Έλεος! Οι κακοποιήσεις, οι βιασμοί γυναικών και ανηλίκων κι ό,τι άλλο προκαλεί η ακραία έκφραση μιας βίαιης αντίληψης του κόσμου από τα παλιά, δεν είναι απλώς απεχθείς πράξεις τού νοσηρού παροξυσμού ενός ατόμου εις βάρος ενός άλλου αδύναμου και ανυπεράσπιστου, δηλαδή του ισχυρού εις βάρος του αδύναμου, αλλά ένας από τους πιο συνήθεις τρόπους απόλυτης βίας, επιβολής και ανεξέλεγκτης ανθρώπινης κτηνωδίας.
Στο σχολιάκι μου θα ασχοληθώ με την σεξιστική πλευρά ενός τέτοιου θέματος και όχι με τις σκληρές κι αμέτρητες μορφές βίας που παρακολουθούμε κι από τις οποίες απειλούμαστε κ α θ η μ ε ρ ι ν ά…
Πάντως, οι σεξιστικές συμπεριφορές και οι βιασμοί παντός είδους, δεν είναι νέος τρόπος συμπεριφοράς· απλά τα μεταπολιτευτικά χρόνια, με την τεχνολογική εξέλιξη του μιντιακού τοπίου, τα γεγονότα μαθεύονται και διογκώνονται ταχύτατα, ενώ συγχρόνως αποκαλύπτεται το βαθύ κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα από το οποίο, τις περισσότερες φορές, ξεκινάει η στρεβλή κι ανώμαλη ρίζα του…
Η ανάλυση του βιασμού, οι τραυματικές επιπτώσεις στη ζωή και τον ψυχισμό του θύματος, καθώς και οι αιτίες που τον γενούν αποκαλύπτονται από κοινωνιολόγους, ψυχαναλυτές, σεξολόγους, και κατατάσσεται πλέον στις ακραίες κοινωνικές-ατομικές-οικογενειακές α ρ ρ ώ σ τ ι ε ς, τις περισσότερες φορές, α θ ε ρ ά π ε υ τ ε ς.
Δεν έχω πρόθεση να σας κουράσω, αναγνώστες μου, αλλά εάν επιλέξουμε να σταθούμε, έστω για λίγο στο θέμα των καθημερινών βιασμών, κακοποιήσεων, παιδεραστίας, και άλλων ακραίων βίαιων πράξεων, θα νιώσουμε αποστροφή κι απογοήτευση μπροστά στα τόσα, αμέτρητα πλέον, συμβάντα βαρβαρότητας, τα οποία μας ανατριχιάζουν με την ωμότητα και την αγριότητά τους. Δεν χρειάζεται νομίζω να θυμίσω συγκεκριμένα γεγονότα, γιατί θα μελαγχολήσουμε και θα μπούμε κατ? ευθείαν στα σκοτεινά τούνελ της συλλογικής  κατάθλιψης…

Δεν θα ασχοληθώ με τις καταδίκες τόσων βιαστών, οι οποίοι μπορούν κάλλιστα να είναι οικογενειάρχες, αδέλφια, στενοί συγγενείς, παιδεραστές από το ίδιο ή ευρύτερο οικογενειακό, συγγενικό, κοινωνικό περιβάλλον (το αναφέρω μια και η παιδεραστία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την πιο ωμή πλευρά τής βιαιότητας…). Υπάρχει η δικαιοσύνη και ο νόμος βεβαίως και το θέμα εμπίπτει στη δικαιοδοσία τους. Όμως, σ? αυτόν τον δυσάρεστο κόσμο, υπάρχουν και οι μεγαλοδικηγόροι, που αναλαμβάνουν τέτοιες άθλιες περιπτώσεις, οι οποίοι προσπαθούν να… λειάνουν την αποτρόπαια πράξη, μειώνοντάς στο ελάχιστο την όποια ποινή τής κάθε περίπτωσης.
Όλα είναι εδώ! Όλη η αγορά και συναλλαγή του δικαίου· υπάρχει και διακινείται μέσα στις δικαστικές αίθουσες μαζί με το… Ευαγγέλιο, το οποίο υπάρχει πάντα για να ορκίζονται αμφότεροι, θύτης (βιαστής) και θύμα (βιασθείσα-ής), ώστε, υ π ο τ ί θ ε τ α ι, να αποφευχθούν (λόγω όρκου) τα παραπλανητικά στοιχεία και οι ψευδείς όρκοι στο Ευαγγέλιο: «Ορκίζομαι να είπω την αλήθειαν και μόνον αυτήν»!
Καλά κρασά…
Τα δικονομικά «κόλπα» είναι πλέον τόσα πολλά και ποικιλόμορφα που δεν χρειάζεται να μας ξαφνιάζουν όταν το μαύρο γίνεται άσπρο· αναφέρομαι σ? εκείνο τον θύτη ο οποίος διαθέτει ακριβό δικηγόρο…

Όλα γίνονται, όλα τακτοποιούνται, όλα εξαγοράζονται και όλα πωλούνται… Οι «περιπτώσεις» όμως δεν είναι μεμονωμένες ούτε σπάνιες. Πλήθος κόσμου καθημερινά μέσα στα δικαστήρια επιδίδεται σε πράξεις οικονομικής (και όχι μόνο) συναλλαγής, οι οποίες λαμβάνουν χώρα στις αίθουσες, στους διαδρόμους, στα γραφεία, καθώς και στα πέριξ των δικαστηρίων δρόμων και καφενείων. Εξάλλου, οι ταλαιπωρίες που προκαλεί ο βιασμός και το τραύμα της παιδεραστίας δεν τελειώνουν στα δικαστήρια. Θα συνεχιστούν και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, καθώς η μνήμη θα σέρνεται βαριά σε όλη την υπόλοιπη ζωή τού θύματος. Θα αναμετριέται σε κάθε βήμα, σε κάθε συναίσθημα, σε κάθε σκέψη, η οποία θα ορίσει την μετέπειτα πορεία της-του. Ένα άδικο τίμημα, το οποίο θα βαραίνει, εφόρου ζωής, τον ψυχισμό και συναισθηματικό κόσμο του. Ένας βιασμένος άνθρωπος εξωθείται να επιλέξει τη μοναξιά, μέσα από τα τραύματα και τις ψυχικές παρενέργειες που υπέστη και καθορίζουν πλέον τον χαρακτήρα και την παρά πέρα ανάπτυξή του, μέσα στην ίδια κοινωνία που γεννάει και δημιουργεί τέτοια προβλήματα και οικοδομεί παρόμοιες ποικίλες και σεξιστικές διαστροφές…

Δυστυχώς, αυτή η αρρωστημένη κατάσταση, η οποία επαναλαμβάνεται ολοένα και πιο συχνά, δεν θα κλείσει τον κύκλο της. Θα συνεχίσει την σκληρή παρουσία της, υποταγμένη και εξαρτημένη στα τόσα κοινωνικά και ηθικά κενά που εντέλει την διαμορφώνουν. Από την ανυπαρξία ενός βαθύτερου πνεύματος ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς, με διαφορετική ποιότητα στην υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων, τα οποία συχνά παγιδεύονται μέσα στις ποικίλες αγκυλώσεις και επιρροές των δεδομένων συνθηκών της καθημερινότητας. Όλα προέρχονται από τις ριζωμένες συντηρητικές-αγκυλωμένες ηθικές, τις θρησκόληπτες «αρχές», την αντίληψη περί «αμαρτίας», από αρνητικές και πεπερασμένες παραδόσεις, καθώς και τις τόσες εξαρτήσεις από το στενό, οπισθοδρομικό και καθυστερημένο συγγενικό περιβάλλον…

Το πρόβλημα έχει πολλά αγκάθια, τα περισσότερα εκ των οποίων, ως κοινωνία, προσπαθούμε να κρύψουμε· το χάλι μας κάτω απ? το χαλί.
Εκεί έχουν συσσωρευτεί πολλά, τόσα, ώστε να ντρεπόμαστε (?) για τις καθημερινές, επώδυνες αποκαλύψεις ενός ανελέητου παρόντος…