Τα σημερινά 300 Σχολιάκια θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο γενέθλιου εορταστικού κλίματος στις σελίδες μου. Ως σχολιογράφος όμως προτιμώ να ασχοληθώ με την εκδήλωση, που έγινε στις 25 του περασμένου μηνός στη Σχολή ΝΟΠΕ, οργανωμένη από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας, με θέμα:
«Καμία μητέρα και κανένα μωρό στη Φυλακή»
Είναι οπωσδήποτε ένα θέμα που, από τον τίτλο του και μόνο, σε αιχμαλωτίζει. Συγχρόνως φέρνει εικόνες, στο νου τού καθενός μας, με σίδερα, κελιά, στερήσεις γενικώς, στέρηση ελευθερίας για το αθώο νήπιο που ζει στο αφιλόξενο περιβάλλον τής φυλακής και του οποίου η ψυχολογία βαραίνει από την έλλειψη κοινωνικής ζωής και του απαραίτητου παιχνιδιού…
Ίσως να μην είναι αναγκαία η δική μου περιγραφή, αλλά κάτι από μέσα μου με σπρώχνει να ανακαλέσω στη μνήμη μου κάποια σκεπασμένα από τη σκόνη τού χρόνου βιώματα, από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, με τη δική μου μάνα και την έκτιση ποινής και των δύο μας λόγω της δικής της πολιτικής δράσης… Η μάνα μου φυλακίστηκε, μετά από συνοπτικές διαδικασίες, επειδή προσέφερε καταφύγιο σε… κομμουνιστοσυμμορίτη. Ήταν εποχές κόλασης με στρατοδικεία και δίκες-παρωδία, που έστελναν στις φυλακές, δεμένους χειροπόδαρα, χιλιάδες Έλληνες και μωρά…
Αντιγράφω λοιπόν την ανακοίνωση της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης επί του θέματος:
«Έχε το νου σου στο παιδί…»
«Στις Γυναικείες Φυλακές Ελαιώνα Θηβών συμβαίνει κάτι που είναι δύσκολο να κατανοήσει ο ανθρώπινος νους. Παιδιά που η ηλικία τους δεν ξεπερνά τα τρία έτη, ακόμα και νεογνά, βρίσκονται φυλακισμένα μαζί με τις μητέρες τους. Πρόκειται για έναν ιδιότυπο εγκλεισμό, για μια πράξη που ποτέ δεν διέπραξαν. Εκεί γεννιούνται, εκεί περνούν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, και μόλις συμπληρώσουν το τρίτο έτος της ηλικίας τους αποκόβονται βίαια από τις μητέρες τους. Εκεί δεν θα δεις παιδικά χαμόγελα και φωτισμένα δωμάτια, αλλά κάγκελα και θλιμμένα πρόσωπα.»
Το απόσπασμα αυτό της ανακοίνωσης φωτογραφίζει το θέμα. Ένα νήπιο-μωρό-παιδί, δεν μπορεί να βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα, διότι, απλούστατα 1ον: δεν παρανόμησε, 2ον: είναι ανήλικο, 3ον: έχουμε Δημοκρατικό Πολίτευμα και απαιτούμε περισσότερες δόσεις ανθρωπισμού και 4ον: βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Θα μπορούσα να προσθέσω και άλλες αιτίες για να υπερασπιστώ το αυτονόητο. Μπορεί το λαϊκό τραγουδάκι να ισχυρίζεται πως «της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες», αλλά τα νεογέννητα, τα μωρά και τα νήπια δεν έχουν καμία σχέση και κανενός είδους συναλλαγή με την… λεβεντιά. Το κλειστό και σκοτεινό περιβάλλον τής φυλακής, κατά την νηπιακή ηλικία, μόνο ψυχικά τραύματα προκαλεί και, τις περισσότερες φορές, καταγράφεται στον χαρακτήρα τού ανθρώπου. Είναι απαράδεκτο, από πάσης απόψεως, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα να φυλακίζεις το παιδί μαζί με την μάνα, η οποία παρανόμησε. Και αν «ο νόμος το λέει», ας αλλάξει ο νόμος. Ώστε να διαφοροποιείται ένα δημοκρατικό πολίτευμα, από ένα δικτατορικό-απολυταρχικό-αυταρχικό-φασιστικό.
Η αναρχική Οργάνωση ορθώς πιέζει προς μια τέτοια εξέλιξη, για να σταματήσει η κρατική τιμωρητική πολιτική επί δικαίων και αδίκων, με νόμους και κιτάπια που έχουν μουχλιάσει από το πέρασμα του χρόνου, καθώς και η αδιαφορία τής κοινωνίας μπροστά σε ένα τόσο φλέγον θέμα. Στην ανακοίνωση της η Οργάνωση αναφέρει πως:
«Έχει φτάσει η ώρα, να τερματιστεί η φυλάκιση για μητέρες ανηλίκων παιδιών και να αντικατασταθεί με άλλες μορφές έκτισης της ποινής, όπως συμβαίνει ήδη σε πολλές χώρες.»
Όχι στη φυλακή, αλλά με άλλες μορφές ποινής, όσο το νήπιο έχει απόλυτη ανάγκη τη μάνα. Δεν έχουμε παρά να σεβαστούμε και να στηρίξουμε αυτή την δικαιότερη, νομικά και ανθρώπινα, προτροπή. Κάθε δικονομική ένσταση ή επιχειρηματολογία περί του αντιθέτου, είναι πρόφαση και άρνηση αυτού του αυτονόητου δημοκρατικού (επαναλαμβάνω) δικαιώματος ελευθερίας ενός παντελώς αθώου πολίτη.
Δεν γνωρίζω πόσο θα εισακουστεί το πολιτικό μήνυμα της Αναρχικής Οργάνωσης, το δικό μου και όσων άλλων βάζουν το θέμα αυτό στο τραπέζι. Πολύ αμφιβάλλω, αλλά έλεος! Το θέμα αυτό δεν έχει σχέση με μνημόνια και αξιολογήσεις. Ούτε με φορολογικές λογικές, με προεκλογικές τακτικές, ούτε με τον «κακό» Σόιμπλε, τις ολλανδικές, γαλλικές και γερμανικές εκλογές, τον δύστροπο Τραμπ, το κυπριακό και το τουρκικό πρόβλημα. Αντιθέτως, έχει σχέση με τις δημοκρατικές συνειδήσεις, τον πολιτισμό, την προοδευτική πορεία τής χώρας, την σοβαρή και βαθιά αριστερή πλευρά τής ζωής, την ουσιαστική ελευθερία τού πνεύματος, καθώς και την ηθική συμπαράσταση σε κάθε νέο άνθρωπο που γεννιέται ή κυοφορείται και έχει το δικαίωμα να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται κάτω από όσο γίνεται φυσιολογικές συνθήκες…
Σας παραθέτω πιο κάτω τις διευθύνσεις των αναρτήσεων της Αναρχικής Οργάνωσης Αθήνας, για αυτό το σπουδαίο και ακανθώδες θέμα.
http://www.hitandrun.gr/ekdilosi-kamia-mitera-ke-kanena-moro-sti-filaki/
http://pagiesdiarkeisanagkes.blogspot.gr/2017/01/tv.html
https://scontent-cdg2-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/16174517_688229358015023_5206897453548733119_n.jpg?oh=ea76769c5834b152014c546ede8bd49c&oe=5905092F