Από τις 15 Οκτωβρίου υπήρξαν πολλοί, που συμπορεύτηκαν με την Πρωτοβουλία των 58, εκφράζοντας όμως τις επιφυλάξεις τους για την επιτυχία του εγχειρήματος, τονίζοντας ότι αυτή εξαρτάται από (1) την ίδρυση νέας παράταξης πολιτών και όχι κομματικών μηχανισμών, (2) τη διατύπωση επεξεργασμένων θέσεων και (3) τον ορισμό πολιτικής ηγεσίας.
Πολλοί αντέδρασαν για τον σφικτό εναγκαλισμό της Πρωτοβουλίας των 58 από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και αγανάκτησαν από την πεισματώδη άρνηση της ηγεσίας της ΔΗΜΑΡ να συμπράξει στο εγχείρημα. Συγχρόνως, θεωρήθηκε αδήριτη η πολιτική και κυβερνητική σταθερότητα υπό την παρούσα Βουλή, από την πλειονότητα των πολιτών, αφού δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα άλλης σύνθεσης κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή ή από εκείνη, που θα προέκυπτε από εθνικές εκλογές.
Προ μιας εβδομάδας ο Φ. Κουβέλης αρνήθηκε οιανδήποτε κυβερνητική συνεργασία. Μόλις προχθές, από το φόβο της εκλογικής εξαφάνισης, εμφανίστηκε θετικός στο ενδεχόμενο συμμετοχής του σε κυβέρνηση συνεργασίας, στο πλαίσιο μιας προγραμματικής συμφωνίας, για «πολιτικές που θα ανακουφίσουν τους πολίτες και θα δημιουργήσουν βάσιμες ελπίδες ανάκαμψης». Οι ρήσεις του προέδρου της ΔΗΜΑΡ είναι αόριστες και καιροσκοπικές όσο ποτέ άλλοτε. Συγχρόνως, το ΠΟΤΑΜΙ δεν επιθυμεί να τοποθετηθεί επί καίριων θεμάτων της χώρας, αφού δεν εκπροσωπείται στη Βουλή, ενώ αφήνει ακάλυπτα τα ιδρυτικά μέλη του, θέτοντας το «πολιτικό κόστος» υπεράνω όλων.
Όμως, η πορεία εξόδου από την κρίση πρέπει να συνεχισθεί, να επιταχυνθούν οι μεταρρυθμίσεις και η πάταξη της διαφθοράς. Πρωτίστως δε να συνταχθεί οδικός χάρτης ανάπτυξης, προσέλκυσης ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων, αύξησης των εξαγωγών και αύξησης της απασχόλησης. Επιπλέον, η χώρα ευρίσκεται σε πορεία ανάκαμψης, ενώ είναι πλέον αδύνατη η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα ευθύνης από κόμμα ανευθυνότητας, με τις θεμελιώδεις διαφωνίες για την παραμονή ή την έξοδο από την ευρωζώνη να εντείνονται μεταξύ στελεχών του και να τον καθιστούν αφερέγγυα εναλλακτική λύση.
Οι επικείμενες ευρωεκλογές θα αποτυπώσουν περισσότερο συναισθήματα για τους πολιτικούς και λιγότερο μηνύματα για την πολιτική, η οποία ως σοβαρή εναλλακτική πρόταση, απλώς δεν υπάρχει. Αυτήν απαιτούν οι πολίτες τόσο από την Κυβέρνηση όσο και από την Αντιπολίτευση. Θεωρώ τραγελαφική και επικίνδυνη για τη χώρα την κατάσταση, που συνεχίζει να επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Η χώρα απευθύνθηκε με επιτυχία στις αγορές, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ στηλίτευσε την Κυβέρνηση γιατί δεν δανείστηκε (μέσω ενός ακόμη Μνημονίου φυσικά) από τις Ευρωπαϊκές χώρες και το ΔΝΤ με 0,82%, αλλά δανείστηκε από τις αγορές (χωρίς νέο Μνημόνιο) με 4,75%. Τραγελαφικό μεν χαρακτηριστικό δε της ασυναρτησίας και του συντηρητισμού, που χαρακτηρίζουν αυτό το κόμμα.
Έτσι τεκμηριώνονται λοιπόν οι λόγοι, για τους οποίους όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν χαμηλά ποσοστά στα δύο μεγάλα κόμματα και σαφή επιφυλακτικότητα των πολιτών απέναντι στην ΕΛΙΑ και, κυρίως, απέναντι στη «ΔΗΜΑΡ και άλλες δυνάμεις». Φαίνεται, τέλος, ότι το Ποτάμι τείνει να εξελιχθεί σε διάττοντα αστέρα.
Για να αποφύγουμε τον νέο διπολισμό ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να συγκροτηθεί επειγόντως η ενιαία Κεντροαριστερά την επομένη των ευρωεκλογών. Σε αντίθετη περίπτωση, όλοι οι ανέστιοι πολίτες θα απογοητευθούν, ενδεχομένως δε θα απορροφηθούν σταδιακά από τους δύο πόλους, γυρίζοντας και πάλι την ιστορία πίσω στο 1980. Η μεγαλύτερη όμως συνέπεια της πολυδιάσπασης θα είναι η απουσία του πυλώνα του Σοσιαλδημοκρατικού Προοδευτικού και Φιλελεύθερου Κέντρου από την πολιτική σκηνή.
Η ευκαιρία, που δόθηκε το φθινόπωρο του 2013 πέρασε ανεπιστρεπτί. Ας μην κλαίμε, όμως, πάνω στο χυμένο γάλα, αλλά η αποτυχία ας γίνει μάθημα. Και όλοι ας θυμηθούμε τα όσα έλεγε ό Αρίσταρχος. Όλα εξελίσσονται και μεταλλάσσονται. Ακόμη και τα κόμματα των Φιλελευθέρων, του Εθνικού Συναγερμού, της Ένωσης Κέντρου, της ΕΡΕ, της ΕΔΑ, του ΚΚΕ εσωτ. δεν υπάρχουν πλέον, κάποια επειδή απέτυχαν και άλλα επειδή ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους και μετεξελίχθηκαν. Το ίδιο θα συμβεί νομοτελειακά με το ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ και κάποια στιγμή με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο δογματικά κόμματα μένουν αναλλοίωτα, αφού δεν επιτρέπεται να αμφισβητείς το δόγμα.
Για τους ανωτέρω λόγους, θα πρέπει οι μάχιμοι πολιτικοί, που σήμερα ευρίσκονται εκτός κομματικών σχηματισμών, αλλά και εκείνοι των τριών κομμάτων, που τοποθετούνται μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, να προετοιμάζουν την επόμενη μέρα για την νέα, μεγάλη και ικανή να εμπνεύσει και να προσελκύσει τους πολίτες Φιλελεύθερη Κεντροαριστερά με σοσιαλδημοκρατικό προσανατολισμό. Όποιοι, αντιθέτως, επιθυμούν να διατηρήσουν τις σφραγίδες και τους τίτλους των παλαιών και ξεπερασμένων κομμάτων, ας γνωρίζουν ότι θα καταλήξουν σαν τον εγγονό του Ελευθερίου Βενιζέλου, που είχε τη σφραγίδα και τον τίτλο του κόμματος των Φιλελευθέρων, χωρίς όμως οπαδούς και μέλη.