Αν θέλουμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα, η ανασυγκρότηση του χώρου της κεντροαριστεράς, που ξεκίνησε με την προσπάθεια της Πρωτοβουλίας των 58, θα πρέπει να συνεχισθεί με πιο ουσιαστικούς και γρήγορους ρυθμούς τόσο σε πολιτικό όσο και σε οργανωτικό επίπεδο.
Ο χρόνος που ξεκίνησε αυτή η πρωτοβουλία ήταν αρκετά μικρός ώστε να διαμορφωθούν οι αναγκαίες πολιτικές αλλά και οργανωτικές συνθήκες και προϋποθέσεις για την συμμετοχή του χώρου στις Ευρωεκλογές. Σε διαφορετική περίπτωση θα έδειχνε μια απλή συγκόλληση με εκλογικούς σκοπούς και μικροκομματικές σκοπιμότητες, δημιουργώντας στον απλό πολίτη καχυποψία και έλλειψη εμπιστοσύνης στην όλη προσπάθεια. Η αρνητικότητα της ΔΗΜ.ΑΡ. και η επιλογή της μοναχικότητας, αποτέλεσε ένα σοβαρό πλήγμα.
Ο χώρος της ευρύτερης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης και της κεντροαριστεράς, για να μπορέσει να εκφρασθεί ενιαία θέλει χρόνο, κόπο και τρόπο. Πρέπει να διαμορφωθούν εκείνες οι συμμετοχικές διαδικασίες ώστε να ανακαλύψουμε ξανά το πάθος για την πολιτική στην προσπάθεια σύνθεσης διαφορετικών πολιτικών και κομματικών δυνάμεων, παραδόσεων και αντιλήψεων. Βασική προϋπόθεση ο σεβασμός στην αυτοτέλεια και την αυτονομία όλων των κομματικών φορέων και συλλογικοτήτων που συμμετέχουν. Τέλος, θα πρέπει να υπάρξει εκείνη η ηγετική μορφή, εκείνη η πολιτική φυσιογνωμία που θα εκφράζει και θα εγγυάται την έκφραση, την ακεραιότητα, την ουσιαστικότητα και την αποτελεσματικότητα του όλου εγχειρήματος. Είπαμε, κάθε τοκετός είναι επώδυνος και θέλει τον χρόνο του.
Όμως, οποιαδήποτε προσπάθεια απλής συγκόλλησης κομμάτων και πολιτικών συλλογικοτήτων, με ευκαιριακούς εκλογικούς στόχους, είναι καταδικασμένη να αποτύχει και να απογοητεύσει.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από την πρόσφατη συνέντευξη του Μάσιμο ντ? Αλέμα, πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας που διαδέχθηκε τον Ρομάνο Πρόντι το 1998.
«Στην Ιταλία το 1996 έξι διαφορετικά κόμματα σχηματίσαμε την Ελιά. Με την Ελιά κερδίσαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, το 1996 και το 2006. Υπάρχει όντως η εμπειρία από τη συμμαχία της Ελιάς, πρόκειται όμως για μια εμπειρία επιτυχιών αλλά και διάψευσης προσδοκιών. Αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν αρκεί απλώς να υπάρξει μια εκλογική συνεργασία, δεν είναι και τόσο δύσκολο να αποφασίσουν διαφορετικά κόμματα να συνεργαστούν και να κερδίσουν τις εκλογές. Η πραγματική πρόκληση έγκειται στο μετά, στη διάρκεια του σχήματος. Γι? αυτό είναι πραγματικά σημαντικό να βασιστεί η συνεργασία όχι σε μια συγκόλληση κομμάτων αλλά σε μια πολιτική πλατφόρμα με σαφείς και συγκεκριμένες θέσεις. Σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει μεγάλο ρίσκο να χαθούν οι επόμενες εκλογές…».
Την «Ελιά» την φυτέψαμε. Όχι απλά για ίσκιο, αλλά για να μας δώσει κάποια στιγμή και καρπούς. Και γι’ αυτό θα πρέπει, όλοι οι ενδιαφερόμενοι να την φροντίσουμε. Κι όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι.