Το αποκρουστικό πρόσωπο του εθνολαϊκισμού στην Δ.Ε.Θ.

Νίκος Γκιώνης 12 Σεπ 2017

Στην εγκληματολογία  μα  και στην εφηρμοσμένη ψυχολογία, οι κατά συρροήν δολοφόνοι  δυνατόν να λειτουργούν σε ένα μεγάλο ποσοστό  ως κανονικοί άνθρωποι, φροντίζοντας  με  περίτεχνο τρόπο να αποκρύπτουν την παρανοϊκή  τους εκδήλωση που όταν εκρήγνυται  οδηγεί στα αποτρόπαια καταστροφικά αποτελέσματα.

Μην απορείτε  λοιπόν με την καρικατούρα μιμητισμού, που ακολουθούσε τον κυβερνητικό κλαυσίγελο  και πιο ειδικά τον Π/Θ στην συμπαρουσία τους με τον Πρόεδρο Μακρόν. Τα ίδια περίπου είχαν συμβεί κι όταν ο απερχόμενος – τότε – Μπαράκ Ομπάμα είχεν  επισκεφτεί την Ελλάδα.

Το δυστύχημα είναι πως το εθνικιστικό υβρίδιο που διοικεί τον τόπο από το 2015 , επιφέροντάς του ανήκεστες βλάβες απλώς υποδύεται, κακοϋποδύεται. Πιθηκίζει τον ευγενέστερο επίκαιρο πολιτικό στοχασμό , που είναι  το ορθολογικό μείγμα παραγωγικού και πολιτικού φιλελευθερισμού με το Προνοιακό Κράτος, με το Κράτος χωρίς κρατισμό. Ο προοδευτικός – αυτός – αδόγματιστος, στοχοπροσηλωμένος  πολιτικός χώρος, που τείνει όλο και περισσότερο να αποκαλείται Προοδευτικό Κέντρο (θα πρόσθετα και το επίθετο λειτουργικό) είναι αυτός, που φαίνεται κι όχι κάτι μεταφυσικό, που δεν φαίνεται. Γι΄αυτό καθ΄έξιν εγκαλείται και στοχοποιείται από τους δογματικούς.

Το  δυτικό εθνολαϊκιστικό ρεύμα με ορατούς εκπροσώπους τον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τον Ισπανό Ιγγλέσιας καταβάλλει – είναι αλήθεια – τρομακτικές προσπάθειες να κατισχύσει των επικαιροποιημένων  παλαιών κατακτήσεων της εποχής των Φώτων.

Ενδύεται κατά περίπτωση την κανονικότητα , αποπειράται τον ορθό λογισμό μα σαν τους κατά συρροήν, η μουσολινική χροιά του καθεστωτισμού και της λατρείας αυτού αναδύεται εντονότερη κατόπιν.

Μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια Ομπαμοποίησης του Π/Θ, είχαμε την αντίστοιχη πριν λίγες μέρες που αφορούσε στον Πρόεδρο Μακρόν. Τα θαύματα επιμένουν – στην καλύτερη  περίπτωση – δυό μέρες  κι έτσι από την ΔΕΘ ο Έλληνας Π/Θ  μας έμαθε πως η Βενεζουέλα είναι μια κανονική Δημοκρατία, άντε με κάποια προβλήματα συγκυρίας. Πριν 10 ημέρες ο Εμμανουέλ  Μακρόν διεθνοποίησε ευφυώς το πολιτικό ζήτημα αυτής της χώρας αφενός αποκαλώντας την διακυβέρνησή της δυνάμει δικτατορική , αφετέρου συνομιλώντας με τον επισημότερο τρόπο στον επισημότερο τόπο – στα Ηλύσια – με την εναπομείνασα και βαλλόμενη δημοκρατική Αντιπολίτευση. Σκεφτείτε βέβαια με πόση δυσκολία αποκάλεσε γνωστός πολιτικός , αποκαλούμενος μέντορας, την Β.Κορέα δικτατορία  πριν 15 ημέρες από τηλεοράσεως.

Δυό μέρες πριν την ΔΕΘ, ο Π/Θ υποδυόμενος τον παρηλλαγμένο Μακρονιστή έδινε δεκάρικους ασύνδετων φράσεων προς υποστήριξη των ιδιωτικών επενδύσεων, αναθεμά κι αν έχει κάποιον τυφλοσούρτη να του λέει τι ακριβώς κάνουν αυτές και πως δουλεύουν μεσομακροπρόθεσμα. Ξάφνου οι Θεοί εξεμάνησαν και η Eldorado την ώρα της συνεντεύξεως στην ΔΕΘ δήλωσε – περίπου – πως τα μαζεύει. Ο Υπ. κ.Σταθάκης τους εγκαλεί δημοσίως γιατί – λέει – άσκησαν  κριτική στον ίδιο και στον Π/Θ.

Εδώ είμαστε πάλι , όπως τόσες φορές τα 2.5 τελευταία χρόνια. Υπό μια ιδιότυπη ομηρεία ενός θνήσκοντος – κατά περίσταση – μουσολινικού εθνολαϊκισμού  με οριζόντιες διασυνδέσεις ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ – ΑΝΕΛΙΤΩΝ – Ιγγλέσιας- Γκρίλο – Μαδούρο, κλπ.

Η υπό σύσταση Κ/Αριστερά – αν τα καταφέρει – εκτός από ένα μεστό πολιτικό  περιεχόμενο και μιαν ευρηματικότητα  που να φέρνει σε Μακρόν δεν έχει κανένα λόγο να αφήνει υπόνοιες προγραμματικής συνεργασίας με τους καθεστωτικούς .Δεν το αξίζει, δεν το θέλουν οι  πολίτες που την έχουν στο νού τους .Παλιομοδίτικες αντιθέσεις  και αστόχαστες θεωρίες, που ταυτίζουν τις πολιτικές λιτότητας και περιστολής δαπανών με τον νέο-φιλελευθερισμό του Πινοτσέτ, δεν έχουν θέση στο ιδεολογικό της περίβλημα.

Ο εθνολαϊκισμός είναι  Λεβιάθαν προφασιστικών χαρακτηριστικών και το Κέντρο ωσότου πιάσει πάλι την θέση , δεν μπορεί παρά να είναι η ώριμη εναλλακτική όσων αντιπαρατίθενται στον ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά είναι προβληματισμένοι με την ΝΔ. Οφείλει να είναι η λειτουργική αλτερνατίβα του κόσμου κόντρα στον εθνοποπουλισμό.