουσία ηθοποιών και άλλων που έφτιαξαν στεφάνι προστασίας γύρω από το Χυτήριο. Μια άλλη παρατήρηση είναι ότι πρέπει να σταματήσει αυτή η βολική ανοησία που « δικαιολογεί » τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής – και με έμμεσο τρόπο και την ίδια την Χρυσή Αυγή – με αναλύσεις που εστιάζουν μια στο μεταναστευτικό και μια στο μνημόνιο. Προφανώς σε συνθήκες κρίσης υπάρχουν λόγοι που επιτρέπουν στους νεοναζί να ψαρεύουν σε θολά νερά. Αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όπως ο Χριστός ήταν πρόσχημα για τους τραμπουκισμούς στο Χυτήριο, έτσι και το μεταναστευτικό και το μνημόνιο είναι πρόσχημα για την Χρυσή Αυγή. Και επειδή και με το μεταναστευτικό και με τις συνέπειες του μνημονίου θα ζήσουμε για μεγάλο διάστημα μέχρι να πούμε ότι τα αποσείσαμε από πάνω μας ,κάθε συσχέτιση της παρουσίας της Χρυσής Αυγής με αυτά λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και δικαιολογητικά για τους νεοναζί. Έχουμε να κάνουμε με εγκληματικές ενέργειες επενδυμένες με ψευτοπατριωτικό λαϊκίστικο μανδύα και σαν τέτοιες πρέπει να τις αντιμετωπίσει η πολιτεία.

Να δούμε τώρα τι έκανε στην συγκεκριμένη περίπτωση η Πολιτεία. Φέρθηκε ηλίθια η έξυπνα; Θα έλεγα κάπου στην μέση. Η αστυνομία σε γενικές γραμμές – με εξαίρεση την αδράνεια της κατά την απελευθέρωση συλληφθέντος από Χρυσαυγίτη βουλευτή – έκανε σωστά την δουλειά της. Και θα την έκανε άψογα αν υπήρχε εκεί ένας εισαγγελέας να δώσει εντολές ώστε να εφαρμοστεί ο νόμος. Αυτή η καθόλου τυχαία απουσία δεν επιτρέπεται να περάσει έτσι. Με την επιστολή του προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο Αντώνης Ρουπακιώτης εμμέσως πλην σαφέστατα επιβεβαιώνει τις πληροφορίες που είχαμε από την Πέμπτη το βράδυ ότι δύο τουλάχιστον εισαγγελείς ειδοποιήθηκαν αλλά αρνήθηκαν να προσέλθουν. Αλλά ακόμα και αν είχαν κλείσει τα τηλέφωνα τους – όπως έπραξαν και άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες – και δεν μπόρεσε να τους βρει ο Υπουργός Δικαιοσύνης ο οποίος επί τρεις ώρες προσπαθούσε, το ερώτημα παραμένει. Δεν άκουσε ο εισαγγελέας υπηρεσίας ένα δελτίο ειδήσεων, δεν βρέθηκε κάποιος από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να τον ενημερώσει; Αν γινόταν επεισόδιο με αντιεξουσιαστές και αναρχικούς στον ρόλο των Χρυσαυγιτών και των παραθρησκευτικών σωματείων δεν θα είχε έρθει με περιπολικό σε ένα τέταρτο ο εισαγγελέας υπηρεσίας; Η απάντηση είναι ναι και η παρατήρηση είναι ότι υπάρχει διαφορά στην αντιμετώπιση, διαφορά που δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Μια τέτοια αδράνεια μπορεί να οφείλεται σε τέσσερις λόγους : Πρώτον σε ιδεολογική συμπάθεια στους Χρυσαυγίτες ή στους εξεγερμένους χριστιανούς. Δεν το πιστεύω, θα ήταν τραγικό για τον τόπο να έχει τέτοιους λειτουργούς. Δεύτερο να φοβούνται και να κρύβονται. Δεν το πιστεύω, θα ήταν επίσης τραγικό να μην υπάρχει ένας γενναίος που να κάνει το καθήκον του. Τρίτον να ασκούν πίεση και να έχουν κατεβάσει τα μολύβια επειδή βρίσκονται σε κινητοποίηση .Δεν θέλω να το πιστέψω. Προτιμώ μια τέταρτη εκδοχή, ότι κατά σατανική σύμπτωση είχαν πέσει όλοι από νωρίς για ύπνο και είχαν κλείσει τα τηλέφωνά τους. Μόνο που η πολιτεία πρέπει να μεριμνήσει ώστε να μην το ξανακάνουν και σε κάθε περίπτωση θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι θα απαντήσει ο κ. Τέντες στον Υπουργό Δικαιοσύνης.

Είναι προφανές ότι την Πέμπτη το βράδυ ένα κομμάτι της ΝΔ πίεσε να μην ανακατευτεί η Πολιτεία ώστε να μην έρθει το κόμμα σε σύγκρουση με τμήμα του εκλογικού της σώματος. Άλλοι μέσα στην ΝΔ κράτησαν διαφορετική στάση και χαρακτηριστική ήταν η καθαρή τοποθέτηση του Υπουργού Πολιτισμού. Και την Παρασκευή όλοι εκόντες άκοντες ήρθαν στον δρόμο της λογικής και της δημοκρατίας. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν η κυβέρνηση ήταν μονοκομματική. Ευτυχώς δεν είναι. Αυξάνουν έτσι οι πιθανότητες να διαψευστεί ο Γκέμπελς και η Χρυσή Αυγής αντί να βρει μια ηλίθια και αποδυναμωμένη δημοκρατία να βρεθεί αντιμέτωπη με μια έξυπνη και αποφασισμένη Δημοκρατία

ΥΓ Σε κάθε περίπτωση ο κ. Στυλιανίδης καλό είναι να μάθει απέξω το κείμενο του Γκέμπελς. Έτσι την άλλη φορά που η Χρυσή Αυγή θα του ζητήσει « στατιστικά » στοιχεία να απαντήσει πιο έξυπνα.