Εκτός από τα μύρια όσα προβλήματα που στοιβάζει καθημερινά η πολύπλευρη κρίση στην κοινωνία μας, εσχάτως προέκυψε ένα ακόμα, σοβαρό και συνάμα επονείδιστο. Πρόκειται για τη «νέα τουρκοκρατία» που βιώνει ο ελληνικός λαός μέσω των τηλεοπτικών σειρών της γείτονος. Αρκετοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι, άκουσαν το κάλεσμα της Ελληνικής Iστορίας και ύψωσαν για μια ακόμη φορά το ανάστημά τους, αντιμαχόμενοι σθεναρά τη νέα υποδούλωση του έθνους. Δυστυχώς όμως, οι προφανώς αλλοτριωμένοι Ελληνες τηλεθεατές, παρά τις αντιστασιακές κραυγές, υποκύπτουν στη σαγήνη των τουρκικών σειρών και τις επιβραβεύουν με υψηλά ποσοστά τηλεθέασης.

Οσο ευτράπελη και αν φαίνεται μια τέτοιου είδους αντιμετώπιση του φαινομένου, δεν παύει να είναι υπαρκτή και να εκφέρεται στον κυρίαρχο δημόσιο λόγο. Αποκαλύπτει δε την αντοχή του παραδοσιακού εθνικιστικού αντιτουρκισμού και των κλασικών στερεοτύπων του. Η συνωμοσιολογία, η φοβική αντιμετώπιση του άλλου, η εθνική και ταυτοτική ανασφάλεια και φυσικά η εθνοκαπηλική δημαγωγία, για μια ακόμα φορά εμποδίζουν την ψύχραιμη και ορθολογική προσέγγιση ακόμα και κάποιων τάσεων του τηλεοπτικού θεάματος. Eτσι, αντί να τίθεται κατ’ αρχάς το ερώτημα εάν οι σειρές αυτές είναι καλές η κακές, προκρίνεται η καταγγελία τους επειδή προέρχονται από την Τουρκία. Εγκαλούνται επιπλέον ως μέρος ενός γενικότερου σχεδίου για τον εξωραϊσμό της Τουρκίας και της ιδεολογικής της ηγεμονίας στην ευρύτερη περιοχή. Θεωρούνται δε ως υπεύθυνες για την ανεργία των Ελλήνων ηθοποιών και τεχνικών, αφού σπάνια πια γυρίζονται εγχώριες παραγωγές.

Τα πράγματα όμως είναι μάλλον πιο απλά. Οι τούρκικες σειρές δεν διαφέρουν σε τίποτα από άλλες παραγωγές, εγχώριες και ξένες, αναλόγου περιεχομένου και επιπέδου. Οι επιπτώσεις τους στην ανεργία των Ελλήνων ηθοποιών και τεχνικών είναι ίδιες με αυτές των αμερικανικών, αγγλικών, ιταλικών και άλλων σειρών. Η επιτυχία τους δε οφείλεται και στην περιέργεια του τυπικού ελληνικού τηλεοπτικού κοινού, το οποίο, βομβαρδιζόμενο επί δεκαετίες με εχθρικές έως ρατσιστικές κατασκευές για την τουρκική κοινωνία και τον λαό της, έκπληκτο βλέπει ανθρώπους με προβλήματα σαν τα δικά του, έστω και στη στρεβλή σαπουνοπερετική εκδοχή τους. Ισως λοιπόν η προβολή των τουρκικών σειρών να έχει και κάποιες θετικές όψεις.