Με τις φοβερές «Δίκες της Μόσχας» που διηύθυνε ο περιβόητος Βισίνσκι, οδηγήθηκε στον θάνατο ό, τι καλύτερο είχε η Σοβιετική Ένωση.
Τότε μάλιστα είχαμε και το εξής, πρωτοφανές στην ιστορία, μαζικό φαινόμενο: όλοι σχεδόν οι κατηγορούμενοι υποχρεώθηκαν να ομολογήσουν ότι ήταν «πράκτορες» του εχθρού. Και αυτό τους επιβλήθηκε σαν τελευταία προσφορά τους προς την «σοσιαλιστική πατρίδα».
Μάλιστα ο Μπουχάριν, το πιο τραγικό ίσως πρόσωπο, σε γράμμα που έγραψε ως μελλοθάνατος μέσα από τη φυλακή προς τον Στάλιν, δικαιολογούσε ως εξής τον επικείμενο θάνατό του: «….Υπάρχει κάποια Μεγάλη και Θαρραλέα πολιτική σκέψη της Γενικής Εκκαθάρισης».
Και εκ των υστέρων ο Μολότωφ, ένας από τους πιο κυνικούς υποστηρικτές των Δικών της Μόσχας, έλεγε για την ομολογία Μπουχάριν:
«Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι σ? αυτές τις ανοιχτές δίκες τέτοιοι άνθρωποι όπως ο Μπουχάριν […] παραδέχτηκαν τέτοια πράγματα που φαίνονται απίθανα. Νομίζω ότι αυτή ήταν μάλλον μια μέθοδος συνέχισης του αγώνα ενάντια στο κόμμα κατά τη διάρκεια των ανοιχτών δημόσιων δικών, να παραδεχτούν τόσα πολλά, ώστε να φανούν απίθανες και οι υπόλοιπες κατηγορίες…..».
Παρά την πτώση όμως των ολοκληρωτικών καθεστώτων, με τον ολοκληρωτισμό δεν τελειώνουμε εύκολα. Διότι, όπως με την συναρπαστική πρόζα της μας είπε η Χ. Άρεντ, «οι ολοκληρωτικές λύσεις μπορεί κάλλιστα να επιζήσουν μετά την πτώση των ολοκληρωτικών καθεστώτων με την μορφή ισχυρών πειρασμών…» («Το ολοκληρωτικό σύστημα», σελ. 251, εκδόσεις Ευρύαλος).
Τελευταίο αυτόχθον δείγμα εκδήλωσης τέτοιου «πειρασμού», ήταν η κατασκευή και ακολούθως στοχοποίηση του «πραγματικού εχθρού», με αφορμή την δίκη της Χρυσής Αυγής. Που δεν ήταν οι μαχαιροβγάλτες της ΧΑ, αλλά ο Σαμαράς που τους συνέλαβε και ο Μητσοτάκης, επειδή καταδικάστηκαν όταν ήταν πρωθυπουργός!
Με την ανάσυρση λοιπόν από την εποχή του σταλινικού τρόμου του πιο ακραίου κυνισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το σύνθημα "Δεν είναι αθώοι" που διατυπώθηκε για τους μαχαιροβγάλτες της ΧΑ και το τοποθέτησε στην «Αυγή» ως λεζάντα, δίπλα στις φωτογραφίες των «καταζητουμένουν» Μητσοτάκη – Σαμαρά.
Επιδιώκοντας έτσι, με την φοβερή σημειολογία των εικόνων, να μας πείσει ότι λάθος πιστεύαμε πως οι μαχαιροβγάλτες είναι οι ένοχοι. Ένοχοι μας λέει είναι αυτοί που τους έπιασαν! Και βεβαίως αυτός που ήταν πρωθυπουργός όταν δικάστηκαν!
Σύροντάς μας έτσι, με όρους αρεντικής «απερισκεψίας» - χωρίς δηλαδή αναστοχασμό και με καθολική απουσία «διευρυμένης νοημοσύνης» - σε «ζοφερούς καιρούς».
Με μοναδική όμως συνέπεια την μικρόψυχη περιστολή της ίδιας της Αριστεράς στην «…μεσοπολεμική ολοκληρωτική της τραγωδία», όπως εξαιρετικά εύστοχα έγραψε ο Παναγής Παναγιωτόπουλος.
Αυτό όμως δεν φτωχαίνει μόνον την Αριστερά. Φτωχαίνει τη χώρα. Διότι Αριστερά δεν είναι μόνον τρόμος και ιδεολογία. Είναι και το τεράστιο ανθρωπιστικό κίνημα που γέννησε η Αριστερά με την χειραφετητική της υπόσχεση, που συγκίνησε ό, τι πιο ευαίσθητο διέθετε η ανθρωπότητα.
Είναι και οι ιδέες της δημοκρατικής (σοσιαλδημοκρατικής) αριστεράς. Η οποία, εκτός από «βάλσαμο» των απόκληρων και «στεναγμός κάθε αδικημένου πλάσματος», ιδιότητες που κληρονόμησε από την «θρησκευτική» καταγωγή της, είναι σήμερα σταθερή δύναμη της συνταγματικής δημοκρατίας. Και χωρίς αυτήν την Αριστερά, ακρωτηριάζεται η Πολιτική.
Αυτή λοιπόν η συνθήκη, δημιουργεί επιτακτικό ιστορικό χρέος στους Μητσοτάκη – Σαμαρά να υπερβούν την κομματική τους ταυτότητα και να ενδυθούν την Πολιτική.
Να στηρίξουν δηλαδή ανεπιφύλακτα την Αριστερά, από την συκοφαντία των σταλινικών. Αυτό θα είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά τους στην μαχόμενη Συνταγματική Δημοκρατία.
Και υπάρχει ανώδυνος τρόπος γι? αυτό: να μετατρέψουν τον «πειρασμό» του ολοκληρωτισμού που επαναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ με το πρωτοσέλιδο της «Αυγής», σε παρωδία μέσω της γελοιοποίησης. Είναι αυτό που δεν αντέχει ο ολοκληρωτισμός σε όλες τις ιστορικές εκδοχές του.
Προτείνεται λοιπόν να υποβάλει ο καθένας τους στον ΣΥΡΙΖΑ την ομολογία της ενοχής του. Υπάρχει έτοιμο υπόδειγμα, από την ιστορία της βαρβαρότητας: «Η Ιστορία μου θα σας καταδείξη πως η ελαχίστη παρέκκλισις από την γραμμήν του Κόμματος, αναποφεύκτως καταλήγει εις αντεπαναστατικήν ανταρσίαν….. Θα σας περιγράψω την πτώσιν μου, ώστε να αποτελέση προειδοποίησιν δι? εκείνους oι οποίοι εις αυτήν την αποφασιστικήν ώραν αμφιταλαντεύονται και διατηρούν κρυφίας επιφυλάξεις διά την ηγεσίαν του Κόμματος και την ορθότητα της κομματικής γραμμής. Έμπλεος καταισχύνης, βυθισμένος εις τον βούρκον, έτοιμος να αποθάνω, θα σας περιγράψω την θλιβεράν εξέλιξιν ενός προδότου, ώστε να χρησιμεύση ως μάθημα και παράδειγμα εις τα εκατομμύρια των συμπατριωτών μας…» (Α. Καίσλερ, «Το μηδέν και το άπειρο». Σημείωση: Υπάρχει και η σύγχρονη και έξοχη μετάφραση του Ανδρέα Παππά, αλλά έχει πετάξει από την βιβλιοθήκη μου, διότι προφανώς αναπαύεται σε κάποια άλλη βιβλιοθήκη).
Και να τελειώνουν την ΟΜΟΛΟΓΙΑ με μία φοβερή «απειλή» για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Αν δεν τους αρέσει, έχουμε κι άλλη»!
Πηγή: www.tanea.gr