Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μάλλον πέραν όλων των άλλων δραματικών γεγονότων και των παρενεργειών τους, μας δίνουν μια ευκαιρία να ξανασυστηθούμε μεταξύ μας στο εσωτερικό της χώρας.
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 είχαμε αυτούς που πίστευαν ότι μας ψεκάζουν για να μας πείσουν ότι έχουμε δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος. Οι έρευνες της εποχής υπολόγιζαν κοντά στο 30% όσους πίστευαν τη «θεωρία του ψεκασμού». Μετά ήρθε ο λογαριασμός και κάποιοι από αυτούς στήριξαν δυνάμεις ώστε ως Κυβέρνηση να διαχειριστούν αυτό που δεν υπήρχε και εν τέλει κατόρθωσαν να το αυξήσουν.
Τα τελευταία χρόνια με αφορμή την πανδημία είχαμε πάλι αυτούς που στην αρχή δήλωναν ότι δεν υπάρχει κορονοϊός, μετά ότι τους ενοχλούν οι μάσκες, για να αρνούνται στη συνέχεια να εμβολιαστούν, να γράφουν ό,τι πιο αντιεπιστημονικό και ανορθολογικό υπάρχει σε sites και να διαδηλώνουν για το «δημοκρατικό δικαίωμα στον θάνατο». Οι μετρήσεις στην αρχή της πανδημίας έδειχναν ότι οι αρνητές της ύπαρξης του φονικού ιού κυμαινόταν από 25% -30%, ενώ μέχρι και σήμερα περίπου 28% στο σύνολο του πληθυσμού δεν έχουν κάνει ούτε την πρώτη δόση.
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις υπήρξαν κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που έδωσαν μάχη υπέρ της λογικής, ενώ άλλες διακρίθηκαν για όσα είπαν ή έκαναν για να βρεθούν κοντά ή και να στηρίξουν όλους αυτούς. Κόμμα που ξεχώρισε σ΄ αυτό ήταν σταθερά ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνεργάστηκε για παράδειγμα με το κατ΄ εξοχήν «κόμμα των ψεκασμένων» δείχνοντας πόσο ειδυλλιακά μπορούν να συγκυβερνούν ριζοσπαστική αριστερά και ακροδεξιά, ενώ ξεχώρισε στη συνεχή δημιουργία εμποδίων για να μην προχωρήσει ο εμβολιασμός (καταψήφιση κάθε είδους υποχρεωτικότητας, δηλώσεις γνωστών στελεχών του κ.ά) και στη στήριξη του πλέον απαράδεκτου τμήματος ανεμβολίαστων, των νοσοκομειακών.
Και τώρα έχουμε τη βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν στην Ουκρανία, στην προσπάθεια ισοπέδωσης μιας χώρας, ποδοπατώντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου, απειλώντας και άλλες χώρες, για να ξαναδούμε το ίδιο περίπου ακροατήριο να κάνει την επανεμφάνισή του. Μετρήσεις δείχνουν ότι ο Βλ. Πούτιν έχει δημοφιλία της τάξης του 25%, ακριβώς τη στιγμή που δείχνει τον αναθεωρητισμό του, την επιθετικότητά του, αφού έχει ήδη δείξει τη βαθιά αντιδημοκρατικότητά του διώκοντας και εξοντώνοντας πολιτικούς αντιπάλους, ακριβώς τη στιγμή που βομβαρδίζει από παιδιατρικά νοσοκομεία μέχρι πυρηνικά εργοστάσια.
Οι πρώτοι που έσπευσαν να τον στηρίξουν διεθνώς, φανερώνουν και το τι είδους ηγέτες συνασπίζονται. Αναφερόμαστε στην Κούβα, τη Βενεζουέλα, τη Συρία, τη Β.Κορέα.κ.ά. Όλοι «ξεχωριστοί δημοκράτες» και κάποιοι από αυτούς «φίλοι» της εγχώριας αριστεράς. Ίσως σ΄ αυτό το ποσοστό βρίσκεται το μυστικό ενίσχυσης της «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ» του Κ. Βελόπουλου στις τελευταίες μετρήσεις και η ανησυχητική δημοσκοπική άνοδος του «Κόμματος Κασιδιάρη». Ο ένας έχει δηλώσει θαυμαστής του «μεγάλου ηγέτη» και ο δεύτερος γνωστός νεοναζιστής έκανε δήλωση συμπαράστασης στην εισβολή Πούτιν με την επίκληση της ανάγκης να ξεκαθαρίσει η Ουκρανία από ναζιστές.
Μιλάμε εν τέλει για τα ίδια περίπου ακροατήρια που αναφέραμε από την αρχή τα οποία αποτελούν ένα διαχρονικό χώρο ανορθολογισμού, ανοικτού ή συγκαλυμμένου αντιδυτικισμού, αγοραίου αντισυστημισμού, λαϊκισμού και τώρα εμφανίζονται και πάλι, ίσως και πιο έντονα λόγω και μιας ακατανόητης λατρείας στο «ξανθό γένος» και μιας ακόμα πιο ακατανόητης ορθόδοξης συγγένειας, με τα Πατριαρχεία να σκοτώνονται.
Μιλάμε για δυνάμεις που φαίνεται να μην τα έχουν - με τη μία ή την άλλη μορφή - καλά με τη Δημοκρατία, τους θεσμούς, το Κράτος Δικαίου, τον Διαφωτισμό, τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Πρόκειται για δυνάμεις που στις έρευνες ρίχνουν ευθύνες και στη Δύση για την εισβολή της Ρωσίας ή που κρύβονται πίσω από το γενικό «όλοι έχουν τις ευθύνες τους», που μιλάνε με πολύ αυτοσυγκράτηση για το καθεστώς Πούτιν, που έχουν ερωτηματικά για την καθαρή θέση που έχει πάρει η Ελλάδα με το μέρος της Δύσης και που με εθνική υπερηφάνεια δηλώνει επιφύλαξη για την αμυντική εξοπλιστική βοήθεια της Ελλάδας.
Διαβάστε τη συνέχεια στο liberal.gr
Πηγή: liberal.gr