Πότε είσαι έτοιμος

να θυσιάσεις το πρόσχημα;

Λίλη Ντίνα,Η γραφειοκρατία του δισταγμού

Πολλοί ιδεοληπτικοί της πρωτο-αριστεροδεξιάς κυβερνητικής εποχής δεν κατανοούν την αλήθεια των γεγονότων ως τέτοια αλλά την εκλαμβάνουν σαν προπαγανδιστική παγίδα του Συστήματος.Παρερμηνεύουν την πραγματικότητα μ’έναν επικίνδυνο εργαλειακό τρόπο καθώς,έχοντας αποκοπεί από την ‘όλη κοινωνία’[αφού κινούνται άνετα μόνο μέσα σ’ένα συν-κεκρυμμένο πλαίσιο γνωστών και φίλων όπου πράττουν ή απέχουν χωρίς αυτο-αμφισβητήσεις],αγνοούν επιδεικτικά τον υπόλοιπο κόσμο.Αυτή τους την αφασία την παρουσιάζουν άλλοτε ως αθωότητα κι άλλοτε ως τακτικό ελιγμό.

Μ’ αυτά και μ’αυτά έχουν καταφέρει να ομογενοποιήσουν[sic] και τα τέσσερα στοιχεία,τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις του Σύμπαντος

-το πυρ [ως ‘επαναστάτες’]

-τον αέρα [ως ‘πολιτικάντηδες]

-το ύδωρ[ως κινούμενοι ελικοειδώς]

-τη γή [ως ‘μεγαλο’ι’διοκτήτες]

Τα έχουν όλα,τα παίζουν όλα κι όμως δεν πείθουν.

Άρα μία μπορεί να είναι γι’αυτούς η εξήγηση.

Το Σύμπαν,φοβούμενο και απειλούμενο από το ‘’αριστερό ελληνικής έμπνευσης  big  bang ‘’,αποφάσισε να συνωμοτήσει  κηρύσσοντας ένα Νέο Πόλεμο των [Κ]άστρων.

Μοιάζει αστείο αλλά να δείτε πως κάπως έτσι θα ερμηνευτεί η ήττα.

ΥΓ.’’Το ξέρω πως είναι δύσκολο

να σκοτώνεις συνέχεια

πεθαμένους’’[Στ.Σταυρόπουλος,Πράξη  εξαφάνισης]