Επί τρία χρόνια η διακυβέρνηση της χώρας περιορίζεται στη διαχείριση της κρίσης και όχι στην αντιμετώπιση των αιτίων με αλλαγές σε συμπεριφορές, δομές και θεσμούς. Το μόνο που έκαναν οι κυβερνήσεις ήταν να εξευτελίζουν τη χώρα αναβάλλοντας υποχρεώσεις, αυξάνοντας το χρέος, χωρίς να αγγίζουν τις πηγές των ελλειμμάτων. Αντί να απολύσουν ανίκανους και ανέντιμους, έκοψαν μισθούς ικανών και έντιμων. Αντί να κλείσουν άχρηστα νοσοκομεία, τα στραγγάλισαν όλα. Αντί να πιάσουν τη φοροδιαφυγή, έκρυψαν φοροφυγάδες.
Προστάτευσαν όσους διαλύουν πανεπιστήμια, κλείνουν λιμάνια και σταματούν έργα. Λόγω πολιτικού κόστους, η χώρα «σταμάτησε» και η ανεργία γιγαντώθηκε. Μας πήρε δέκα χρόνια να παραδεχτούμε ότι ο Τ. Γιαννίτσης είχε δίκιο. Οταν καταλάβουμε ότι η αδράνεια του 2009-12 βούλιαξε τη χώρα, ίσως να είναι αργά. Καλό θα είναι λοιπόν να δούμε ποιοι αντιδρούν τώρα στις αλλαγές.
Τα δύο ακραία κόμματα εξαιρούνται λόγω… ακαταλόγιστου. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Αν-Ελ «δημιουργήθηκαν» εκλογικά από τα «ορφανά» της εξουσίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και παλεύουν για κεκτημένα. Σε ορισμένους, όπως ο Μίμης Ανδρουλάκης, η αντίδραση παίρνει μια εξοργιστικά καιροσκοπική μορφή. Για άλλους, λιγότερο προικισμένους, στόχος είναι η διατήρηση κάποιας θέσης ή δουλειά για το παιδί. Ορισμένοι, τέλος, όπως ο πρίγκιπας της ΔΩΔΩΝΗΣ, προφανώς δεν χρειάζονται τον μισθό. Οι άλλοι, όμως, οι πολλοί, πρέπει να εξηγήσουν γιατί αντιδρούν. Ισως πιστεύουν ότι οι «ξένοι» είναι ηλίθιοι και ότι θα αρχίσει να βρέχει ευρώ επειδή 153 βουλευτές άντεξαν. Μπορεί να είναι αχώνευτος ο κ. Σόιμπλε, αλλά σε ευφυΐα υπερτερεί των κ. Καμμένου και Λαφαζάνη. Μετά την τριετή εμπειρία αναβολών, καθυστερήσεων, απεργιών και καταστροφών, οι «ξένοι» δεν εμπιστεύονται τους Ελληνες πολιτικούς.
Οπως περίμεναν να ψηφισθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές, έτσι θα περιμένουν και να εφαρμοσθούν πριν ανοίξουν την κάνουλα. Οταν συνειδητοποιήσουμε ότι είναι καλύτερα να παράγουμε αντί να απεργούμε, το Μετρό να έχει έσοδα αντί να πληρώνει απεργούς-μαϊμού, οι δικαστές να δικάζουν φοροφυγάδες, όταν, τέλος, μοιάσουμε με «κανονική» χώρα, τότε θα έρθει και η ανταμοιβή. Μέχρι τότε, όποιος αντέξει, και όπως… ψήφισε.