Η συνεχιζόμενη ραστώνη των «αγωνιστών» της λαϊκής κυριαρχίας και των κάθε λογής «προστατών» της –μειοψηφίας- της Ελληνικής κοινωνίας, οδήγησε στην ακύρωση ενός μέτρου το οποίο, στην καλύτερη περίπτωση, θα μείωνε τον όγκο των νοσηλειών στα κρατικά νοσοκομεία, παράλληλα με την αναδιανεμητική του δράση στην εισροή «ζεστού» χρήματος σε αυτά.

Παρά τις εξαιρέσεις που είχαν ορισθεί εξ αρχής (χρόνιοι ασθενείς, άποροι-κάτοχοι βιβλιαρίων Προνοίας* κ.τ.λ), οι «φίλοι του λαού» και του Υπουργού Υγείας, με την «σύσταση» του κ. Πρωθυπουργού, κατόρθωσαν να αναβάλλουν ένα «εργαλείο» που, αν μη τι άλλο, δεν θα αποτελούσε και το μεγαλύτερο πρόβλημα όσων χρήζουν πρόσκαιρης νοσηλείας.

Δεν προξενεί βεβαίως κατάπληξη η μνημειώδης αδράνεια των διαφόρων (Ε.Ι.Ν.Α.Π-Ο.Ε.Ν.Γ.Ε-Π.Ο.Ε.Δ.Η.Ν & λοιπών «Καππαδοκών», σε όσα συμβαίνουν στην επικράτειά τους και τα οποία επιβαρύνουν όχι με 25 αλλά με πολύ περισσότερα Ευρώ τις «ιδιωτικές» άτυπες, νόμιμες ή μη, φορολογημένες ή «μαύρες» δαπάνες στις οποίες είναι αναγκασμένοι να συμμετάσχουν.

Χαρακτηριστικά ,χωρίς να έχω την παραμικρή αμφιβολία για το γεγονός, σε μεγάλο νοσοκομείο, έχει εξαφανισθεί λόγω «βλάβης» η «απωλείας», το σύνολο σχεδόν των χειριστηρίων των νέας τεχνολογίας εντειχισμένων τηλεοπτικών συσκευών στους θαλάμους. Το ότι σε κάθε σημείο του νοσοκομείου βρίσκονται «τυχαίως» διαφημιστικά έντυπα για μισθώσεις παρόμοιου εξοπλισμού, καθισμάτων για τους διανυκτερεύοντες συνοδούς, ιδιωτικών ασθενοφόρων και ταχυφαγείων αγνώστου επιπέδου ασφαλείας ,ουδόλως ερεθίζει το ενδιαφέρον των κατά τα άλλα «αγωνιστών».

Με την ίδια ακριβώς λογική, ουδέποτε γνωστοποιήθηκε κάποια απεργιακή κινητοποίηση με κύριο αίτημα π.χ. την άμεση επισκευή του Τομογράφου του νοσοκομείου, που θα είχε σαν αποτέλεσμα την αποφυγή ψυχικής, σωματικής και οικονομικής επιβάρυνσης των ασθενών και των οικείων τους, μιας και δεν θα υπήρχε ανάγκη προσφυγής σε εξωτερικούς παρόχους της σχετικής ιατρικής πράξης.

Το ότι η πλειοψηφία των πιέσεων προέρχεται πάντοτε από μέχρι πρότινος «ευνοημένους» χώρους (ως προς το κόστος και την συχνότητα προσφυγής στις υγειονομικές δομές), δίνει μια εικόνα του όλου «παιγνίου».

Το αν κάποιοι πρέπει να μην πληρώνουν τίποτε, αυτό είναι sine qua non. Το αν όμως κάποιοι «άποροι» με «2/3λιτρα» 4Χ4 πρέπει να συνεχίζουν να εμπαίζουν την νοημοσύνη μας, αυτό είναι στοιχείο το οποίο μάλλον μας εκθέτει στους φίλους μας εκεί στην Ε.Ε.

Η άποψη περί αναλογικής επιβάρυνσης στις δαπάνες βάσει του πραγματικού εισοδήματος (πλέον τεκμηρίων και μείον οικογενειακών και άλλων βαρών) είναι ίσως η μοναδική από εδώ και πέρα δυνατότητα «συμμαζέματος» στις Κοινωνικές Δαπάνες που σχετίζονται με την Υγεία. Αναλογισθείτε απλώς πως ασθενείς/νοσηλευθέντες με διαφορά –καθαρού- εισοδήματος της τάξης των 1.000 Ευρώ (μηνιαίως!!!), συμμετέχουν στο κόστος φαρμάκων και διαγνωστικών εξετάσεων με το ίδιο ακριβώς ποσοστό.

Αντίστοιχα, «ισοδύναμοι» ,άρα και «ίσοι», θεωρούνται πολίτες (ή και μη, δεν έχει σημασία) απλώς και μόνο επειδή δηλώνουν –και ίσως όντως έχουν- ίδιο εισόδημα. Το αν ένας π.χ. μισθωτός ή συνταξιούχος έχει ανήλικα παιδιά ή άλλα προστατευόμενα μέλη, ενώ κάποιος άλλος είναι χωρίς αυτά, σε χηρεία ή άγαμος/η (ίσως και με σύνταξη 3-4.000 Ευρώ**), δεν απασχολεί κανένα κατά τα φαινόμενα.

Με αυτά και με πολλά άλλα, επιβεβαιώνουμε διαρκώς την πρόθεσή μας περί της μη αλλαγής όσων «κεκτημένων» μας αφορούν, πιέζοντας όμως και πυροβολώντας με «άσφαιρα» την Πολιτεία για την αδυναμία της να «πατάξει την διαφθορά» κ.τ.λ.
.

** Υπάρχει!!!