Όταν ο Αλέκος Αλαβάνος αποφάσισε να δώσει τα κλειδιά του ΣΥΡΙΖΑ στον Αλέξη Τσίπρα, ένιωσα -μαζί με μια απορία, είναι η αλήθεια- ένα αίσθημα ικανοποίησης.
Επιτέλους, ένας αρχηγός από τη δική μας γενιά, ερχόταν να δείξει στους διακομματικούς μαθουσάλες της πολιτικής ότι μπορείς να φεύγεις αξιοπρεπώς, όχι μόνο όταν χάνεις ή όταν δεν σε θέλουν άλλο, αλλά και όταν είσαι πετυχημένος και μπορείς ακόμα να προσφέρεις! Η μετέπειτα πορεία, τόσο του παλιού, όσο και του νέου… κλειδοκράτορα, κυριολεκτικά απογοήτευσαν. Ο μεν Αλέκος, μόλις συνειδητοποίησε ότι δεν θα έπαιζε το ρόλο του… πατερούλη του ΣΥΡΙΖΑ, βάλθηκε να τον καταστρέψει, ο δε Αλέξης, βάλθηκε αμέσως να αποδείξει πόσο κοντόφθαλμη και επιπόλαια ήταν η επιλογή του. Στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής, εντάσσεται ασφαλώς και το άρθρο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ (Δευτέρα 8/4) στην «Εφημερίδα των Συντακτών», περί… κλειδιών! Δεν ξέρω αν όντως ο Γιάννης Στουρνάρας προσέφερε -όπως γράφτηκε- τα κλειδιά στον Τσίπρα, μέσω τρόικας, αυτό που ξέρω όμως, διαβάζοντας το άρθρο, είναι ότι ο Αλέξης δηλώνει πανέτοιμος να τα παραλάβει!

Στο πρώτο μέρος του άρθρου, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αισθάνεται την ανάγκη -και πολύ λογικά- να απολογηθεί για την κατάσταση στη Κύπρο. Κι αυτό, γιατί ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι συμπολίτες μας που σκέφτονταν ότι, αφού τα πράγματα εξακολουθούν να είναι δύσκολα, γιατί να μη δώσουμε και στο ΣΥΡΙΖΑ μια ευκαιρία, δεν το σκέφτονται πια…  Στην Κύπρο, έγινε το τελευταίο διάστημα μια προσομοίωση της πολιτικής που έχει εξαγγείλει -και θέλει να εφαρμόσει- ο ΣΥΡΙΖΑ, για την Ελλάδα. Κι ας μην επιμένει ο Αλέξης ότι χάρη στο αρχικό «όχι», σώθηκαν οι μικρότερες καταθέσεις, πρώτον γιατί -και δεν διαψεύστηκε ποτέ- η ίδια η Κύπρος είχε θέσει το θέμα του κουρέματός τους και δεύτερον, γιατί κανείς δεν είναι σε θέση να ξέρει εάν υπάρχουν ακόμα τα… «ακούρευτα» και τι αξία έχουν! Ούτε βέβαια ακούγονται σοβαρά τα περί άρνησης της -σημερινής- Ελλάδας, που περιμένει τη δόση της, να διασώσει οικονομικά την Κύπρο… Τα ανέξοδα «όχι» κοστίζουν συνήθως πολύ πιο ακριβά από τα επώδυνα «ναι»… Κακά τα ψέματα. Οι εξελίξεις στην Κύπρο αποτέλεσαν τον κόλαφο της… αντιστασιακής, αντιμνημονιακής… συριζαίας ρητορείας!

Στο δεύτερο μέρος του άρθρου του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ… επιστρέφει στην Ελλάδα, για να καταγγείλει την κυβερνητική πολιτική και να ζητήσει τα κλειδιά της χώρας! Η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση «εθνικής συνευθύνης», όπως αποφάσισε να λέγεται, δίνει χώρο και λαβές για σκληρή και δικαιολογημένη κριτική. Είναι μια διακυβέρνηση με έντονα συντηρητικά χαρακτηριστικά, όπου τον τόνο δίνει -και λόγω του εκλογικού αποτελέσματος- η ΝΔ, ενώ από τους δύο εταίρους του λεγόμενου προοδευτικού πόλου, ο ένας δεν φαίνεται να μπορεί (ακόμα;), ενώ ο άλλος αμύνεται και διστάζει να παρέμβει πιο αποφασιστικά. Λογικό, λοιπόν, να ζητάει τα κλειδιά ένα κόμμα της αριστεράς και μάλιστα της… ριζοσπαστικής! Τι θα τα κάνει όμως; Ασφαλώς, αυτά που δεν κάνει η ελληνική κυβέρνηση.
Γράφει ο Αλέξης: «Αύριο κιόλας να παγώσει τις αδιέξοδες συζητήσεις μαζί τους (με την τρόικα) και να ξεκινήσει περιοδεία στον ευρωπαϊκό νότο… να διερευνήσει μια νέα στρατηγική διαπραγμάτευσης, με στόχο τη δημιουργία ενός ευρέως μετώπου δυνάμεων που θα αμφισβητήσουν τη γερμανική ηγεμονία»! Μέχρι τότε, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι… κ.λπ., μπορούν να κάνουν περήφανο Πάσχα, προφανώς με… κόλλυβα… Και σε άλλο σημείο: «Να δρομολογήσει (η Ελλάδα) το δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση, που θα σπάει τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, μέσα από μιας νέας αντίληψης αναπτυξιακή πολιτική»! Ποιο είναι επιτέλους αυτό το μαγικό σχέδιο; Μήπως αυτό που έμεινε στη Κύπρο και επιπλέει ακυβέρνητο στη Μεσόγειο;

Τα κλειδιά της χώρας, Αλέξη, δεν τα δίνει ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Στουρνάρας. Τα δίνει -και τα παίρνει πίσω- ο λαός! Γι’ αυτό και δεν αρκεί να πείσεις μονάχα τον Καμμένο, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ… Τους Έλληνες πολίτες θα πρέπει να πείσεις!