Το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι ότι έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε, αλλά το ότι αρνούμαστε ακόμα πεισματικά να συνειδητοποιήσουμε τους λόγους για τους οποίους φτάσαμε ως εδώ.
Εξακολουθούμε να είμαστε τα «εξιλαστήρια θύματα» μιας διεθνούς συνωμοσίας, κάποιων ξένων κέντρων που επιδιώκουν την εξουθένωση και την ταπείνωσή μας με κάθε τρόπο.
Η ίδια ακριβώς αυτή νοοτροπία διαπέρασε, από την αρχή ως το τέλος, ολόκληρο το κείμενο των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης και τις παρεμβάσεις του πρωθυπουργού που πιο πολύ φαινόταν να ηγείται της επόμενης… εξόδου του Μεσολογγίου, παρά μιας χώρας που επιθυμεί, με τη βοήθεια και των εταίρων της, να εξελιχθεί σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Δεν εξηγείται αλλοιώς το ότι από τις δηλώσεις, αλλά και τις παρεμβάσεις των κυβερνητικών στελεχών, έλειψαν εντελώς οι αναφορές στην ανάπτυξη και στις προϋποθέσεις για να φτάσουμε σ’ αυτήν, δηλαδή την αύξηση της παραγωγικότητας, την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, την προσέλκυση επενδύσεων, την υγιή επιχειρηματικότητα και το άνοιγμα της αγοράς, την σύνδεση της παιδείας με την παραγωγική διαδικασία κλπ.
Αντίθετα οι όποιες αναφορές στις έννοιες αυτές – όπως και τα εξαγγελθέντα πρώτα μέτρα – ήταν μάλλον απαξιωτικές και πάντως στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που χρειάζεται η χώρα.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι, ωστόσο, ότι εξακολουθούμε να είμαστε πεισμένοι ότι «μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε», ότι εξακολουθούμε να ψάχνουμε πως και ποιοί θα μας δώσουν λεφτά και όχι πως μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας όρθιοι, εκσυγχρονίζοντας και κάνοντας πιο αποδοτική τη λειτουργία του κράτους και την παραγωγική μας διαδικασία.
Και βέβαια, το χειρότερο απ’ όλα για την ελληνική κοινωνία είναι ότι η «αντιμνημονιακή» ρητορία της προηγούμενης περιόδου – που τώρα πια έγινε κυβερνώσα – τείνει να διαμορφώσει μια νέα εθνικολαϊκίστικη δυναμική, μια νέα επικίνδυνη για τη χώρα ιδεολογική επικυριαρχία.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν συγκροτήθηκε απλά για λόγους κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Ηταν το αποτέλεσμα μιας προαναγγελθείσας ιδεολογικοπολιτικής συμπόρευσης.
Απόδειξη ότι το μέχρι πρότινος… αστέρι των ΑΝΕΛ σάρωσε και στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ!
Το χειρότερο απ’ όλα όμως για τη χώρα είναι ότι μια νεοεκλεγμένη κυβέρνηση, με σημαντική μάλιστα λαϊκή αποδοχή και στήριξη, φαίνεται να καταναλώνει το πολύτιμο κεφάλαιό της σε πατριωτικές κορώνες ρήξης και περιθωριακά ιδεολογήματα.
Οι παρεμβάσεις πολλών υπουργών μου θύμιζαν συχνά τις μέρες εκείνες που – κλεισμένοι στον Περισσό και τις ιδεολογικές μας εμμονές – περιμέναμε καρτερικά να σαπίσει ο καπιτάλισμός. Μέχρι που έπεσε το τείχος και διαλυθήκαμε ησύχως…