Τι θέλει  ο Βλαντιμίρ Πούτιν από τον Ντόναλντ Τράμπ;

Το Κρεμλίνο επιθυμεί έναν κόσμο όπου τα εθνικά συμφέροντα θα αντικαταστήσουν τους διεθνείς κανόνες. Και με την εμπλοκή του , σε μεγαλύτερο ή μικρότερο ποσοστό στην εκλογική αναμέτρηση στις ΗΠΑ , ο Πούτιν κατάφερε να αναδειχθεί νικητής γιατί   αποδυνάμωσε  τις Ηνωμένες Πολιτείες , έπληξε το κύρος τους και τις δημοκρατικές διαδικασίες παίρνοντας την εκδίκηση του για την ήττα της Ρωσίας στον Ψυχρό Πόλεμο.
Ουσιαστικά οι λεπτομέρειες δεν παίζουν και τόσο μεγάλο ρόλο μια που η πρωτοφανής σύγχυση και ανησυχία που προκάλεσαν οι Ρώσοι στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι αυτό που μία ζωή  ονειρευόταν   o πρώην πράκτορας της ΚGB Βλαντιμίρ Πούτιν.
Και όπως γράφει ο Φίλιπ Στέφενς στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς , απευθυνόμενος στον Ντόναλντ Τραμπ και την αγάπη του για τον Πούτιν ,  μην εκπλαγείς αν οι πολλές αγκαλιές με το Κρεμλίνο σε κάψουν τελικά. Μόνο που όταν καίγεται ο αμερικανός πρόεδρος ο κόσμος γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος.
Αν ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δηλώνει δημόσια ότι δεν έχει καμία εμπιστοσύνη  στις υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας  που κυβερνά , ότι δεν εμπιστεύεται ούτε το FBI , ούτε τη CIA ούτε την  NSA γιατί τότε να τις εμπιστεύεται οποιοσδήποτε άλλος;
Ο Ντόναλντ Τραμπ έσπασε όλους τους κανόνες της πολιτικής για να κερδίσει τις εκλογές , ένας πρόεδρος όμως που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με όλες τις υπηρεσίες που δουλειά τους είναι να προστατεύουν τους αμερικανούς πολίτες είναι επικίνδυνος για την ίδια την ασφάλεια της Αμερικής.
Ακούγοντας κανείς τον Τραμπ αδυνατεί να καταλάβει πως θα μπορέσει να  συσφίξει τις σχέσεις του με τον άνθρωπο που χακάρισε την Εθνική Επιτροπή του Δημοκρατικού Κόμματος και άσκησε μεγάλη επιρροή στην εκλογική διαδικασία. Οσο ασαφές είναι το τι θέλει να κάνει ο Τραμπ , τόσο σαφή είναι τα σχέδια του Πούτιν. Στόχος του είναι μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας για την Ευρώπη . Θέλει να δώσει τέλος στην παρουσία των ΗΠΑ στην Γηραιά Ήπειρο. Θέλει πολύ απλά  να φύγουν οι αμερικάνοι από την Ευρώπη, άλλωστε ο ψυχρός πόλεμος έχει τελειώσει . Αυτό σημαίνει ότι η Γεωργία , η Λευκορωσία , η Μολδαβία , η Ουκρανία και οι Δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας θα “ανήκουν” πια στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας.
Η αντιπάθεια του Τραμπ για το ΝΑΤΟ και η αλλεργία που νιώθει για τους ευρωπαίους συμμάχους του άνοιξαν τον δρόμο στον Πούτιν.
Ο κόσμος του κ. Πούτιν είναι ο κόσμος του κ. Τραμπ. Ένας κόσμος όπου κυριαρχούν τα εθνικά συμφέροντα , δεν υπάρχουν διεθνείς κανόνες και τα πιο αδύναμα κράτη παραδίδονται  στη δύναμη των ισχυρών.

Ποιος θα πάρει την πολυπόθητη θέση του Μάρτιν Σουλτς;

Ο αγώνας είναι λυσσαλέος , οι υποψήφιοι επτά και η εκλογική αυτή αναμέτρηση έχει φέρει στα χαρακώματα Σοσιαλιστές και Χριστιανοδημοκράτες.
Τρεις Ιταλοί , δύο Βέλγοι , ένας Ρουμάνος και ένας Βρετανός είναι οι  υποψήφιοι για την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου και το μόνο κοινό που έχουν είναι ότι και οι επτά επιθυμούν να αλλάξουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες για να αποκτήσουν  μεγαλύτερη δύναμη οι ευρωβουλευτές.
Πρωταγωνιστές της σκληρής εκλογικής αναμέτρησης που θα λάβει χώρα την επόμενη εβδομάδα ο ηγέτης των Σοσιαλιστών Τζιάνι Πιτέλα , ο υποψήφιος του Λαϊκού Κόμματος  Αντόνιο Ταγιάνι και φυσικά o φιλελεύθερος Γκι Φερχοφσταντ.
Η εκλογή του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήταν τα τελευταία 10 χρόνια μια τυπική διαδικασία, αφού οι δύο μεγαλύτερες πολιτικές ομάδες, το S&D  και το  EPP  είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους να εναλλάσσονται στην προεδρία κάθε  2,5 χρόνια.

Οι Σοσιαλιστές όμως , μετά την λήξη της θητείας του σοσιαλιστή απερχόμενου προέδρου Μάρτιν Σουλτς, αρνούνται να στηρίξουν τον υποψήφιο του Λαϊκού Κόμματος τον ιταλό  Αντόνιο Ταγιάνι.
Γιατί όπως λένε τότε στις κορυφαίες θέσεις των τριών θεσμικών οργάνων της ΕΕ , δηλαδή στην Κομισιόν, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στην Ευρωβουλή δεν θα υπάρχει Σοσιαλιστής.
Αυτή η διαφωνία αλλάζει τις ισορροπίες και είναι πιθανό να ανοίξει το δρόμο για την εκλογή προέδρου που θα προέρχεται  από μικρότερη πολιτική ομάδα, κάτι που μέχρι σήμερα δεν ήταν πιθανό εξαιτίας της συμφωνίας μεταξύ των δύο μεγαλύτερων ομάδων.
Μπορεί λοιπόν ο Γκι Φερχοφσταντ , ο εξαιρετικά δημοφιλής ηγέτης των Φιλελευθερων και Δημοκρατών να είναι ο νικητής της αναμέτρησης; Μπορεί. Άλλωστε οι κακές γλώσσες λένε ότι για αυτό προσπάθησε να προσεγγίσει και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο και να τους φέρει στην ομάδα του.
Ο ίδιος,  στο ντημπέιτ που οργάνωσε το Πολίτικο ανάμεσα στους επτά υποψηφίους , είπε ότι ήταν βλακεία του η κίνηση αυτή  αλλά πραγματικά πίστεψε ότι με αυτό τον τρόπο θα πετύχαινε να αποδυναμώσει το ευρωσκεπτικιστικό κίνημα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο . Και όπως επισήμανε , οι ευρωβουλευτές του Γκρίλο είχαν υπογράψει γραπτή συμφωνία που έλεγε ότι επιθυμούν  κοινό νόμισμα και να μη διαλυθεί η ΕΕ. Η κίνηση αυτή του Φεροχφσταντ έπληξε όμως σοβαρά το κύρος του ίδιου και της ομάδας του στην πιο κρίσιμη χρονική συγκυρία.
Η σύγκρουση  Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών προκαλεί μεγάλη ανησυχία γιατί η συνεργασία των δύο μεγάλων ομάδων ήταν ισχυρό ανάχωμα στις διαλυτικές βλέψεις  λαϊκιστών , εθνικιστών και ευρωσκεπτικιστών.