α΄ μέρος…
Με αφορμή το άρθρο της φίλης μου Χριστίνας Πουλίδου, έντονα συναισθηματικά φορτισμένο, που μοίρασα όπου μπορώ κι εγώ, για να το διούν πολλοί ανθρώποι, σας γραφώ τούτο το σημείωμα, προσπαθώντας να μοιραστώ μαζί σας ανησυχίες και σκέψεις, για τις εξελίξεις στη γειτονική χώρα…
Οι αμερικανοί δε γουστάρουν τον Ερντογάν και προσπαθούν με κάθε δυνατό τρόπο, εδώ και τρία χρόνια, να τον ξηλώσουν…
Δεν προτείνουν κάτι που θα αντικαταστήσει, ετούτο το πολύ μεγάλο ρεύμα, που εξακολουθεί να έχει ο τούρκος πρωθυπουργός..
Τις μέρες που οι αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα έδιναν κι έπαιρναν και κόσμος μπαινόβγαινε στις φυλακές, μετρήσεις δίνανε στον Ερντογάν κοντά στα πενήντα και πάλι στα εκατό…Άιντε να ήτανε σαράντα εφτά, εκεί θα μαλώσουμε;;
Κάποιος δε πολύ σοβαρός αναλυτής τούρκος έγραψε τότε, πως όπως για τους στρατηγούς, που επί πενήντα εξήντα χρόνια μόνοι τους έλεγχαν το πολιτικό σύστημα και μέσα σε τρία χρόνια, λησμονήθηκαν και κανείς δε μιλάει πλέον γιαυτούς. Ετσι θα συμβει, έγραφεν ο αναλυτής και μετα σκάνδαλα και το τζεμαάτ…
Έγραψα αρκετά για το Φετουλάχ Γκιουλέν, το όποιο, εκτός των άλλων, το ένοιωσα πολύ καλά και στο πετσί μου τι σημαίνει, σε εμπειρίες μοναδικές στη Μαύρη θάλασσα και με την ένωση μουσουλμάνων βιομηχάνων και επιχειρηματιών..
Την περίφημη Μουσιαντ που σε λίγα χρόνια μέσα, από ένα ασήμαντης άξιας κέντρο σχεδιασμού κάποιων ισλαμιστών επιχειρηματιών, μετατράπηκε σε κέντρο άσκησης πολιτικής και διεθνών σχέσεων και προσανατολισμών της χώρας, με τις ευλογίες του Γκιουλ και του περίφημου τζεμαάτ. Προσπάθησε να κοντράρει την ΤΟΥΣΙΑΝΤ, την πραγματική οικονομική δύναμη, της χώρας…
Το ζητούμενο είναι, εάν ετούτος ο κλονισμός του τούρκου ηγέτη, έχει κάποιο αντίκτυπο σήμερα, στην προοπτική που δημιουργείται στη γειτονιά μας…
Μάλλον το κτύπημα ήταν και άκαιρο και κυρίως χωρίς καμιά σημασία, αυτή την εποχή…λάθος εκτίμηση, ή βιάζονται για το άνοιγμα στο Ιράν πιο γρήγορα απ ότι επιτρέπουν οι συνθήκες στην περιοχή;;;
Ο Ερντογάν, έχασε προ καιρού τη μάχη για την προεδρία.
Παράλληλα το καταστατικό του κόμματος του, του ΑΚΡ, δεν του επιτρέπει να εκθέσει υποψηφιότητα για μιαν ακόμη φορά…
Μάλιστα πριν από λίγο καιρό είχε επισημάνει σε ομιλία του ότι δεν πρόκειται να αλλάξει το άρθρο αυτό του καταστατικού του ΑΚΡ.
Και τι μέλλει συμβεί εκεί τώρα;;;
Από την άλλην ο Κιλιζτζάρογλου, αποδείχθηκε και λίγος και χωρίς όραμα…το χειρότερο είναι ότι κι αυτός και κομμάτι του κόσμου του, ελέγχεται επίσης από το τζεμαάτ…
Ο αρχηγός των ρεπουμπλικάνων, άλλαξε σχεδόν όλους τους υποψήφιους δημάρχους του κόμματος του, στην παραλιακή ζώνη, προσπαθώντας να περισώσει την εξουσία του και μια σειρά υποστηρικτές του…
Το κακό είναι ότι η κατάστασης οξύνεται…
Πρόταση διεξόδου δεν υπάρχει και κυρίως δεν υπάρχουν καν μικρές πρωτοβουλίες, που να αλλάξουνε το κλίμα και να δείξουν κάποιο δρόμο διεξόδου…
Σήμερα ο Ταγίπ μιλάει στη Μερσίν και την Κυριακή ανακοινώθηκε ομιλία στη Σμύρνη..
Δήλωσαν οι εκπρόσωποι του κόμματος του, ότι η ομιλία θέλουν να γίνει στην παραλία…
Κι από εκείνο το σημείο και μετά ξεκίνησε η κινητοποίηση, μιας συγκρουσιακής λογικής, χωρίς τέλος…
Κάποιοι, δημιουργούν ομάδες, που θα βγουν στους δρόμους και θα φράξουν τις εισόδους της πόλης, να μην έρθουν οι οπαδοί του ΑΚΡ, από τη Μανίσα ή τον Τσεσμέ ή διάφορες άλλες πόλεις τριγύρω…
Το περισσότερο όμως είναι ότι οι ιδιοκτήτες των σπιτιών, στην παραλιακή ζώνη, οργανώνονται, διατυμπανίζοντας με κάθε τρόπο τη βούληση τους, να τους διώξουν, τους διαδηλωτές, πετώντας από τα μπαλκόνια τους ότι βρίσκεται εύκαιρο, μπροστά τους….
Όλο αυτό δεν αποτελεί φυσικά, φυσιολογική εξέλιξη, μιας πολιτικής αντιπαράθεσης, κι αυτό διότι, δεν διαφαίνεται, τίποτε ακόμη στον ορίζοντα, που να μπορεί να συσπειρώσει, κατά κάποιον τρόπο, ακόμη και τον κόσμο που εγκαταλείπει το κυβερνητικό κόμμα..
Κυρίως, μετά κι από τις άθλιες αποφάσεις του, του τελευταίου ιδίως εξαμήνου, εις ένδειξη μουσουλμανικής ευπείθειας και για να μη χάσει, κομμάτι του θρησκευόμενου ακροατηρίου του, ο Ερντογάν…
Σίγουρα οι κεντρώοι πολίτες και οι κεντροδεξιοί ψηφοφόροι του κόμματος του Ερντογάν, εγκαταλείπουν σιγά σιγά το κόμμα και για το λόγο αυτό, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έθεσε ως ανώτατο όριο, για το ποσοστό που περιμένει, να λάβει στις εκλογές της 30ης Μαρτίου, για τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, το 37% που είχε πάρει στις ίδιες εκλογές πριν από πέντε χρόνια…
Διαφορετικά, όπως δήλωσε, θα εγκαταλείψει την πολιτική.
Αυτό όμως εμείς, δεν συνειδητοποιούμε τι σημαινει…
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το μέλλον μας, με την Τουρκία, είναι κοινό, από κάθε άποψη..
Κοινό και μάλιστα στοχευόμενα, όπως θα έπρεπε από πολλά χρόνια τώρα να σχεδιάζεται….
(Συνεχίζεται…)