Το φορολογικό νομοσχέδιο κυριαρχεί στην πολιτική ατζέντα και σηματοδοτεί τη στρατηγική της κυβέρνησης για το μέλλον της οικονομίας και της κοινωνίας. Από τη φύση του το φορολογικό αποτελεί βασικό μηχανισμό εξισορρόπησης της κατανομής των βαρών και αποκατάστασης της αίσθησης κοινωνικής δικαιοσύνης. Ωστόσο, τα μηνύματα που εκπέμπει το νέο φορολογικό διόλου δεν συντείνουν στην αποκατάσταση αυτής της ποθούμενης αίσθησης.
Η ανώτερη μεσαία τάξη ισοπεδώνεται, καθώς εισοδήματα άνω των 42.000 ευρώ φορολογούνται με ενιαίο φορολογικό συντελεστή… ασχέτως εάν κάποιος είναι μεσαίο στέλεχος του ιδιωτικού τομέα ή απασχολούμενο εκτελεστικό μέλος στη διοίκηση της εταιρείας του. Η μικρομεσαία τάξη επιβαρύνεται, καθώς σε κάθε υποκλίμακα προκύπτει επιπλέον φορολογική επιβάρυνση. Η (έστω ελάχιστη) υγιής επιχειρηματικότητα των ελεύθερων επαγγελματιών ενοχοποιείται, καθώς αντιμετωπίζονται συλλήβδην ως φοροκλέπτες.
Η ισοπεδωτική προσέγγιση της κυβέρνησης έναντι των προβλημάτων με τις οριζόντιες πολιτικές της αποκαλύπτει τη μοναδική της στόχευση: per mare per terra, συγκέντρωση των προϋπολογιζόμενων εσόδων. Κυρίως, όμως, αποκαλύπτει την ανικανότητα σχεδιασμού αλλά και εφαρμογής ενός φορολογικού νομοσχεδίου, που θα βασίζεται σε σύγχρονες μεθόδους και μηχανισμούς καταγραφής των πραγματικών εισοδημάτων και θα εξασφαλίζει την ίση κατανομή των βαρών και την παρακολούθηση της ορθής και απαρέγκλιτης εφαρμογής από σωστά οργανωμένες αρχές. Η κυβέρνηση απλώς παραδόθηκε σε άνισες πολιτικές και την κοινωνική αδικία, χωρίς μέριμνα για τη μείωση των έμμεσων φόρων. Κυρίως, δε, αναβλητικότητα στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής που έρχεται σε δεύτερη προτεραιότητα.
Γιατί άραγε; Δεν είναι γνωστοί οι μηχανισμοί της φοροδιαφυγής; Μήπως είναι ανεπαρκής η εκπαίδευση και κατάρτιση των φορολογικών μηχανισμών; Ή απλώς δίνεται χρόνος στους φοροκλέπτες να διευθετήσουν την απόκρουση της φοροκλοπής τους; Σε οποιαδήποτε περίπτωση το μήνυμα της κυβέρνησης και οι άναρθρες κραυγές της μη συνεργαζόμενης αντιπολίτευσης αποδεικνύουν ότι το πελατειακό πολιτικό σύστημα βρίσκεται πάντα σε πλήρη υποστήριξη του ρόλου του ως μηχανισμός διεκπεραίωσης ειδικών επιχειρηματικών και συντεχνιακών συμφερόντων, απλώς με τρόπο που επιβάλλει η μέριμνα υπέρβασης των αμετροεπών διευθετήσεων του παρελθόντος. Είτε συμφωνώντας, είτε διαφωνώντας…