Ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης πρέπει να προσέξει πολύ με ποιους θα μιλάει στις επόμενες μέρες. Ο χώρος της Υγείας είναι γεμάτος από ψέματα, μισές αλήθειες, άσχετες αλλά εντυπωσιακές «κορώνες», κρυμμένα συμφέροντα, απέραντη υποκρισία και τεράστια δόση ιδιοτέλειας. Οι περισσότεροι προκάτοχοί του «πέρασαν και δεν ακούμπησαν», αλλά ξόδευαν τα δανεικά της χώρας χωρίς να παράγουν έργο. Πολλοί από τους ωφελημένους θα τον πλησιάσουν με αληθοφανείς ιστορίες, που θα διηγούνται με «κάθε ειλικρίνεια». Το ζήτημα της Υγείας είναι «απόκρημνο», μόνο επειδή είναι συνυφασμένο με συμφέροντα ενδεδυμένα το χιτώνα της «ιερότητας» της ζωής και κλισέ που αναμασούν αργυρώνητες συνδικαλιστικές ηγεσίες και επιστημονικές αυθεντίες. Η Υγεία είναι ο χώρος όπου θύματα είναι οι ικανοί και έντιμοι λειτουργοί της, όσοι απέμειναν, και ο ίδιος ο λαός. Καλά θα κάνει, λοιπόν, ο Υπουργός, να πιστέψει μόνο όσους ο ίδιος κρίνει ότι απαντούν σωστά στις ερωτήσεις του.
Ποιες ερωτήσεις, λοιπόν, πρέπει να κάνει; Η συμβουλή μου είναι να αξιοποιήσει τη γνωστή ευστροφία του και να «σκεφθεί έξω από το κουτί». Σε απλές βασικές ερωτήσεις, να ψάξει για απλές πειστικές απαντήσεις. Πώς είναι δυνατόν ένα σύστημα να χρηματοδοτείται από ασφαλιστικές εισφορές με 30% ανεργία; Γιατί πρέπει δεκάδες νοσοκομεία και κλινικές να «εφημερεύουν», αλλά να μην έχουμε ούτε ένα αυτόνομο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών 24ωρης λειτουργίας σε ολόκληρη τη χώρα; Γιατί έχουμε «κλειστά» κρεβάτια στις ΜΕΘ; Γιατί τα νησιά είναι χωρίς γιατρούς, ακόμη και το καλοκαίρι; Γιατί έχουμε 5.000 Διευθυντές για 2.000 κλινικές; Γιατί οι γιατροί μας αμείβονται με εξευτελιστικούς μισθούς, ανεξάρτητα από το έργο που επιτελούν; Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε τις οικονομικές συναλλαγές με μία Χρεωστική Κάρτα Υγείας, έτσι ώστε να γλυτώσουμε εκατομμύρια άχρηστων «χαρτιών» που κανείς, ποτέ, δεν μπορεί να ελέγξει, και χιλιάδες διοικητικών υπαλλήλων να κάνουν άχρηστα πράγματα που απλώς ταλαιπωρούν τον κόσμο; Τέλος, γιατί, ενώ έχουμε «πιάσει» τους στόχους του Μνημονίου, μας ζητούν να «κόψουμε κι άλλο»;
Αν κάνει αυτές τις ερωτήσεις και «αντέξει» να ακούσει τις απαντήσεις, από σχετικούς και ασχέτους που θα τον τριγυρίζουν, ένας έξυπνος άνθρωπος θα καταλάβει πάρα πολλά. Αν ψάξει γι’ αυτά που κάθε λογικός άνθρωπος μπορεί να καταλάβει, θα διαπιστώσει την παράνοια του «μη συστήματος» που καλείται να διοικήσει. Αυτή είναι η μισή δουλειά. Για τα υπόλοιπα, έχει δείξει ότι μπορεί.